هفت‌برکه – گریشنا: آبان‌ماه ۱۳۹۷ شش تن از مهندسان گراش و لار و دو تن از روزنامه‌نگاران به دعوت «یک گراشی از دبی» به دبی سفر کردند و از نمایشگاه سالانه Wetex بازدید کردند.
حاصل این سفر، مجموعه گزارش‌هایی است که در سایت گریشنا و آفتاب لارستان منتشر شده و خواهد شد. اما موضوع اصلی که پیشتر در یادداشت‌های «یک گراشی از دبی» مطرح شده بود، فراتر از این سفر است. (این یادداشتها در گریشنا) در نظر این کارشناس توسعه، مساله تامین آب و برق، اصلی‌ترین نیاز و اولویت نخست منطقه ما است که باید در مورد آن هر چه سریع‌تر یک راه حل مهندسی پیدا کرد.
در گفتگوهای شکل گرفته در این سفر و پس از آن، فعالیت‌های این جمع چندنفره در قالب مجوعه‌ای با هشتگ فردآبرق ساماندهی شد تا بتوان از نظرات افراد مختلف در گوشه‌های فضاهای مجازی و واقعی استفاده کرد. #فردآبرق از سه واژه «فردا»، «آب» و «برق» تشکیل شده است.
در مجموعه گفتار فردآبرق، دو هدف اصلی را دنبال می‌کنیم: اولین هدف، نشان دادن اهمیت تامین آب، برق و انرژی پایدار برای در مرحله اول زیست‌پذیر ماندن و در نهایت ایجاد شتاب توسعه برای منطقه جنوب مرکزی ایران است. بحران آب و برق به یکی از مسائل اساسی در نقاط مختلف ایران تبدیل شده است و منطقه ما نیز از این بحران در امان نیست. در این هدف، پوشش خبرهای مرتبط با این حوزه در اولویت گریشنا و دیگر سایتهای همراه قرار می‌گیرد.
هدف دوم، رسیدن به یک راه حل قابل اجرا برای این مساله از طریق گفتگوهای کارشناسی است. در این بخش، محور اولیه گروهی هستند که به دبی سفر کردند اما گفتگوها به این جمع محدود نمیشود و همه هموطنان به ویژه کارشناسان را به یاری می‌طلبیم. راه حل‌های مختلفی برای کاهش و حل مشکل کمبود آب و برق مطرح شده است و تمامی این راه حل باید از نظر اجرایی بودن و شیوه تامین مالی بررسی شود.
شما هم می‌توانید نظرات خود را برای انتشار در گریشنا به ایمیل gerash@gamil.com یا T.me/Gerash در تلگرام ارسال کنید.
امارات تا چند مدت دیگه راکتور هسته ای عظیمی که در تولید برق و تصفیه آب نقش داره افتتاح رسمی و عملیاتی میکنه که ۵۶۰۰ مگاوات قدرت داره. بهترین طرح، انتقال آب خلیج فارس به لارستان با حمایت نماینده مجلس و سپس تاسیس راکتور محلی قدرت هست.
https://www.power-technology.com/projects/barakah-nuclear-power-plant-abu-dhabi/
سلام جناب هسته ای : بعنوان یک همشهری و تحصیل کرده مهندس هسته ای ( لیسانس چهل و پنچ سال قبل) و نویسنده مجموعه یادداشتها
آب و برق در سایتهای خبری منطقه آیا می توانم از شما خواهش کنم در مورد پیشنهاد خود “بهترین طرح انتقال آب از خلیج فارس به منطقه با همکاری نماینده مجلس و تاسیس راکتورهای محلی قدرت” بیشتر بنویسید، من نمی دانم که نماینده مجلس چگونه می تواند در این موضوع کمک کند و تاسیس راکتور محلی قدرت یعنی چه؟. و با چه بودجه و ساز وکار منهدسی و فنی در این وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور می توان آنرا ساخت. من با شما موافقم که راکتورهای اتمی یکی از مجموعه دهها راه حل فنی و مهندسی و اقتصادی شیرین کردن آب دریا و انتقال آن به منطقه می باشد ولی باور دارم که نیروی غیبی و کننده کار هم موجود نبست که این مهم به انجام برساند مگر افرادی مثل شما و گروه “فردابرق ” که علاقمند به این موضوع مهم هستید. بنابراین درخواست همشهری خود قبول کنید و شروع کنید به نوشتن و پیگیری آنچه رابهترین می دانید حدالاقل در تئوری بنویسید و ثابت کنبد وبه شرح و دید عموم بگذارید. حتما راه حلی پیدا خواهد شد.
