هفت‌برکه – محمد خواجه‌پور: روزنامه‌نگاری چه به تایید کسانی که دستی بر این آتش سوزان دارند و چه به نظر آنانی که از بیرون گود غریو لنگش‌کن‌شان بلند است، کار سختی است. اگر قرار باشد که روزنامه‌نگاری شغل اصلی باشد و این شغل با عزت نفس و پاکدستی ادامه یابد سختی آن بیش از پیش لمس میشود.
در این روزگار اما سختی روزنامه‌نگاری فراتر رفته است و به حدی رسیده که باید نام دیگری به جز «کار سخت» برای کاری که در پیش گرفته‌ایم انتخاب کرد. تنها انگیزه بسیاری از ما برای ادامه، لذت و شوق زنده بودن است. لذت این که زبان گویای مردمان خاموش باشیم و شوق این که تغییری کوچک ایجاد کنیم به سمت روشنی. تلاشی سخت که نتیجه‌های کوچک، آن را دوست‌داشتنی می‌کرد.
وقتی هر روز پند بشنوی «سیاه‌نمایی نکنید» و هر روز ارشاد شوی «امید تزریق کنید» و در آنچه از جامعه می‌بینی نشانی از سپیدی و امید نباشد کار از سخت می‌گذرد. باید چه نوشت که هم به گوشه‌ی قبای ارباب قدرت برنخورد که شمشیر کشند و هم دروغ دیگری بر دیوار ستبر دروغ افزوده نشود؟ بخشنامه‌ها و توصیه‌ها و احکام قضایی و پندهای دوستانه هر روز کار را سخت و سخت‌تر می‌کند تا جایی که راهی نمی‌ماند جز این که از روح خود مایه بگذاری. خراشیده شوی تا بمانی یا جان بدهی تا آزاد شوی.
در این روزگار، روزنامه‌نگاری جانکاه است. می‌بینی هر چه بنویسی عبث است و آنچه باید بنویسی نانوشتنی. هر نوشته به جای التیام، زخمی میشود بر تن خودت و آنچه دوست‌اش داری. روزنامه‌نگار معتاد واقعیت است و هر نوشته باید راه به حقیقتی ببرد و وقتی این گونه نیست هر روز زجر می‌کشی. وقتی کلمه التیام ندهد و امید تبخیر شده باشد، موی سپید میشود و تن رنجور.
نوشتن قرار بود بازتاب زندگی باشد با همه زیبایی‌ها و تلخی‌ها اما وقتی به آنچه باید بنویسی نگاه می‌کنی و جز ته مانده‌ای از امید نمانده و مردمان از هر سو به شتاب از آینده‌ای سخت‌تر می‌گویند، چه لذتی دارد آیینه بودن؟ چه لذتی دارد زبان بودن وقتی نتوانی فریاد بزنی؟ چه شوقی دارد زیستن وقتی نتوانی حرکت کنی؟
ما هم همین مردمان هستیم. حتی همین یک روز سال موج تبریک‌ها می‌خواهد خاموش و خام‌ات کند. بگذار رو به انگشت‌شمار آدمیان که گوش‌ام میکنند پرده‌‌در باشم: تلخیم و گنگ و حتی امید بیداری نیست. با این همه راهی به جز جان کندن نمانده.
با سلام مدیرمحترم سایت گریشنا ضمن عرض تبریک وخسته نباشیدخدمت شما ودست اندرکاران سایت محبوب گریشنا به مناسبت روزخبرنگارواقعا مطالب درست ودر درحقیقت امروز متاسفانه جامعه است شما رادرک میکنم بافشارهایی که به شماواردمیشودبرای بعضی ازخبرهای چالش انگیز وازطرفی هم شمابایدحقایق رابرای مردم روشن کنید چون یکی ازوظایف شما روشنگری هم است وازطرفی هم شاید بعضی مسوولان از بعضی خبرهای شما ناراحت شوندوشماراتحت فشارقراردهندباوجوداین مشکلات واقعا کارتان سخت است انشالله موفق ومویدباشیدومثل همیشه مسائل و مشکلات شهرستان و خبرها را پوشش دهیدتاماکه در شهرستان حضور نداریم الشهر چون باخبر بشیم انشالله ازناملایمات بعضی دوستان دلسردنشوید وله وظیفه خطیر خودتان ادامه دهیدیا حق
می خواستیم شریک دلتنگی هایتان شویم ,دیدیم نمی شود.آری شما سنگ صبور خیلی ها هستید که خودتان غرق در آنها میکنید و برای نجات آنها بدون هیچ منتی تلاش میکنید.
راهتان سخت ستودنی باد تا مأمنی باشد برای آگاهی و راستی
روزتان هزاران هزار گلباران
مسئولین محترم بخوانند
برای هر مراسمی که به نفع‌شان است خبرنگار را خبر میکنند و ازش انتطار دارند اطلاع رسانی شود
اما روز خبرنگار از فرماندار محترم گرفته تا آنهایی که فکر میکنند مدیریت درست دارند هیچ یک نتوانستند دل خبرنگاران را به دست بیارند
تبریک میگم به این مدیریت
بانک رفاه کارگران پس کجاست ما که نمی بینیم.
باجه بانک رفاه کنار سردر بیمارستان در محل سابق نگهبانی مستقر شده است.
با عرض سلام خدمت شما خبر نگاران وزحمت کشان این وادی عرض تبریک و خسته نباشید داریم امید است با سعه صدر مانند قبل به این امر مهم و خطیر اهتمام بورزید.توفیق هر چه بیشتر شما دوستان از درگاه متعال آرزوی قلبی ماست.
این ایام را به دوستان خبرنگارم به ویژه آقایان خواجه پور،غفوری،فقیهی و وفایی فرد تبریک عرض می نمایم. شما چشم و زبان مردم هستید.برای رضای خدا بنویسید،هرچند که خوشایند بعضی ها نباشد.خدا قوت
آقای دارشی از گذشته مخاطب ثابت و بیدار ما بوده‌اند و البته هر سال روز خبرنگار ما را به یاد دارند.
سپاس و امیدواریم با دلگرمی کسانی چون شما، ادامه بدهیم.