هفت‌برکه: «صد تا نوشن اواشنه، وله یکتش هم پا ناگره» (صد تا نخل می‌کاره، ولی یکیش هم پا نمی‌گیره). این مثل را انگار برای شهرداری و شورای شهر کنونی گفته‌اند. کارنامه‌ی این دو ارگان در بحث فضای سبز پر است از کارهای کارشناسی‌نشده، آزمایش و خطا، قطع درختان، عدم پاسخگویی، استناد به گزارش‌های غلط و…. تصور این که شهرداریِ یک شهر جنوبی، شیوه‌ی هرس کردن فسیل را نداند، سخت است؛ چه برسد به این که ببینیم این شهرداری نخل می‌کارد و سبز نمی‌شود! شهرداری که باید حافظ و گسترش‌دهنده‌ی فضای سبز باشد، هر روز با خبر قطع درختان و یا بی‌ثمر بودن کاشت آنها، آه از نهاد شهروندان بلند می‌کند.
هرچند سه سال و نیم فعالیت شورای ششم در زمینه‌ی فضای سبز به بررسی جامع‌تری نیاز دارد، اما می‌توان توسعه یا عدم توسعه‌ی پارک‌ها را یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های این کارنامه در نظر گرفت. یک مرور سریع نشان می‌دهد که آخرین پارکی که به بهره‌برداری رسیده، پارک شهید سلیمانی در سال ۱۴۰۰ و در دوره شهرداری حسین مهروری است. بعد از آن فقط قول بوده و کلنگ و اره و این اواخر، بیل مکانیکی!
موضوع این گزارش پارک‌های بلاتکلیف است که از حد نام، قول و وعده، طرحِ روی کاغذ و سخن مسئولین فراتر نرفته است و یا نیمه‌کاره رها شده است. برخی از این پارک‌ها کلنگ‌زنی شده و تا مراحلی پیش رفته، اما فعلا سبز نشده است. پارک‌هایی هم هستند که خیرین قول احداث آن را داده‌اند اما هنوز تکمیل نشده‌اند. با عملی نشدن احداث این پارک‌ها، عملا چیزی به فضای سبز گراش اضافه نشده است.
در این گزارش مروری بر تاریخچه‌ی این پارک‌ها از طرح و کلنگ‌زنی تا وضعیت امروزشان داریم. اواسط آبان‌ماه ۱۴۰۳، هفت‌برکه در گفتگو با علیرضا دانشور، رئیس شورای اسلامی شهر گراش، در مورد وضعیت کنونی هر یک از این پارک‌ها پرسید تا آخرین شرایط آنها روشن شود.
یکی از سوالات هفت‌برکه از رییس شورا این بود که چرا این فرآیند طولانی از کلنگ‌زنی تا اجرا و بهره‌برداری برای موضوع پارک‌ها به وجود آمده است؟ دانشور گفت: «بحث مالی، ایمنی و استاندارد آن پارک‌ها است. اساس کار این است که سرانه‌ی فضای سبز که در گراش الان قابلیت استفاده دارد خیلی زیاد است اما با توجه به اینکه این فرهنگ در گراش جا افتاده، هر محله‌ای می‌خواهد یک پارک داشته باشد. ما هم و غم خودمان را گذاشته‌ایم. سیاست کلی شورا و شهرداری این است که پارک‌های موجود را داریم احیا می‌کنیم. مثلا پارک مصلی قرار است زمین بازی در آن احداث شود یا در پارک شهر که هر ساله یک هزینه‌ای آنجا برده‌ایم. چون اعتقاد داریم تنها ظرفیت پارک عمومی هم برای شهروندان و هم غیربومی‌ها آنجا است. اعتقاد داریم اینجا هر اقدامی جهت کار ظرفیت دارد.»
آخرین برنامه شورای شهر برای فضای سبز این بود که کلیه خدمات فضای سبز و نگهداری پارک‌ها به صورت متمرکز به یک شرکت واگذار شود.
