گریشنا (هفت‌برکه): کامران جعفری،  قائم مقام حزب تدبیر و توسعه جنوب کشور (حوزه گراش)، در این یادداشت به بهانه‌ی خبر دیدار نماینده‌ی مجلس و معتمدان لار با استاندار فارس، انگشت روی مساله‌ی مهمی گذاشته است: این که چرا پل‌های ارتباطی گراش با مسئولان استان و کشور ضعیف‌تر از حد انتظار است.

Kamran Jafari 03 کامران جعفری: با دیدن تیتر بالا، حتما متوجه موضوع مقاله شده‌اید: لایه‌برداری از زخمی که باعث زمین‌گیر شدن و عدم پیشرفت شهر به جایگاهی که لیاقت آن را داشته است.

همه چیز با بازخوانی این خبر شروع می‌شود: «روز پنجشنبه ۲۰ مهرماه، دکتر جعفرپور، نماینده‌ی شهرستان‌های «لار»، خنج و گراش در مجلس شورای اسلامی, در معیّت هیئتی از مسئولان و معتمدین «لار» ولی به نمایندگی از سه شهرستان یعنی لار، خنج و گراش به دیدار مهندس تبادار، استاندار جدید فارس رفتند.»

فقط برای تاکید بیشتر عرض می‌کنم: در این جمع، هیچ فردی از دو شهرستان گراش و خنج دیده نمی‌شود. با نگاهی به ترکیب هیئت ملاقات‌کننده با استاندار محترم فارس، حداقل دو سوال به اذهان خطور می‌کند:

سوال اول: چرا هیچ فردی چه حقیقی و چه با جایگاهی حقوقی از شهرستان گراش حضور نداشت، و اساسا چرا هیچ کس از گراش دعوت نشده بود؟

در مورد جواب سوال اول، باید به چند نکته مهم توجه کرد. اساسا این اتفاق چیز خیلی جدیدی نیست، و به نوعی می‌توان گفت معضلی دوسویه است. نمایندگان مجلس همواره عدم مراجعه‌ی خود مردم گراش را مهم‌ترین علت ضعیف بودن ارتباط بین مردم شهرستان با نماینده برشمرده‌اند. دلیل این سردی روابط را می‌توان در جاهای مختلفی جستجو کرد: اول، اختلاف و یا رقابت سنتی و دیرینه‌ی بین دو شهر لار و گراش که اینجا مجالی برای بیان جزئیات نیست. این اختلافات باعث شده است که نگاه‌های شهرگَرایانه یا ناسیونالیستی در هر دو طرف به وجود بیاید و مانع از آسان شدن دیدارها و ارتباطات صمیمانه بین بزرگان و مسئولان این دو شهر شود. در این فضای کاملا آرامِ قبل از طوفان، هر کسی که بخواهد در راه تقریب دو شهرستان قدمی بردارد، آماج حملاتی تند در حد خائن و وطن‌فروش واقع خواهد شد و طوفانی به راه خواهد افتاد. نماینده‌ای که معمولا از شهر لار انتخاب شده است هم حتی اگر قلبا بخواهد گامی بزرگ برای شهرستان‌های دیگر و مشخصا گراش بردارد، مورد مواخذه حوزه‌ها و گروه‌های حامی و رای‌دهنده‌اش قرار خواهد گرفت و این یک ریسک بسیار بزرگ برای آینده‌ی سیاسی آن نماینده‌ی مجلس خواهد بود. از طرفی دیگر، لذا مشاهده می‌کنیم که موضوع سردی روابط به لار و نماینده مجلس برنمی‌گردد، و قسمت اعظم آنچه را که ظلم از سمت لار و نمایندگان لاری مجلس می‌پنداریم، از سمت خودمان بر خودمان روا داشته‌ایم. دفتر نماینده مجلس در گراش خیلی وقت است فعالیتی نداشته است، و افرادی که به دنبال فعال کردن دفتر نماینده بودند، به الفاظی همچون جاسوس، خائن و مزدور ملقب گشتند. بی‌شک وقتی که دفتر نمایندگی در گراش وجود نداشته باشد، راه ارتباط را نیز طولانی‌تر کرده‌ایم و به حداقل رسانده‌ایم.

با کنکاش در همین برخوردهای سلبی خودمان، به این نتیجه می‌رسیم که در حقیقت ما راه و روش مطالبه‌ی خواسته‌های قانونی خودمان را نمی‌دانیم و به حق و حقوق قانونی هر شهروند که می‌تواند وی را به یک مطالبه‌گر از نماینده حوزه‌ی انتخابیه تبدیل کند، هیچ آگاهی و آشنایی نداریم؛ چه به فرد منتخب رای داده باشد و چه نداده باشد. وگرنه حداقل راه ارتباطی که همان دفتر نماینده‌ی حوزه‌ی انتخابیه است را نیز بر خود نمی‌بستیم.

دلیل دوم سردی روابط، اختلاف و یا رقابت سنتی یا محله‌گرایی مفرط در خود گراش است. این یکی از مهم‌ترین دلایلی است که شهرستان گراش نتوانسته است به صدای واحدی برای مطالبه‌گری‌های قانونی و حقوقی خود از رده‌های بالاتر سیاسی دست یابد. در چنین جو تخریبی، نباید توقع بالا آمدن نیروهایی خبره، کارکشته و مفید برای شهر را داشت، چون کل توان و قدرت شهر صرف نیروسوزی و تخریب می‌شود و هیچ‌کس نیز جرات عرض اندام و ارایه‌ی راهکار نخواهد داشت.

سوال دوم: چرا از چهره‌های اصلاح‌طلب و معتدل و احزاب و تشکل‌های سیاسی حامی دولت و روسای ستادهای انتخاباتی دکتر روحانی برای دیدار با نماینده‌ی عالی رییس جمهور در استان فارس دعوت نشده بود، و یک یا دو تن از اصلاح‌طلبان لار نیز حاضر به همراهی ایشان نشده بودند؟

جواب این سوال را باید در خاستگاه سیاسی دکتر جعفرپور و گرایش سیاسی ایشان و همچنین رفتارها و عزل و نصب‌های این نماینده‌ی اصول‌گرا در حوزه‌ی انتخابیه‌اش جویا شد. همراهی نکردن یکی دو چهره‌ی اصلاح‌طلب لار با ایشان در این دیدار و دعوت نکردن ایشان از هیچ‌یک از چهره‌های اصلاح‌طلبی و احزاب و تشکل‌های حامی دولت تدبیر و امید از شهرستان‌های دیگر، بهترین گواه بر نوع چینش و عملکرد این نماینده‌ی مجلس، چه در این ملاقات اخیر با استاندار محترم فارس و چه به صورت کلی در رویه‌ی همیشگی ایشان در عدم توانایی برای به کارگیری و استفاده از همه‌ی نیروهای توانمند در حوزه‌ی انتخابیه‌ است.

حذف یا نادیده گرفتن قسمت اعظمی از نیروهای کارآمد، جوان و خلاق، آن هم در این برهه‌ی حساس و تاریخی که کشور نیازمند حضور حداکثری است، بسیار گران تمام خواهد شد. لذا این نوع برخورد نماینده‌ی محترم را از سمت شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان لارستان، خنج و گراش کاملا به ضرر شهرستان‌های جنوبی فارس می‌دانیم و امیدواریم جناب دکتر جعفرپور به نظر و رای اکثریت که همان اعتدال و اصلاحات است، احترام بیشتری بگذارند.