درود بر همگان
تشکر دارم از مجموعه گریشنا بدلیل مباحث مفیدی چون همین مبحث اخیر که مطرح میکنید.
برای عملی ساختن هر انچه در ذهن ما میگذرد چون دلیلش نیازهای اجتماعی مان میباشد,اولین قدم همراه کردن کل جامعه با ان مقوله است.جامعه باید در ابتدا نسبت به خطر بالقوه ای که در کمینش میباشد,اگاهی یابد.امروزی ها نامش را فرهنگ سازی مینهند.مهم نیست نامش چه بگذاریم.مهم رسیدن به هدف است.
تغییر الگوی مصرف اولین قدم برای ایمن شدن در برابر قحطی اب و برق در فرداهاست.
سپس ذخیره سازی و در مرحله ی بعدی تامین اب و برق به شیوه های مدرن میباشد.
قابل توجه مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان,جناب جمالی,
همانطور که میدانید,بیشترین اب شیرین در بخش کشاورزی مصرف میشود.اصلاح الگوی مصرف در این بخش,ضروری ترین اقدام مورد نیاز است که از توان مجموعه و گروه های محلی خارج است.حداکثر میتوان با مسئول جهاد کشاورزی جلسه ای یکساعته گذاشت و طرحی را پیشنهاد داد.همین و در همان جا نیز دفن خواهد شد.چون مدیران محلی نه قدرت تغییر سیاست های کلی را دارند,نه بودجه ای و نه جسارتِ برنامه ارائه دادن به بالا دستی های خود را دارند.این شیوه در تمامی ادارات و ارگانهای رسمی,معمول و متداول است.یعنی نواوری و خلاقیت از مدیران محلی به عنوان کننده ی کار گرفته شده است.
قوانین و دستوراتی صادر میشود که در بطن کار که میاید,یا نشدنی است و یا غیر کارشناسی و غیر مولد و بی دلیل.یکی از طرحهای اشتباه و بودجه خوار در شهر گراش,اقدام به ساخت مجتمع اداری گراش است.کاملا غیر ضروری.
وزارت کشاورزی سعی در ترویج کشت مکانیزه و ابیاری تحت فشار برای متوقف کردن ابیاری غرق ابی را دارد.
بودجه ها را صرف نصب سیستم های ابیاری تحت فشار کرده اند.یکی نیست از جناب وزیر بپرسد,نوار قطره ای که مورد مصرف کشاورز میباشد,قیمتش بیش از یکصدوپنجاه هزار تومان است,در ابیاری کشت گندم در هکتار حداقل ۱۵ حلقه نوار ۱۰۰۰ متری مورد مصرف است,یعنی هر هکتار حدودا یک میلیون و هفتصد هزارتومان فقط نوار قطره نیاز دارد نصب ان نیز ۲۵۰ هزار تومان.میشود ۲ میلیون.هزینه ی کود و بذر و سم و دیزل یا برق و تراکتور را اضافه کنید,میشود,۶ میلیون هزینه در هکتار.ایا با خرید گندم ۱۶۰۰ تومانی از کشاورز,کشاورزی میتواند از غرق ابی به ابیاری نوار قطره ای روی اورد?چه سیاستی پشت پرده نهفته است تا ایران را تبدیل به بیابان کند?
الباقی مصرف اب که در مصارف خانگیست حدود ۱۰ درصد است.گرچه این نیز مهم است,اما مهمتر بخش صنعت فرسوده ی ما و کشاورزی خسارت بار ماست.
در مصارف خانگی,مخصوصا شهری چون لار و گراش و اوز و خنج که سرنوشت شان در هم گره خورده است,چقدر تصفیه کن های خانگی نصب است?
به نظر دوستان,همان ابی که به عنوان پسماند به مجاری فاضلاب سرازیر میشود را نمیتوان برایش برنامه ریزی کرد?
قابل توجه شورای محترم شهر و دوست داران و انجمن محیط زیست گراش,;
پارک جنگلی تنگ اب را میتوان تک تک درختانش را شناسنامه دار و شماره دار کرد و حداقل هر درخت را به یک خانواده سپرد و یک بطری ۲۰ لیتری را در اختیارشان بگذاریم تا ابی که به فاضلاب میریزد را به محیط زیست برگردانیم.با این اقدام کوچک,شور,نشاط,مسئولیت پذیری و اصلاح الگوی مصرف بسیار ارام وارد خانواده خواهد شد.
