هفت‌برکه – کلاک: خلیل مهیایی، معلم بازنشسته شیمی در دبیرستان‌های گراش، چهارمین مهمان فصل دوم کلاک است. جز خاطرات معلمی، این یکی از انگشت‌شمار دفعاتی است که او راضی می‌شود که از خاطرات جبهه و مجروج شدن خودش سخن بگوید.
حاج خلیل مهیایی متولد فروردین ۱۳۴۳ است و دوره ابتدایی در مدارس ابدی و برق‌روز درس گراش خواند. می‌گوید در خانواده‌ای شلوغ متولد شده است و در درس بچه کوشایی بوده است. خلیل مهیایی به همراه ۲۰ نفر از دانش‌آموزان در راه‌اندازی دبیرستان در گراش نقش داشته‌اند. او به همراه دوستان خود در اولین دوره رشته تجربی در دبیرستان حاجی‌پور گراش تحصیل کردند.
وقتی نوبت به خاطرات جبهه می‌رسد. حاج خلیل می‌گوید: «خاطرات جبهه را حتی برای خانواده‌ام هم نقل نکرده‌ام. چون آن را نمک روی زخم خودم پاشیدن می‌دانم.»
این مصاحبه یکی از محدود مواردی است که او از این موضوع سخن می‌گوید و بخشی از خاطرات خود را از جمله شهادت غلامحسین عظیمی و حبیب غلامی و همچنین چگونگی مجروح شدن خودش و حاج رضا یحیی‌پور روایت می‌کند.
بعد از مجروحیت خلیل مهیایی، برادرش علی مهیایی سال ۱۳۶۶ به جبهه رفت و در همان منطقه‌ای که خلیل مجروح شده بود، به شهادت رسید.
مهیایی از سال ۱۳۶۲ استخدام آموزش و پرورش بود ولی در سال ۱۳۷۱ برای ادامه تحصیل به اراک رفت. او در مورد انتخاب شیمی می‌گوید: «یکی از دوستان برای ما انتخاب رشته کرده بود و شانسی سال ۱۳۷۱ تحصیل در رشته شیمی در اراک را آغاز کردم.»
خلیل مهیایی سه دختر دارد که دو دختر او در رشته‌های پزشکی دانشگاه تهران و حقوق دانشگاه شهید بهشتی تحصیل می‌کنند. از مهیایی در مورد تاثیر سهمیه‌ها در این انتخاب‌ها هم پرسیده‌ایم.
خلیل مهیایی در این گفتگو از روش تدریس خود می‌گوید و ابوالحسن محمودی، تهیه‌کننده کلاک، که شاگرد مهیایی بوده، خاطرات خودش را از کلاس‌های او مرور می‌کند. مهیایی سال ۱۳۹۲ بازنشسته شد، ولی بعد از بازنشستگی هم به صورت پراکنده در مدارس تدریس می‌کند.
کلاک را می‌توانید با کیفیت مناسب در آپارات ببینید:
این شماره کلاک در یوتیوب نیز منتشر شده است:
عاااااشقشونم
بهترینن
بنظر من اگه از شاگردهای موفقشون می پرسیدین خیلی جالب میشد
خیلی از بهترینهای شهرمون میلماً شاگرد این بزرگوار بودند
اینکه کی به شغلشون افتخار کردند؟
کی حس رضایت مندی بهشون دست داده؟
اینکه کدوم شاگردهاشون الان هستن که این بزرگوار بهش افتخار میکنن و…
چون بنظر حقیر،این بیشترین افتخار یک دلیر دلسوز هست
همیشه دوستون داریم استاد بزرگوار
بهترین استادی که داشتم
یک ادم واقعا” بی ریا و مومن و دوست داشتنی
انشالله همیشه سرافراز و سلامت باشه هر جا که هست
اى کاش ادمهاى مثل ایشان زیاد بودند
نمونه کامل یک انسان بتمام معنا
همه اونهایى که میشناسنش عاشق رفتارش میشوند
یک ایرانى وطن پرست و بدون ادعا
با سپاس از گزارش خوبتان
ما میتوانیم بیشتر قدرشناس امثال ایشان باشیم
فرشته هایى که در بین ما هستند
با عرض سلام و احترام خدمت استاد گرامی
یک استاد دلسوز و مهربان
و پیشاپیش روز معلم را خدمت ایشان تبریک عرض می کنم.
بی شک همه ی کسانی که روزی دانش آموز ایشون بودن و ایشون و از نزدیک دیدن، از صمیم قلب دوسش دارن.
تنها کلاسی بود که اگه دبیر سر کلاس نبود و دانش آموز در حال امتحان دادن، دانش آموزان اجازه ی تقلب رو به خودشون نمیدادن.
من احساس می کنم اون نیروی معنوی که در ایشون بود باعث حرف شنوی دانش آموزان می شد.
خداوند بهشون عمر باعزت بده
ایشون یکی از بهترین دبیرانی هستن که من باهاشون داشتم و همیشه سر کلاسهام به دانش آموزام میگم یکی از دلایلی که باعث شد من معلمی رو انتخاب کنم روش تدریس و رفتار بسیار فوق العاده استاد محیایی بود. من که آرزومه یکبار دیگه سر کلاس ایشون بشینم و به صحبتهاشون گوش بدم. ان شاالله خداوند عمر طولانی بهشون بده و بهترینها در دنیا و آخرت نصیبشون بشه