پارک‌هایی که شهرداری یا شورا وعده داده‌اند
پارک محله بیدله؛ زمین از خیر، ساخت از شهرداری
استارت درخواست احداث پارک در محله‌ی بیدله از سوی اهالی، از دوره‌ی شورای سوم شروع شد و پرونده‌ی آن در شوراهای مختلف دست به دست شده است. اولین طومار برای درخواست احداث پارک در سال ۱۳۹۴ با امضای ۲۸ نفر از اهالی روی میز شورای سوم قرار گرفت. آن زمان شهرداری وقت، مالک چند زمین تفکیکی بود اما فضایی برای احداث پارک در نظر نگرفت.
بار دوم و در سال ۱۳۹۷ برخی اهالی بیدله با امضای طوماری این بار از شورای چهارم درخواست کردند یک پارک برای این محله در زمین منزل شیخ احمد انصاری احداث شود که شورای وقت یک سال بعد با «جانمایی نامناسب» خواندن آن زمین برای پارک، درخواست آنها را رد کرد. شورای چهارم تلاش کرد تا با خرید این زمین که متعلق به اصغر حسنی بود، برای این کار اقدام کند، اما تلاش‌هایش نتیجه نداشت.
اما اهالی بیدله می‌خواستند هر طور شده پارک داشته باشند و کوتاه‌بیا نبودند. پس برای تحقق این خواسته، به سمت شورای بعد خیز برداشتند. دو سال بعد یعنی سال ۱۳۹۹ یک طومار دیگر با امضای برخی اهالی به شورای پنجم رسید. اهالی بیدله این بار خبر دادند که زمینی چندهزار متری متعلق به آقایان سعادت و انصاری در پشت حسینیه اعظم به تازگی فروخته شده و در شرف تفکیک قرار دارد. آنها درخواست کردند که قبل از از دست رفتن این فرصت، سهم شهرداری در این زمین حفظ شود تا احداث پارک محله‌ای در آن ممکن باشد. اما ظاهرا تلاش‌های شورای پنجم برای تفکیک این زمین و تامین فضای لازم برای پارک به نتیجه‌ای نرسید. سوت پایان شورای پنجم زده شد و رسیدیم به شورای ششم.
شورای ششم هم در تیرماه ۱۴۰۱ قول احداث دو پارک را داد. احداث پارک برای محله‌ی بیدله یکی از این قول‌ها بود و عدم اختصاص زمین و تامین بودجه دلایل آن بود. علیرضا دانشور، رئیس شورای ششم، در همان تاریخ در گفتگو با هفت‌برکه قول احداث آن را داد و گفته بود: «به مردم بیدله و خیابان بسیج قول می‌دهم تا پایان شورای ششم این دو محله صاحب پارک شوند. رایزنی‌های زیادی شده است، چند مکان را هم بازدید کرده‌ایم ولی هیچکدام قطعی نیست و باید در صورت قطعی شدن هر کدام، در وهله اول محل تامین بودجه برای خرید این زمین‌ها مشخص شود تا بعد برویم سراغ احداث پارک.»
به گفته‌ی دانشور قرار نبوده این پارک بزرگ باشد و اختصاص حتی یک زمین کوچک برای آن کافی است. اما مصطفی خورشیدی، نائب رئیس شورای ششم در سال اول، قول احداث بزرگ‌ترین پارک محله‌ای را به اهالی آن داد و این رویاپردازی هرگز محقق نشد. خورشیدی در مصاحبه با هفت‌برکه گفته بود: «برای بیدله بزرگ‌ترین پارک محله‌ای بالغ بر ۲۰ هزار متر مربع در دستور کار شورا و شهرداری است. احداث پارک در همین یک سال هم شدنی است اگر در شورا و شهرداری درست برنامه‌ریزی شود که تلاش بنده در همین راستا است.»