نام درخت را بر عهده ی خانواده ای که کفالت انرا برمیگزینند,بگذارید,ان درخت تبدیل به جزئی از خانواده ها خواهد شد.بهتر از باغبانان نگهداری اش خواهند کرد.فقط یکنفر به عنوان بازرسِ نگهداری درختان مرتب درختان را رصد کند,تا اگر خانواده ای احیانا خوب از درخت نگهداری نمیکند,مسئولیتش سلب شود.
وقتی در خانواده برای بچه ها تفهیم شود که مسئول پر کردن اب از خروجی اب شیرینکن هستند,برای رساندن به درخت ,و از فواید و ارزش اب صحبت شود,اتوماتیک,در کلیه ی مصارف دیگر نیز صرفه جویی خواهد شد,مخصوصا در حمام و ظرف شستن.
موارد زیاد است,اما متن بسیار طولانی شد.
اگر الگوی مصرفمان تغییر نکند,ایرانیان خلیج فارس را نیز به خشکی میکشانند.ابخیزداری نمونه های دیگری از تامین اب شیرین است که نیاز به بحثی مجزا و کامل دارد.کاری که دهه ها پیش باید انجام میشد.همان یک یا دو رودخانه ی فصلی که جریان مییابد,کافیست تا مهرشود و هدر نرود.
ممنون از گراشی از دبی بدلیل حس مسئولیتی که دارند,باید این گفتمانها در مسایل گوناگون رواج پیدا کند,گرچه زمانی نتیجه بخش خواهد بود که انجمن ها و سمن ها و احزاب قدرت کافی و وافی برای طرح و درخواست ایده ها و نظراتشان از مسئولان رده بالا را داشته باشند.ما با مجموعه ای از نقایص در جامعه مان درگیریم که نیازمند اولویت بندیست.
به قولی ابتدا باید بدانیم,اول مرغ بوجود امده و تخم گذاشته یا خیر,ابتدا تخم وجود داشته و مرغی زاده شده.
لذا باید مسئولیت پذیری افراد جامعه را نسبت به محیط زیست شان بالا برد.دلیل عدم مسئولیت پذیری و یا عدم مشارکت مردم در طرح های زیست محیطی چیست?وظیفه ی چه کسیست تا مسئولیت را به جامعه تفهیم کند?
به عقیده ی بنده,احیا قانون اساسی و قدرتمند کردن احزاب,سمنها و تشکلهای صنفی و انجمن های مختلف,تنها و تنها و تنها بخشی هستند که میتوانند در این موارد نقشی اساسی و مثمر ثمر ایفا کنند.محیط زیست نیز سالم و احیا خواهد شد,فضا نیز سالم میشود.این تشکلها و احزاب زنده و مستقل و قدرتمند مردمی هستند که میتوانند,مدیران و نمایندگان مجلس را مجبور و وادار به تبعیت از خواست و نیاز واقعی اجتماع کنند.جناب گراشی از دبی,نماینده وظیفه ی ذاتی اش,گوش دادن و عمل کردن به خواست و نیاز جامعه است,اما چون وقتی به کرسی مجلس رسید,قدرتی نیست که بازخواستش کند,لذا گوشش سنگین میشود,قدرتی که میتوانند بازخواست کننده ی مجلسیان و دولتیان و هر قدرت دیگری باشد و فوق قدرت هاست,احزاب و تشکلهای صنفی و انجمن ها هستند,همان گمشده ای که در کشور ما وجود خارجی تدارد.در قانون اساسی تلویحا نوشته شده اما دیده و خوانده نمیشود.بد تیست,سری به کشورهای پیشرفته بزنیم و جویای احوال سمنها و تشکلهای صنفی شان و با ایران مقایسه کنیم.
به نظرم بهنر است پرتقال فروش را پیدا کنیم,
چرا چنین شدیم مهتر است از چه باید بکنیم.
ابتدا درد و مریضی را باید تشخیص داد,سپس سراغ درمانش برویم.
زحمات جنابعالی ستودنیست,اما یک مرحله را جا گذاشته اید.
پیروز باشید و مانا.
