میزگرد شوراپنجم: نامزدهای ورزشی از لزوم تخصص‌گرایی می‌گویند

هفت برکه (گریشنا): ورزش موضوعی بود که اولین میزگرد موضوعی هفت‌برکه با کاندیدا‌های شورای شهر حول آن تشکیل شد. امسال دست‌کم پنج نفر از جامعه‌ی ورزشکاران به رقابت‌ها وارد شده بودند.

علی رضا دانشور اولین ورزشکاری است که به رقابت‌های شورای پنجم وارد شد و مدیریت تربیت بدنی دانشگاه علوم پزشکی و مدیریت دانشجویی این دانشکده باعث شده که در بین دانشجویان دانشکده علوم پزشکی طرفدارانی داشته باشد.(صفحه معرفی او در هفت برکه)،مرتضی موغلی ورزشکار فعالی است که با تاکید بر رشته‌ی تحصیلی‌ش، مدیریت دولتی، دغدغه‌هایی که برای شهر دارد را محدود به ورزش نمی‌داند (صفحه معرفی او در هفت برکه). محسن افشار از دیگر چهره‌های شناخته‌ شده‌ی ورزشی گراش است که امروز به نفع ورزش و هنر گراش کنار‌ه‌گیری کرد.(صفحه معرفی او در هفت برکه)، و عبدالرضا حسین‌پور که سابقه‌ای طولانی در ورزش شهر دارد و او نیز با هدف رساندن صدای محرومان انصرافش را از حضور در رقابت‌های شورای شهر اعلام کرده است. (صفحه معرفی او در هفت برکه) طیبه جعفریان را هم به عنوان یک چهره ورزشی می‌شناسیم، اما تحریریه‌ی این میزگردها تصمیم گرفت او را به میزگرد زنان دعوت کند.

این افراد در اولین میزگرد موضوعی پیرامون ورزش شهرستان با هم گفت‌وگو داشتند.

هفت‌برکه: اگر بخواهید وضعیت ورزش قهرمانی گراش را بسنجید، فکر می‌کنید در چه سطحی قرار داریم؟ ضعیف یا متوسط یا عالی و رو بهرشد؟

موغلی: ورزش قهرمانی در گراش اختصاص پیدا کرده است به سوارکاری و تنیس روی میز که حرفه‌ای و بر اساس تخصص کار می‌کنند و بیرون از گراش هم فعالیت دارند،از نظر ورزش قهرمانی گراش ضعیف است،تا زمانی که ملی پوش نداشته باشیم ما ضعیف هستیم، نباید به چندتا مقامی که می آوریم دل خوش کنیم. ما در ورزش، ورزش زیر ساختی،قهرمانی و شهروندی داریم. در گراش فقط پیاده‌روی را به عنوان ورزش همگانی می‌شناسند که البته این برنامه هم به نظر من پیاده‌روی نیست، بیشتر شبیه راهپیمایی است، پیاده‌روی باید خانوادگی باشد و زن و مرد و بچه در کنار هم پیاده روی کنند. البته این به دلیل فرهنگ شهرمان است اما باید این فرهنگ پیاده‌روی جا بیافتد.

دانشور: هشتاد درصد هیئت‌های ورزشی ما سنتی مدیریت می‌شوند. یعنی نه سواد این رشته ورزشی را دارند و نه مدارک مربی‌گری آن را دارند،این در حالی است که در راس اداره ورزش باید یک شخص متخصص و کارشناس باشد. اگر این معضل، برطرف شود در اداره‌ی ورزش گراش خیلی از مشکلات حل می‌شود. زمانی که مسئولین هیئت‌های ورزشی ما افراد کارشناس،کاربلد و مدرک‌دار باشند قطعا هم جنبه‌ی قهرمانی و هم جنبه‌ی همگانی آن با هم رشد می‌کند، ولی وقتی که ما اکتفا کنیم به سنتی ماندن ورزش شهرمان و هیئت‌های ورزشی در رشته‌های مختلف کار درست نمی‌شود. اگر بخواهیم زمینه‌ی پیشرفت مهیا باشد به خصوص در مورد آن دو رشته‌ای که آقای موغلی اشاره کردند. تنیس روی میز و سوارکاری، که در سطح قهرمانی حرف برای گفتن دارند، مثال‌های خوبی برای مهر تایید زدن به حرف‌های ماست. ما باید دنبال مربیان و افراد کاردان و کاربلد باشیم که بتوانند در این رشته فعالیت کنند، زمانی که ما این را رشد دهیم، قطعا در ورزش قهرمانی می‌توانیم پیشرفت کنیم در غیر این صورت درجا خواهیم زد.