در آبان‌ماه ۱۴۰۳، علیرضا دانشور باز هم یک وعده‌ی دیگر درباره‌ی این پارک می‌دهد: «یک فضای باغی که مالکین آن ورثه‌ی یک عزیزی هستند با چند جلسه و صحبت که داشتیم، یکدست پذیرفته‌اند که زمین را به شهرداری هبه بدهند جهت احداث پارک بیدله. امید داریم به محض اینکه صلح‌نامه‌ی آن نوشته شد یک بودجه و اعتباری قرار دهیم و ضرب‌العجلی آن را انجام دهیم. اتفاقا درخواست خودشان این است که نخل‌ها هم حفظ شوند حالا در قالب پارک نخلستان و یا هر چیزی. متراژ آن تقریبا دو هزار و خورده‌ای است.»
پارک خیابان بسیج در صف انتظار
پارک دیگری که قول احداث آن سال ۱۴۰۱ از سوی شورای ششم به مردم داده شد، پارک خیابان بسیج بود اما مثل پارک بیدله به سرنوشتی نامعلوم گرفتار شد و هنوز باید برای احداث آن منتظر ماند. دانشور در گفتگو با هفت‌برکه در خصوص این پارک هم گفت: «این جا تقریبا سه تا نقطه را پوشش می‌دهد، یعنی می‌شود گفت هم بسیج، هم خیابان نام‌آور و هم بند و شیخ. با این وجود نقطه‌ی اتصال خیابان صیاد شیرازی به بسیج را رها نکرده‌ایم. آنجا تقریبا در گیر و دار دادگاه هستیم برای احراز مالکیت و گفته‌اند در هفته‌ی جدید نهایی می‌شود. اگر نهایی شود و بتوانیم اتصال صیاد به آنجا را احداث کنیم، با مالک تفاهم کرده‌ایم تا یک قطعه‌ای آنجا به عنوان پارک در نظر بگیریم. اما تا زمانی که شروع نشود، نمی‌شود قولی داد.»
پارک خیابان درمانگاه، زمین از شهرداری، ساخت از خیر
در واقع خیابان درمانگاه تا شهریور امسال هم پارک داشت، اما دیگر ندارد. این پارک با پس گرفتن سند آن از سوی اوقاف که در اجاره‌ی شهرداری بود، جمع‌آوری و وسایل آن به پارک مصلی منتقل شد تا این خیابان نیز به لیست محلات بدون پارک در شهر اضافه شود. اداره‌ی اوقاف بعد از نامه‌نگاری‌های فراوان سرانجام موفق شد این زمین را بعد از ۱۶ سال از اجاره‌ی شهرداری خارج کند و پس بگیرد. حتی در صورت رضایت اداره‌ی اوقاف به حفظ زمین برای پارک، این زمین در طرح عقب‌نشینی شهرداری قرار دارد و با عقب‌نشینی تنها ۶۰ تا ۷۰ متر از مساحت ۱۷۰ تا ۱۸۰ متر مربعی آن باقی می‌ماند و عملا چیزی از آن برای حفظ پارک نمی‌ماند. اما شورا قول احداث پارک تازه برای این محله را داده و دانشور، رئیس شورا، در این خصوص به هفت‌برکه گفته است: «نهایتا دو تا مکان به شعاع صد متری که به مراتب از آنجا بهتر است در نظر گرفتیم و با خیر در حال رایزنی هستیم که هم به همت خیر و هم از اعتبارات شهرداری بتوانیم پارکی بهتر و بزرگ‌تر از پارکی که قبلا در خیابان درمانگاه بود، بسازیم. این دو مکانی که در نظر داریم از لحاظ موقعیت مکانی ایمن‌تر از پارک قبلی هستند، ولی هنوز در مورد نحوه‌ی ساخت آن و اینکه در کدام نقطه باشد در حال مذاکره هستیم و شهرداری حتما پارکی را در آن منطقه احیا خواهد کرد و صد درصد این کار انجام می‌شود.»
رئیس شورای شهر درباره‌ی وضعیت کنونی این پارک هم به خبرنگار هفت‌برکه گفت: «ما با خیر برای ساخت پارک جلسه گرفتیم و شهرداری آنجا زمین آماده دارد. خیر گفته اسم من را نیاورید اما صد در هزار من راغب هستم بیایم بسازم. یک نفر دیگر هم آنجا اعلام آمادگی کرد. ما زمین را آماده داریم و دادهایم یکی طراحی کند. شاید بعد از طراحی دادیم خود خیر که مهندس است هم نظرش را اعلام کند. گفت من بین چهار تا شش ماه وقت می‌خواهم.»