سلام آقای کامران جعفری. بخش نخست کامنت شما که در تذکر و توجه دادن به آقای جمالی و مدیریت جهاد کشاورزی است با تمامی اشارها و موضوعهای جانبی در آن برای من قابل فهم و روشن است و بعضاً هم درست می گویید . ولی نکاتی که در ارتباط با نتیجه بخش بودن نوشته ها من و فراخوان “فردابرق” نوشته ای من متوجه نشدم که می خواهید چه پیامی به ما خوانندگان برسانید. گزاره های “اول مرغ یا تخم مرغ” ، “احیا قانون اساسی “، پیدا کردن پرتقال فروش” و….و آخرینش که با محبت زحمات مرا ستودنی دانسته ای با یک اما بزرگ که “یک مرحله را جاگذاشته اید” چیست و چه می خواهید بگویید. راستش بخواهید شاید گفته شما درست باشد ولی باور کن نمی دانم چه مرحله ای را و در کجا آنرا جا گذاشته ام . بهتر است شما و دیگر جوانان گراشی که شناخت ودرک بهتری از اوضاع و احوال منطقه دارید. بیشتر بنویسید و گفته و نوشته خودرا شرح و بسط دهید تا حدالاقل من و دیگر خوانندگان متوجه شویم که من چه مرحله ای را فراموش کرده ام و چون خودرا انسانی مسئول می دانم حتما سعی خواهم کرد فراموش کاری خود را جبران کنم. ولی تقاضا دارم ساذه تر و راحتتر بنوسید . و از گریشنا هم خواهش می کنم اگر امکان باشد یک تیتر ثابت برای “فردابرق” در گریشنا در نظر بگیرند که علاقمنذان و منتقدان این مبحث گفتگوی سازنده با هم داشته باشند و در ارشیو سایت از دیده ها پنهان نشود.
با سپاس از پیشنهاد شما با توجه به اهمیت موضوع موضوع فردآبرق در بخش بالایی سایت گریشنا اضافه شد.
همچنین از این نشانی
http://www.gerishna.com/archives/category/fardabargh
مستقیم می‌توانیم مطالب فردآبرق را دنبال کنید.
درودتان بیشمار
با سلام خدمت جناب گراشی از دبی.گرچه گراشی زیاد در دبی داریم.
بد نیست ابتدا به روال کامنت گذاری دوستان همشهری ایرادی وارد کنیم و بعرضشان برسانیم که,کامنتی که بدون نام و نشان واقعی باشد,مفهوم و مطلب ارسالی اش نیز اعتبارش به همان اندازه ی اسم و رسمش است,لذا از قلم فرسایی بیهوده خود داری شود,بهتر است.نمیدانم چرا وقتی کسی به حرف خودش اعتقاد و ایمان دارد,باید,در پرده مطلبی یا شخصی را رد یا تایید کند?این موَضوع البته ربطی به این مبحث ندارد و کلیست.
جناب گراشی از دبی,سرور گرامی.
در بخش پایانی مطلبم,انجایی که نوشته ام “به عقیده ی بنده,احیا قانون اساسی…” جواب سوال شماست,و همان پله ای که جا گذاشته اید.البنه نه فقط شما,همه و در کل کشور و مخصوصا در حاکمیت,این موضوع مهم را جا گذاشته ایم.
قانون اساسی,
احزاب و تتشکلها
باید احیا شوند تا حس مسئولیت پذیری و مشارکت مردمی و امید در کشور پیدا شود.
دوست عزیز,اگر حس مسئولیت پذیری در جامعه رشد نیابد,شما و هر گروه اندکی در شهری,شق القمر هم کنید,و ۲۴ ساعته از فواید صرفه جویی اب و برق بنویسید,ناثیری نخواهد داشت,چون مثل قارچ عده ای چاه غیر مجاز حفر میکنند و اب را هدر میدهند,صرفا جهت تفریحی یکروزه در طول ماه مثلا.جهاد کشاورزی و منابع اب نیز یا قدرت مداخله ندارند,یا مداخله نمیکنند.
تولید اب و برق اضافه نمیتواند,جوابگوی مصرف باشد,تا زمانی که مصارف ما,کنترل شده نباشد.
چگونه میتوان مصارفرا کنترل کرد ?
با حس مسئولیت پذیری در اکثریت جامعه.در جامعه ای که فرد محوری رواج دارد و خود شیفتگی,هر کس بفکر منافع فردی و نهایتا طیفی خود باشد,هیچوقت نمیتوتند تصمیماتی بزرگ بگیرد و منافع جمعی را پیش ببرد.
چگونه میتوان حس مسئولیت پذیری را گسترش داد?
با مشارکت مردم در اداره ی امورشان.ایجاد و تقویت سمن ها,احزاب,تشکلهای صنفی قدرتمند و پویا و فعال,تنها راه تزریق حس مشارکت و مسئولیت پذیری در جامعه است.