محسن افشار: ورزش دو بخش دارد، ورزش همگانی و قهرمانی. در رشته‌ای مثل پینگ‌پنگ، چند تا جوان تحصیل‌کرده دور هم جمع هستند و الان در سطح کشوری قرار دارند. در بخش همگانی اما در گراش ضعیف هستیم. اگر روی زیرساخت‌ها کار شود و هیئت‌های تخصصی وارد گود شوند و فرهنگ آن جا بیافتد، قطعا موفق خواهیم شد، گراش حدود سی هیات دارد ولی در حال حاضر فقط سوارکاری و والیبال و فوتبال هلال احمر و پینگ‌پنگ خوب فعالیت می‌کنند. اگر در ورزش اسپانسر خوبی داشته باشید، مثل این رشته‌ها شاید به جایی برسید؛ ولی اگر مثل بقیه رشته‌ها همیشه کاسه گدایی دستمان باشد با این کار‌ها به قهرمانی نمی‌رسیم.

هفت‌برکه: عملکرد اداره ورزش و جوانان را چطور می‌بینید؟

دانشور: تخصص حرف اول را می‌زند. وقتی یک نیروی متخصص بیاید راس اداره‌ی ورزش و جوانان قرار بگیرد. آن شخص ده دوره‌ی مربی‌گری، ده دوره‌ی دانش‌افزایی در رشته‌های مختلف برگزار می‌کند، به واسطه آن ده نیرو در هر رشته پرورش می‌یابند و بعد می‌آید استارت یک رشته را می‌زند یا آموزش راه می‌اندازد که به واسطه‌ی این افرادی که حداقل علم و اطلاعات را نسبت به قوانین و مقررات رشته‌ای به دست آوردند بیاید عضو بگیرند تا دیگران نیز آموزش بینند. این بهترین راه برای ماندگار شدن آن هیئت ورزشی و رشد آن رشته‌ی ورزشی در آن هیئت است.

حسین‏‌پور:در گراش خیلی دنبال آدم‌هایی که مدرک و تخصص دارند نیستند. در هر موضوعی و نه فقط رشته‌ی ورزشی فردی که مدرک دارد را قبول ندارند. اما یک نفر را که تجربی کار کرده بیشتر قبول دارند. وقتی وارد شورا شدیم باید اول افرادی که علاقه‌مند هستند و وقت می‌گذارند را به عنوان مدیر در راس کار قرار دهیم تا از حالت سنتی در بیاید، تا کی این هیئت امنا می‌خواهد سنتی باشد و چرا نباید از جوان‌ها در هیئت امنا استفاده کرد؟

افشار: یکی از گزینه‌ها برای ریاست اداره ورزش و جوانان من بودم. من مدرک فوق لیسانس تربیت‌بدنی دارم و فردی که در حال حاضر رئیس اداره است، حقوق و تاریخ خوانده است. از بدو ورودش هیئت‌هایی مثل شنا و والیبال که فعال بودند را منحل کرد. یک سری ابلاغیه‌هایی نیز صادر می‌شد که نشان می‌داد بر اصول ابتدایی ورزش وارد نیست. مثلا خانم جعفریان از استان حکم ریاست شنا را داشت و از آن طرف او به آقای افسانه حکم سرپرستی داده بود و اقای سالاری را رییس هیات شنا معرفی کرده بود. باید ساختار ورزش گراش را تغییر داد، درآمد پایدار برای اداره درست کرد. اداره حتی توان تمام کردن دیوار استادیوم را ندارد. سوال من این است که الان هیات دومیدانی کجاست وقتی که دو سال است حکم آن صادر شده است؟

موغلی: اگر بخواهیم ورزش را با این منابع محدود در این شهرستان به سطح برسانیم باید به سمت کوچک‌سازی ورزش باشیم تا پیشرفت کنیم چون منابع ما محدود است، اگه ما هیات‌ها را بیشتر کینم توقع زیادتر می‌شود و اداره توانایی اداره کردن آن را ندارد وقتی ما چیزی را نداشته باشیم مردم هم علاقه‌مند نمی‌شوند. باید تمرکز را بگذاریم روی چیزی که داریم. اما متاسفانه در گراش به محض آمدن رشته جدید سریع به آن سمت می‌روند.

هفت‌برکه: در هیئت‌ امنا‌ی اداره‌ی ورزش، جوانان چقدر نقش دارند؟

حسین‌پور: هیچی. صفر. نظری روی جوان‌ها ندارند و من معتقدم کسانی که وقت می‌گذارند و علاقه دارند، شوق و عشق دارند، حرف‌های زیادی برای گفتن خواهند داشت و باید وارد گود شوند. اگر یک ورزشی در شورا داشته باشیم، بهتر است.