پارک‌هایی که کلنگ‌زنی‌شده و شهرداری نساخته
پارک بانوان، اولویت شوراها
از چرایی ساخت پارکی جدا برای بانوان که بگذریم و باید در جای دیگر به آن پرداخت، این پارک هم جزو پیشکسوت‌های پارک‌های وعده داده شده و همچنان ناتمام از طرف شوراهای شهر است. این پارک قرار بود در دو مکان اجرا شود؛ در پارک شهر و در خیابان شهیدان نام‌آور. سال ۱۳۹۳ و در شورای سوم طرح پارک بانوان کلید خورد و قرار بود در مساحتی به وسعت سه هکتار در محل پارک شهر احداث شود و تا پایان سال ۱۳۹۴ هم به بهره‌برداری برسد و حتی امکان توسعه‌ی آن از سمت شمالی شهر هم وجود داشته باشد.
امکانات رویایی و خیره‌کننده‌ی آن از زبان شهردار وقت شنیدنی است. مهندس قائدی، شهردار وقت، در مورد این طرح در جلسه‌ای در شورای شهر آن زمان که در مورد این موضوع بحث و تبادل نظر می‌شد گفته بود: «مسیر دوچرخه‌سواری، محل بازی کودکان، غرفه‌های تجاری، فرهنگ‌سرا مختص بانوان، مجموعه‌ی تئاتر روباز برای اجرای تئاتر و موسیقی، آب‌نما، گالری روباز، سایت ورزشی با امکاناتی همچون زمین والیبال، بسکتبال، فوتبال و تنیس روی میز، آلاچیق و قسمت‌هایی به عنوان باغ بانوان، و محوطه‌سازی با استفاده از مصالح مختلف و متنوع، مکان تعویض لباس، مهد کودک، نمازخانه و دفتر پارک از جمله مواردی است که در طرح لحاظ شده است.» این پارک اکنون با تغییر کاربری به یک فضای سبز عمومی تبدیل شده است.
اما برای تکمیل امکانات تفریحی بانوان در شهر، پارک بانوان دیگری در خیابان شهیدان نام‌آور هم قرار است احداث شود و همچنان جزو اولویت‌های شورای ششم در سال آخر است. علی بیضایی، سخنگوی شورای ششم، در گفتگو با هفت‌برکه در دی‌ماه ۱۴۰۲ گفت قرار است این پارک با مشارکت یکی از سرمایه‌گذاران و خیرین احداث شود. با گذشت تقریبا یک سال از جانمایی مکان جدید برای این پارک وضعیت عملیات اجرایی آن نامشخص است. علی بیضایی درباره‌ی این پروژه در خرداد ۱۴۰۳ به هفت‌برکه گفت: «پارک بانوان جدید در پشت اکو پارک است و زیرساخت از قبل بود و تصمیم بود که پارک گل‌ها باشد اما دوستان موافقت کردند که با تغییر محیطی که کل زمین پنج هکتار است به پارک بانوان تبدیل شود. در فاز اول زمین دو هکتاری با مبلغی بالغ بر پنج میلیارد تومان قرار است شروع شود.»