تا فرد متوجه شود که منفعت شخصی اش در منفعت کل و جمع نهفتع است.جامعه ای,که مردمش بدنبال یافتن راهی برای تاراج ثروتهای جمعی هستند(نمونه اش را مثال بزنم یا مصادیق فراون نیازمند مثال زدن نیست?اختلاسها نتیجه ی همین تفکر است)هیچوقت نمیتواند به توسعه ی پایدار برسد.مفهوم واقعی توسعه ی پایدار را باید جستجو کنیم.
از عوامل خوب گریشنا نیز خواهش میکنم در بسط و تعریف مبانی و تعاریف توسعه پایدار,مقالات و جلساتی را ترتیب دهند.و چاپ کنند.
چگونه میتوان,احزاب و سمن ها و تشکلهای قوی و فعال در جامعه بوجود اورد?
با احیا و اجرایی کردن تمام و کمال بخشهای خاک خورده از قانون اساسی کامل و جامع که داریم ولی عمدا فراموشش کرده ایم.
این موضوعات و سلسله سوالها,همان پله ایست که فراموش کرده اید.البته شمای نوعی,را نمیگویم,بنده عرضم را کلی و بصورت جامع بیان میکنم.
منظور اینست که هر کس و گروه و انجمنی که بخواهد قدمی مثبت در راه بسط و توسعه و رفع مشکلات این کشور بردارد,ابتدا باید به این قدم و پله ی اول و با اهمیت توجه کند,وگرنه با شکست روبرو خواهد شد.
فکر,نکنید,تا کنون گروهی ,و انجمنی در این کشور پهناور,بدنبال رفع مشکل,اب و برق نرفته اند.خیر.
بی شک,هستند و بودند,منتها به این سد بزرگ رسیده اند.
احیا کامل قانون اساسی,مخصوصا بندهای مربوط به احزاب و تشکلهای صنفی و سیاسی,منافع شخصی و طیفی برخی را بشدت تخریب خواهد کرد,لذا نمیگذارند,جان بگیرد.
براحتی مشخص است که,از همان سرچشمه,و بالا,تفکر مضرِ فرد و خود محوری بر تفکرِ مفید جمع محوری غلبه کرده است و منافع کلی یک کشور را تخریب کرده اند.
در پایان شما به کار خود ادامه دهید,قصدم دلسرد کردن شما نیست,اما تا اش همین اش است و کاسه همین کاسه,منتظر نتیجه بخش و مطلوب بودن زحمات خود نباشید.
اب از سرچشمه گل الود است,که این مشکلات بوجود امده است.پرتقال فروش,یعنی همین بالا بالاها چه اتفاقی افتاده که در ده کوره هایی مثل گراش,اب و برق مشکل داریم?
شما که دنیا را دیده اید,ایا متوجه نشده اید که,مردم کشورهای غربی,چگونه و از کجا اعتراضات اجتماعی شان تولید و کنترل میشود?از همان صنف ها و تشکلها و نهادهای مدنی و احزاب سیاسی شان.از مزدوران و دشمنان شمالی و شرقی و غربی کشورشان دخیلند و نه اشوبگران و اغتشاشگران داخلی شان.
چون سر و صاحب دارند,سران حزب و صنوف و تشکلها,در سطح بالا با تصمیم گیرندگان و سیاسیون کشورشان چانه زنی میکنند و برای گرفتن حقوق مورد مناقشه شان,در سطحخیابان ها نیز بصورت خود کنترل شده,نمایش قدرت اجرا میکنند.
کشور ما,چگونه است?
اگر فکر میکنید,سیاست کاری به اب و برق و زحمات شما ندارد,سخت در اشتباهید.چون جواب دوستی داده بودید که,نماینده چگونع میتواند مشکل اب را حل کند.
والسلام
جناب کامران جعفری با سلام، سپاس از پاسخ و محبت شما.
۱- درست می فرمایید در دبی گراشیها زیادی هستند و سلام شما به گراشی همانند سلام کردن به همه آنهاست، بدین شکل دوستی و مودّت بیشتر خواهد شد.