افشار: ما پیشنهاد دادیم که جوان‌ها در هیات امنا فعال باشند،گفتند جوان‌ها تخصص ندارند ما پول جذب می‌کنیم.

موغلی: دقیقا! هیات امنا به تخصص جوانان نیز نیاز دارد.

هفت‌برکه: عملکرد شورا در این چهار سال در ورزش چطور بوده؟ این تصور هست که حداقل پنج نفر از قشر ورزشی آمده‌اند و این احتمالا نشان می‌دهد که عملکرد شورا در این زمینه خوب نبوده که خودشان آمده‌اند آستین بالا زده‌اند. این تصور درست است یا نه؟

دانشور: من ضمن تشکر از شورا که تا الان پای کار بودند، به جرات می‌توانم بگویم که به نسبت شورای قبل بهتر کار کرده و نه من شاید هر شهروند گراشی می‌پذیرد و تایید می‌کند. شورایی که الان هست، هر باری که به آن‌ها مراجعه می‌کردیم بارها در رشته‌هایی که اعزام‌ها و برنامه‌ها بوده کمک کرده‌اند. بیش از این نیاز به مراجعه به شورا نبوده است. من به اندازه‌ای که خدمت شورا رسیده‌ام کمک حال هیئت‌های ورزشی بوده‌اند ولی کارهایشان زیرساختی و زیربنایی نبوده و نمی‌تواند باشد چون جای گله به شورا نیست، جای گله به اداره‌ی ورزش است.

افشار: تمام شهرداری در هر شهر یک تیم دارند،چند بار رفتم و با شهردار صحبت کرده‌ام و گفته‌ام بودجه‌ای به ورزش اختصاص بدهند تا یک تیم داشته باشیم ،گفتند چمن مصنوعی داریم، ولی چمن به بخش خصوصی تحویل داده‌ شده است و باید برای آن پول پرداخت کنیم، الان زمین ورزشی پارک شهر ما کجاست؟، حتی گفتند ما می‌خواهیم در اتاق فکر از ورزشکارها استفاده کینم اما عملی نشد.

هفت‌برکه: یک نماینده‌ی ورزشی در این دوره در شورا داشتیم، آقای یوسفی. عملکردش را قبول نداشتید؟

دانشور: بحث قبول داشتن نیست. من یک جلسه‌ای که با هیئت امنا اداره‌ی ورزش داشتم اقای اکبری از من سوال کرد آقای دانشور برنامه‌ی شما برای اینجا چیست که توقع حمایت از اداره‌ی ورزش را دارید. گفتم بنده صلاح می‌دانم قبل از ارائه‌ی برنامه بگویم، هدف من از آمدن به این عرصه این است که به واسطه‌ی حضور در شورا اولا ذهنیت عموم را نسبت به جامعه‌ی ورزش و اداره‌ی ورزش عوض کنم، قطعا در جمع مردم این ذهنیت هست که چرا پنج شش نفر ورزشی آمده‌اند و کاندیدا شده‌اند که هدف ایجاد یک پل ارتباطی است. زیاده‌خواهی‌هایی در سمت شورا و شهرداری است، شما به عنوان هیئت امنا و رییس اداره چرا نتوانسته‌اید این تعامل را بین شورا و هیئت امنا و شهردار در این مدت چهار سال ایجاد کنید؟ وقتی این پل در بین شما و شهرداری ایجاد شد آن موقع ما بیاییم برنامه‌ها را بگوییم، درست است.  چون یکی از خواسته‌های هیئت امنا این بود که یکی به عنوان نماینده آن‌جا حرف بزند و حق رای داشته باشد.

حسین‌پور: اگر از اول سال بودجه‌ای قرار دهند می‌دانند که چقدر می‌خواهند برای ورزش هزینه کنند.در حال حاضر نمی‌دانم شورا کمکی کرده است یا نه. باید شفاف‌سازی کنند. در حالی که نه شورا شفاف‌سازی می‌کند و نه باشگاه. شاید خیلی کارها کرده‌اند و ما اصلا خبر نداریم.

هفت‌برکه: اگر اجازه دهید در مورد زیر ساخت‌ها صحبت کنیم. مهم‌ترین زیرساخت‌هایی که ورزش گراش نیاز دارد به غیر از نیروی انسانی و تخصص، فکر می‌کنید چیست؟ احتمالا اگر الآن، بعد از میزبانی مرحله نهایی زیر گروه دسته یک کشور، از آقای حسین‌پور بپرسم می‌گوید خوابگاه.