در آبان‌ماه ۱۴۰۳ نیز رئیس شورای شهر در خصوص پارک بانوان در پارک شهر گفت: «دلیل رها شدن آن، موارد و پارک‌هایی بود که ما رفتیم و تکمیل کردیم و اینجا هم جزو موارد این‌چنینی است. اما تمام که نکردیم هیچ، متوقف هم کرده‌ایم به گفته‌ی شما و کل مردم. دلیل آن این است که اینجا اسم پارک را داشت. موقعیت مکانی آن با توجه به فرهنگ و آداب و ادله‌های عقلانی و منطقی که چهار طرف آن مسکونی است خیلی جالب نبود و می‌دانستیم یکی از دلایل اصلی که ما بیاییم اگر تکمیل کنیم یک هزینه‌ی بیت‌المال حیف و میل شده. علیرغم اینکه وقتی آمدیم آن فضا ایجاد شده بود. ما خیلی صحبت کرده‌ایم آنجا را چه کار کنیم اما تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم منتج به هیچ نتیجه‌ای نشده است. آن منطقه که می‌گویید فضای سبز ندارد کاملا درست است. اینجا ایده و پیشنهاد با حفظ فضای سبزش مطرح شده است و واقعا هم خودمان قصد داریم که اگر می‌خواهیم فضایی ایجاد شود پیشنهاداتی شده است مثل پارک مادر و کودک، پارک خانواده و حتی کاربری‌های دیگر اما هنوز به نتیجه‌ی قطعی نرسیده است.»
او در مورد پارک بانوان جدید در خیابان نام‌آور هم گفت: «از آنجایی که آن منطقه فضای سبز ندارد انتهای خیابان نام‌آور به سمت خیابان محمدرسول‌الله، تقریبا نقشه و طرح آن آماده است. سه میلیارد و نیم هم بودجه در نظر گرفته‌ایم الان طرح دارد وارد سامانه می‌شود که عنقریب پیمانکار مشخص شود و به غیر این بودجه یک خیر بزرگی مال آن منطقه و محله هم آورده‌ایم که قول مساعدت گرفته‌ایم که کمک کند چون با بودجه‌ی خودمان تکمیل نمی‌شود. گوشه‌ی آن باید در طرح‌مان اصلاح شود و نزدیک به دو هزار تا دو هزار و خورده‌ای است. اما اجازه بدهید دقیق نگویم چون دیروز مهندس قادری اینجا جلسه داشتیم. قسمتی که به عنوان اتاق نگهبان است باید اصلاح شود. یوتی‌ام اولیه ما از شهرداری گرفته‌ایم و استناد کرده‌اند به طرح قبلی و به ما نقشه داده‌اند و طراحی آن را هم در بازدیدی که از مدرسه‌ی فنی و حرفه‌ای امیرکبیر داشتیم، از یک دانش‌آموز استفاده کرده‌ایم. ما خبری از کلنگ‌زنی‌های قبلی نداریم، تعهدی هم نداریم پاسخگوی کلنگ‌زنی دیگران باشیم و جایی که الان هم پیش‌بینی کرده‌ایم کلنگ‌زنی نکرده‌ایم. در پارک شهر تعبیه شده، تقریبا چهار و خورده‌ای هکتار با در نظر گرفتن پارکینگ است و الان هم در وادی طراحی نقشه از کل مهندسین شهر دعوت کرده‌ایم که بیایند به صورت گروه گروه نظرات کارشناسی بدهند. قرار شده چند تا طرح بیاورند. بودجه‌ی شهرداری برای این طرح چون فضای بزرگی است و با این بودجه به جایی نمی‌رسد اما می‌خواهیم تثبیتش کنیم و ما دیوار پیش‌ساخته هم پیش‌بینی کرده‌ایم و برای خرید آن هم رایزنی شده است. قرار است یک وقتی بگذاریم اعضای شورا با شهردار برای بازدید میدانی به یزد برویم چون به طبق استعلامات به آنجا رسیده‌ایم. می‌خواهیم دیوارهایی که نمای بیرونی آن خیلی خاص است و قرار شد آن بودجه خود دیوار و فونداسیون را پوشش دهد چون متراژش زیاد است و فعلا در این حد بیشتر کار نمی‌شود کرد. مهم‌تر از همه چیز، جانمایی اینجا خیلی وقت گذاشته‌ایم. آیتم‌های حواشی آن را در نظر گرفته‌ایم.»