۲- در مورد بکاری اسم مستعار و یا اسم خود نویسنده در نوشتن مقاله و یا هر نوشتاری دیگر موضوعی است اختیاری و بستگی به انتخاب خود شخص نویسنده دارد. اما اثر و تاثیر گذاری نوشته ایشان منوط به کیفیت و محتوی نوشته و تنوع مخاطب و خواننده ایشان در اجتماع دارد. مرحوم دهخدا از اسم مستعار “دخو” و مرحوم کیومرث صابری از “گل آقا” استفاده می کرد و اثر گذاری خوبی هم بر مخاطبین بیشمار خود داشتند وکسی هم دنبال آنها نبود که بداند پسر و نوه کیستند .لذا شما نیز دنبال اسم و رسم نویسنده نباشید، بلکه اگر موضوع مورد علاقه اتان باشد دنبال کنبد، نباشد بروید دنبال موضوعهای دیگری که خود مایل هستید .در مورد خودم باید برای چندمین بار شما و خوانندگان رجوع دهم به نوشته های پیشینم.در سایتهای مختلف که چرا از نام یک گراشی از دبی استفاده می کنم. ولی باور کنید بقول شاعر وحشی بافقی در حکایت فرهاد و شیرین که می سراید ” تو موبینی و مجنون پیچش مو ” “تو ابرو او اشارات ابرو” برای نویسنده ای که برای کل منطقه جنوب می نویسد و حاضر به هزیته پردازیهای مادی است و مهندسان و اصحاب رسانه شهرهای مختلف منطقه را به دبی برای آموزش و یاد گیری موضوع آب و برق دعوت می کند و با آنها بحث فنی می کند و حاضر است هزینه های بیشتری در این موضوع برای منطقه بپردازد دنبال مخفی کاری و اسم و القاب نیست جوابتان در سایت آفتاب لارستان در “مقاله فردآبرق” مسئول سایت پیدا کنید .شما بهتر استبه اصل موضوع بیشترتوجه کنید.
۳- در مورد احیاء قانون اساسی و موضوع احزاب و سمنها راستش من نه سر پیازم و نه دم آن و حتی قبل از شرح و بسط کامنت شما اطلاع نداشتم که قانون اساسی مملکت کامل اجرا میشود یا نمی شود. باور کنید من نه مصلح احتماعی هستم و نه کنشگز سیاسی و نه حتی روحانی و معمم. که بخواهم و یا بتوانم احوالی از قانون اساسی مملکت بپرسم مملکت چهل سال است که توسط یک مرجع جامع الشرایط تقلید شیعه اثنی عشری بعنوان ولی فقیه اداره میشود و در وزارت کشور آن نیز بیش از هزار حزب و دسته و سمنهای اجتماعی ثبت شده و فعالیت می کنند و هر چهار سال هم احزاب و هم روحانیان در انواع انتخابات شرکت می کنند و ریاست جمهورش هم فردیست روحانی و خود شما مردم گراش هم در انتخابات شرکت می کنید، کجا می توانم حرف و کلام شما باور کنم، تازه اگر هم درست گفته باشید که قانون اساسی باید آحیاء شود حتما حکومت و دولت مصلحت می دانند که اینگونه که خودشان می خواهند باشد . همشهری من تخصص در مهندسی و سرمایه گذاری دارم و در خارج از کشور هم هستم فقط می توانم در حیطه تخصص خودم کار و کمک کنم و بس، و اگر هم فکر می کنید نوشتن و هزینه کردن من در موضوع آب و برق اشتباه و بی نتیجه است . حتما کار بی فایده را ادامه نخواهم داد ولی شما اگر واقعا به گفته های خود باور دارید خوب است هر چه زودتر به هر طریقی که آنرا مفید می دانید اقدام کنید. موضوع مورد نظر شما به آدمهای که در خارج از ایران کار و زندگی می کنند چندان ربطی ندارد . شما در خود کشور هستید و قطعا اولی تر هستید که اقدامی انجام دهید.
سلام
با سپاس از حسن تدبیر گریشنا و دلسوزی آقای ” گراشی از دبی ” در ایجاد موضوع “فردآبرق” در این سایت تاثیر گذار ،
اینکه چند ماهی است موضوع به این اهمیت دو باره در محاق سکوت فرو رفته ، کمی مایه نگراتیست . از این رو پیشنهاد می کنم در باره یک موضوع اجرایی و مفید یعنی “ذخیره سازی آب باران ” مباحثی را طرح کنیم .
تا نظر دوستان چه باشد ….
…یادمان باشد که
گذشتگان ما ، حداقل از ۲۰۰ سال به این طرف ، در موضوع دخیره سازی آب باران کارهای فراوانی انجام داده اند ،
و ما می توانیم به شیوه های مدرن و امروزی روی آن کار کنیم .