دانشور: قطعا. از هر فرد ورزشی در گراش بپرسید قطعا اولین چیزی که می‌گوید خوابگاه است. واقعا ضرورت دارد.

حسین‌پور: دقیقا مورد خوبی را اشاره کردید. قطعا خوابگاه. ما الان میزبانی را گرفته‌ایم و خوابگاه یک معضلی برای ما است. ما الان خوابگاه اوز را برای تیم ذوب‌آهن گرفته‌ایم. وقتی تیم‌شان آنجا را دید قبول نداشتند. حق آن‌ها است که توقع اسکان در جایی با امکانات هتل داشته باشند. اگر جای اسکان نداریم، میزبانی را هم نباید قبول کنیم که این هم نمی‌شود. الان ما میزبانی را گرفته‌ایم. رخت‌کنی که یک سال از افتتاح آن می‌گذرد سیستم خنک‌کننده ندارد. الان بهترین فرصت است. اگر این میزبانی رد شود ما نمی‌توانیم کاری بکنیم و می‌شود ضربتی کارها را انجام داد ولی برای مسئولین خیلی مهم نیست. ما به جای پیشرفت حتی می‌توانم بگویم داریم پسرفت می‌کنیم. همین بحث اماکن ورزشی، الان شهرستان هم که شده‌ایم، روز به روز بدتر شده و خیلی‌ها از ورزش زده شده‌اند.

دانشور: در همین هفته‌ی اخیر بودجه‌ای مصوب شد برای ساخت یک مجموعه‌ی ورزشی استاندارد. به روزترین نقشه هم از وزارت ورزش پیگیری کرده‌ایم بیاورند. اگر کسی غیر تخصصی ورود نکند نوید یک مجموعه‌ی استاندارد را می‌دهیم.

حسین‌پور: نود درصد بحث‌ها و مشکلات سر بودجه است. اگر می‌بینیم یک ورزش مثل پینگ‌پنگ خیلی موفق شده دلیل‌اش این است که بودجه‌ی خوبی به آن رسیده است.

دانشور: مدیریت اگر کاربلد و با سواد باشد. راه کسب بودجه، آموزش و استعدادیابی را تمام و کمال بلد است و خودش آن را رشد می‌دهد.

حسین‌پور: فیدبکی باید از شورا داشته باشیم. خیلی از کمک‌های شورا به هیئت‌ها یک جور صدقه و راضی کردن است تا یک کار اساسی.

دانشور: بحث خیرین می‌تواند مکمل راه کارهایی که دوستان گفتند باشد ولی به صورت نظام‌مند و قانون‌مند. یکی از راهکارهای من در بحث تربیت بدنی و اداره‌ی ورزش بعد از تعامل با شورا و شهرداری ایجاد صندوقی تحت عنوان صندوق حمایت از نخبگان شهر است که حالا ورزش هم جزیی از آن است. برنامه اصلی من در چارچوب فرهنگی است، علی‌رغم این که ورزشی هستم. چه خوب است بین عزیزانی که پرچم فرهنگ را دارند، اجازه دهند من بیایم در بحث فرهنگی برنامه‌هایم را بگویم. اولویت من بحث فرهنگ و دومی ورزشی است. فرهنگ و ورزش می‌تواند در هم ادغام و عجین شود.اصلا اعتقادی به بودجه‌ی خیرین ندارم. خیرین دیدگاهی نسبت به ورزش ندارند. یعنی می‌آیند در هر زمینه‌ای هزینه می‌کنند جز ورزش، حالا یا آخر همه. اگر هم بخواهند کمک کنند نظام‌مند کمک کنند حتی خود شورا. بودجه را در صندوقی منظم و آن هم در اختیار رییس اداره‌ی ورزش باشد. او تشخیص بدهد چه هیئتی فعالیت‌اش بیشتر است. این تعامل اگر شکل بگیرد بهتر می‌شود مبالغ را بین هیئت‌ها تقسیم کرد و حداکثر استفاده از این هزینه‌ها بشود.

موغلی: ساخت خوابگاه برای اداره ورزش سنگین است ولی شورا چون بودجه دارد می‌تواند آن را بسازد، حتی نه به صورت رایگاه و با دریافت پول، ساخت خوابگاه و مراکز خرید کمک بزرگی به شهر خواهد کرد.