پارک کوهپایه، رویای کمربند سبز کلات
کلنگ احداث پارک کوهپایه به دهه‌ی ۹۰ برمی‌گردد یعنی سال ۱۳۹۷ و شهردار وقت ابراهیم خداشناس و اصغر فرودی فرماندار. این طرح فضای سبز قرار بود در محله‌ی روباد دور تا دور کلات را بگیرد. فاز یک این طرح پنج هکتاری بود و در سمت جنوبی و شرقی کلات قرار داشت. در این طرح علاوه بر تاکید بر لزوم حفظ کلات به عنوان میراث تاریخی و فرهنگی، نگاهی به ایجاد فضای سبز برای محله‌ی پاقلعه هم وجود داشت تا کلات به عنوان نماد گراش شاخص‌تر و از فضای طبیعی آن حداکثر استفاده بشود. این پارک در کنار پروژه‌ی پارک محله‌ی برا که در محدوده‌ی دامنه‌ی کلات قرار می‌گیرد، فعلا در حد کلنگ‌زنی پیش رفته و عملیات عمرانی یا اتمام آن مشخص نیست.
به گفته‌ی دانشور در آبان ۱۴۰۳، برای احداث این پارک فراخوان در نظر گرفته شده است. او گفت: «این پارک را این شورا کلنگ‌زنی نکرده است. ما در بحث طراحی و نقشه‌ی آن رفتیم. مهندس خواجی طراح است و اگر نقشه را بیاورید به نظر من بهترین طرح و نقشه است اگر در فاز اجرا بیاید. هم موقعیت مکانی آنجا خاص است و ظرفیت بالا دارد. ما دو دو تا چهار تا کردیم دیدیم هزینه‌هایی که اینجا می‌خواهد بشود از توان شهرداری خارج است به خاطر بافت خاصی که دارد و ما می‌توانستیم این اعتبار را جای دیگر هزینه کنیم. ما کارهای نیمه‌تمام دیگران را انجام دادهایم اما نیامده‌ایم کلنگ‌زنی کنیم. نهایتا به این نتیجه رسیدیم که اگر بشود فراخوان عمومی بزنیم، سرمایه‌گذار یا کسی که بیاید برای احداث اینجا. البته فراخوانی هنوز زده نشده است اما طرح و نقشه و جلسات متعدد نزدیک به دو سال مهندس خواجی، شورا و شهرداری برای این مساله وقت گذاشته‌اند. مهندس فیروزی می‌گفت که این طرح با این همه زیرساخت و همه چیز کار بزرگی با این سطح است.»
پارک محله برا در انتهای خیابان شهدای گمنام
کلنگ احداث این پارک شهریور ۱۴۰۱با اعتباری بالغ بر یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان و در زمینی به مساحت ۲۰۰۰ متر مربع به زمین زده شد. طاهرزاده، فرماندار گراش، که در آن زمان موافق اجرای این طرح نبود، در گفتگو با هفت‌برکه گفته بود: «من فکر می‌کردم این پارک قرار است در بالا احداث شود. بهتر و معقول بود پروژه‌های احداث و توسعه محوطه از بالا شروع می‌شد و به پایین می‌رسید. هر چند زحمت کشیده شده و مسیر برای تردد ماشین‌ها ایجاد شده است ولی بالا فضای مناسبی نیست. شاید یکی از دلایلی که مردم رغبت کمتری دارند که به بالا بروند به خاطر همین کمبود امکانات است.»
اما دانشور رئیس شورا ضمن حمایت از این طرح، لزوم آن را موضوعات ایمنی و امنیت تپه‌ی نورالشهدا به دلیل تاریکی در شب عنوان کرده بود و قرار بود توسعه‌ی این بخش از شهر از دامنه‌ی کلات شروع و روند آبادانی آن در قالب یک طرح جامع به سمت بالاتر برسد.
اما اجرای این پروژه دو سال طول کشیده و هزینه‌ی ساخت آن هم چند برابر شده است. علی بیضایی، سخنگوی شورای ششم، در گفتگوی هفتاگرامی خردادماه امسال یکی از اولویت‌های شورای ششم را در سال آخر خود اتمام ساخت این پارک بیان کرده بود. او در اینجا گفت: «احداث پارک برا با مبلغ دو میلیارد و ۸۰۰ میلیون، که لاین ورودی به سمت شهدای گمنام واقع می‌شود که می‌توان گفت پارکینگ و بن‌بست است و دو سال قبل کلنگ‌زنی شده و در اولویت است.»
در مصاحبه آبان‌ماه ۱۴۰۳، دانشور در خصوص این پارک نیز گفت: «پارک محله برا طرح اولیه‌اش که آماده شد و هنوز هم پیگیر هستیم. دیروز هم جلسه داشتیم و مسائلی پیش آمده و بحث ایمنی و مباحث تخصصی و مهندسی که باید تراکم زمین برداشته شود، با توجه به نوع خاک آنجا. باید اساس کار ایمنی پارک تامین شود با توجه به اینکه سنگ‌هایی که مشرف به فضای آنجا است و تقریبا دو هزار متر است. ما از ورود آقای فیروزی سعی می‌کنیم همه‌ی کارهای عمرانی را [به ایشان بسپاریم] چون اهل فن است. کلنگ‌زنی آن تا به امروز با توجه به مبالغ دیگر و پروژه‌های دیگر که به موازات آن کار می‌شد، جمع شورا تصمیم می‌گرفت و مصوبات آن هم موجود است، جمع شورا به صورت یکدست. مثلا برای فلان جا بودجه‌ی اعتباری که برایش گذاشته‌ایم هزار تومان است اما آنجا پانصد تومان هزینه برمی‌دارد. بر اساس اولویتی که شورا تعیین کرده است. بودجه‌ی آنجا با مصوبه‌ی شورا جابه‌جا شده است. چون بودجه‌ای که برایش گذاشته‌اند نه خودش می‌توانست که آن را تمام کند و به بهره‌برداری برسد و عملا یک کاری صورت می‌گرفت نیمه‌تمام، مانند پارک پنج‌برکه، حافظ یا فخرآباد و پارک‌های نیمه‌تمام از شوراهای ادوار قبل. ما سال اول جمع کردیم و نمی‌خواستیم یک کار نیمه‌تمامی رها شود تا یکی دیگر بیاید و اصلا انجام نشود یا حیف و میل شود. ترجیح دادهایم یک مبلغ یک کاسه شود ولی کاری جمع شود و به سرمقصد و بهره‌برداری برسد. انتقال بودجه صورت گرفته است چون بودجه‌ی خودش نمی‌توانسته با توجه به پیش‌بینی و برآوردی که می‌شده خودش جمع شود.»
او افزود: «در زمان کلنگ‌زنی اینجا گفته بودند یک و نیم میلیارد هزینه می‌شود اما بودجه‌ی مصوبی که در برنامه‌ی سالانه آورده‌ایم آن مبلغ نبوده است، خیلی کمتر بوده است. ما اینجا را رها نکرده‌ایم. به خاطر مسایل نقشه، توپوگرافی و نوع خاک و نقطه‌زنی. من تابع نظر مهندسان هستم.»
پارک‌های خیرساز و مشارکتی
بوستان معلی در بلوار جانبازان
پروژه‌ی احداث سه پارک خیرساز نیز در فهرست پارک‌های محله‌ای ناتمام قرار دارد. کلنگ احداث بوستان معلی در انتهای خیابان جانبازان شهریور ۱۴۰۲به زمین زده شد. این بوستان قرار است با همیاری همسایگان بوستان در دو فاز ساخته شود. فاز اول در زمینی به مساحت ۳۶۴۱ متر مربع و با هزینه‌ی اولیه سه میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومانی و فاز دوم در زمینی با مساحت ۶۶۸۰ متر مربع قرار است احداث شود.