افشار: در بخش سرمایش و گرمایش، من عمدا مسئولین را آوردم توی سالن؛ حتی دو دقیقه هم از گرما دوام نیاوردند و بیرون رفتند. سالن‌های ما تخصصی نیستند، در سالن آبشار وقتی روی سکو می‌نشینی، زمین را نمی‌شود دید، سالن استادیوم هم سرمایش و گرمایش ندارد.

موغلی: در بحث زیرساخت‌ها اگر شورا وارد می‌شد مجموعه محبی خیلی زودتر از این‌ها تموم می‌شد، شورا می‌خواست زمین‌های محبی رو بفروشد به چند زمین‌خواری که در شهر هستند که خوشبختانه این اتفاق نیفتاد با رایزنی‌هایی که در استان اتفاق افتاد.

هفت‌برکه: چون به نخبه‌ها اشاره کردید، می‌آییم سراغ استعدادها. اگر از گراش کسی به اردویی دعوت شود باید از جیب خودش خرج کند. آیا این را جزو اختیارات شورا می‌دانید که از این‌ها حمایت کند؟

حسین‌پور: سالن ورزشی را می‌خواهند مثلا به بخش خصوصی بدهند. بگویند مثلا اگر آقای فلانی نخبه ورزشی است امتیازی داشته باشد. مراسمی برایشان بگیرند، جایزه بدهند تا خرجی که طرف کرده جبران و درست و حسابی تشویق شود.

دانشور: در تکمیل صحبت‌های دوستان، باز برمی‌گردم به بحث فرهنگی که اشاره کردم. در عرصه‌ی مذهبی که آقای فردفانی اول شد. دیدید شهروندان و نه فقط شورا و مسئولین تمام و کمال کم نذاشتند و حق‌اش بود. چون کار ارزشمندی انجام داد. به نظر من همه‌ی عرصه‌ها مهم است. چرا معتمدین، روسای ادارات، شورا، شهرداری، این فرهنگ را نهادینه نکنند که یک قهرمان ورزشی هم جا دارد به این شکل حمایت شود. آن هم در جایگاه خودش کار ارزشمندی انجام داده است. زمانی می‌توانیم این را محقق کنیم که این فرهنگ جا بیفتد. باید کارهای زیرساختی انجام داد. بحث بانوان مکمل همین صحبت‌ها می‌تواند باشد. آمار افسردگی در گراش بالاست و در خانواده‌ها و خصوصا بین بانوان بیداد می‌کند. نود درصد بانوان گراشی خانه‌دار هستند. کارهای یکنواخت انجام می‌دهند. بار مسئولیت شورا و شهرداری خیلی سنگین است. شورا و شهرداری نباید فقط آسفالت و شهرک‌سازی باشد. این‌ها در جای خودش ارزش دارد.اگر در بعد فرهنگی کم‌توجهی‌ شود باعث بروز ناهنجاری‌ها، اعتیاد و مشاجرات می‌شود و کار فرهنگی بایدکار برجسته باشد.

موغلی: در بحث حمایت ما از قهرمانان اولین کار پیگیری تخفیف پروانه‌های ساختمانی برای قهرمانان و کمیسیون ماده ۱۰۰ با هدف قهرمان‌پروری است که شورا می‌تواند حمایت کند.

هفت‌برکه: شما در بعد بانوان بحث فرهنگی را تاثیرگذارتر از بقیه‌ی بخش‌ها می‌دانید. به نظر می‌آید در زیرساخت‌ها آن‌قدری که ورزش آقایان کم دارد، چند برابر ورزش بانوان کم دارد.

دانشور: قبل از ورود به شورا من بستر مناسب برای مجموعه‌ی بانوان را انجام داده‌ام. به جرات می‌توان گفت که اکثر کارهای آن انجام شده است. ان‌شاالله در شورای جدید هر کسی انتخاب شد این اتصال را انجام دهد بین شورا و اداره‌ی ورزش تا این کار به اتمام برسد. طرح و بودجه و مکان و همه چیز آماده است. تعامل خیلی مهم است و  انعطاف شورا و همه‌ی نهادها مهم است. در شورای الان این عدم تعامل خیلی به چشم می‌آمد، به هر دلیلی این تعاملات خیلی کم بود. اگر شورا بتواند این تعامل را با دیگر نهادها انجام دهد کارهای مشارکتی بیشتری در جهت رفاه حال شهروندان انجام می‌شود.

موغلی: این راهکارها برای بانوان هم بود،شورای چهارم طرحی داشت با عنوان پارک بانوان که با آن مخالف هستم، یا همین سینمای روباز. جز جشن پرسپولیس چه استفاده دیگری از آن شد؟ من اگر وارد شورا شدم، اولین کارم پیگیری سالن برای بانوان خواهد بود.