دانشور درباره‌ی اخرین وضعیت این پارک گفت: «هفته‌ی قبل از طرف خواستیم و به اینجا آمد. من حالت گلایه داشتم و قبلا هم متذکر شده‌ایم چون او هم اخطاریه گرفته است. گفت من کار کرده‌ام. و رفتیم آنجا بازدید. از اول هم گفتیم شهرداری بودجه‌ای برای آنجا نمی‌گذارد و گفتی من خودم هستم به انضمام اینکه همسایه‌ها صحبت کرده‌ایم و می‌خواهیم پارک بسازیم و ما هم قبول کردیم. رفت و فاکتور آورد و گفت من الان چهارصد میلیون تومان هزینه کرده‌ام. گفتم چه هزینه‌هایی؟ گفت مخلوط‌ریزی، بلوک و تک‌لبه و دست من را همسایه‌ها خالی گذاشته‌اند و از من خواهش کرد تا یک جلسه بگیریم و این چهار نفری که واقعا توان مالی دارند دعوت کنیم. گفت اگر کمک کنند من زودتر می‌توانم اینجا را جمع کنم. البته همان چیزی که تعهد داده‌ام. البته فضای آنجا زیاد است و ایشان تقریبا سه هزار و ۶۰۰ متر متعهد شده که انجام دهد در فاز یک. گفت من قول داده‌ام و تا آخر شورای شما این کار را جمع می‌کنم. می‌خواهم بگویم بیشتر از این در حیطه‌ی ما نیست.»
بوستان فرجی در خیابان دارایی
بوستان فرجی نیز در زمینی به مساحت ۲۰۰۰ متر مربع واقع در ابتدای خیابان شهید مطهری (دارایی) به همت خیر اردی، حاج قدرت‌الله فرجی، قرار است ساخته شود و کلنگ احداث این بوستان نیز در شهریورماه سال گذشته به زمین زده شد. فرجی پس از خرید ساختمان سعید و تبدیل آن به نمایشگاه اتومبیل و مرکز تخصصی زیبایی، قصد داشت فضای روبروی آن را با هزینه‌ی اولیه‌ی دو میلیارد تومانی به بوستان محله‌ای تبدیل کند اما به نظر می‌رسد این زمین اکنون به پارکینگ اتومبیل تبدیل شده است.
رئیس شورا می‌گوید برای خیر این پارک هم اخطاریه فرستاده شده است. دانشور گفت: «پارک فرجی، کسی به اسم خیر آمد و گفت می‌خواهم پارک بسازم. این هم نقشه و طبق ابعاد زمین فضای سبز آن است و ما هم واقف بودیم که آنجا بنگاه ماشینش است و بهره‌بردار اصلی هم شاید خودش باشد اما به این موضوع تن دادیم مشروط به اینکه اجرا کند. نمی‌توانستیم کلنگ‌زنی نکنیم چون شروع کار این آقا بوده است. پشت‌بند آن سه تا اخطاریه برایش فرستاده‌ایم. مسئول تخلفات و همه‌ی اسناد آن موجود است. اگر لازم است عکس آن را بردارید و پیوست خبر بیاورید. کاری که باید انجام شود انجام دادهایم اما آقا نیامده پای کار. ما گفتیم آقای فرجی طراحی پارک باید به تاییدیه شهرداری برسد و همه‌ی ضوابط و کارهای دیگر. قبل از مساله‌ی پارک و کلنگ‌زنی هم ۷۰ تا ۸۰ درصد فضاسازی کرده بود. ما از روی حسن نیت آمدیم و طراحی و نقشه آوردیم و طرف گفت من خیرم و می‌خواهم پارک بسازم. گفتیم باشد و نقشه‌هایت را باید شهرداری تایید کند و سه چهار مرتبه هم بازدید رفته‌ایم. اما دیدیم در عمل خبری نیست. آخرین اقدام اینکه ما تذکر دادهایم و باید زمان‌دار باشد که یا باید اجرا کنی و یا اینکه تخطی از معبر کرده‌ای باید جمع کنی. اگر اقدام کرد که هیچ. اگر نکرد می‌رود کمیسیون و تصویب دادستان و آنجا تصمیم‌گیری می‌شود که چه کار کند و خارج از شورای شهر و شهرداری است.»
عکس‌های کلنگ‌زنی بوستان‌ها در سال‌های گذشته را هم دوباره مرور کنید:
