دکتر امیر حمزه مهرابی به مناسبت ایام شهادت مولای متقیان علی (ع) شعر سروده‌اند. شعر چاه تشنه به گویش گراشی را به همراه ترجمه فارسی آن در این شب‌های عزیز می‌خواهیم.
چاه تشنه
بَه کوفه نالَه و فریادِن اِمشو
امید شیعیون بر بادِن اِمشو
مَگَه کوفه اِشو کرب و بلائِن
مَجا داد اِزدلُ بی دادِن اِمشو
امشب در کوفه ناله و فریاد بر پاست
امشب امید همه شیعیان بر باد رفته است
مگر امشب کوفه کربلا گشته است
که همه جا از دلها ناله داد و بیداد بلند است
۞
گُتائِن لَئدُ کعبه شیل اُش آسِه
خدا تِرسُم که حیدر مُذپش آسِه
بِدَن ، مولا على حالا نِمُردِن
على مُرد، وقتى زهرا شُذپش آسِه
گفته می شود بار دیگر کعبه شکاف برداشته است
در هراسم که نکند خدا می خواهد علی را از ما بگیرد
اما بدانید که مولا علی (ع) الآن کشته نشده است
بلکه مرگ علی زمانی بود که زهرا (س) را از او گرفتند
۞
بُذن بى جوُ على اِز ضرب شمشیر
خوراک اُشنى بِغِئر اِز چَکهاى شیر
حسین و زینَبُش هر دو گِرَوذان
حسن اِز غصه باشُو بُذِن پیر
مولا علی از ضرب شمشیر بی رمق شده است
دیگر خوراکش بجز چند قطره شیر نیست
فرزندانش حسین و زینب هر دو گریانند
حسنش نیز از غصه پد ر پیر گشته است
۞
دگه چاه مدینه تشنه کومِن
دِلُش اِز خَرسِ مولا رنگ خونِن
لَبُش خُشکن شَوِ اِز چشم حیدر
بِبِه سیر آو ، وَلِه غرق فُغونِن
دیگر چاه های شهر مدینه کامشان عطشناک است
چاههایی که دلشان از اشک مولا رنگ خون گرفته است
لب های چاه نیز از شدت تشنگی میل دارند از چشمان مولا
سیراب شوند، ولی حیف که لبلالب آه و افغان شده اند
۞
فَسیل و گز به کوفه گاش تُوارِن
نوایی از علی(ع) شذبر بیارِن
اِشو دلتنگ شَلواى على اِن
دَر و دَشت و بیابون غصه دارِن
نخلها و گزها ی کوفه گوش به زنگند
که شاید نوایی از علی برایشان هدیه بیاورند
امشب دلتنگ شروه های مولا علی هستند
امشب دریا و دشتها و بیابانها در سوگ اویند
۞
یتیم و بیوَیا چَشم انتظارِن
چُن هر شو غذا شُذبَر بیارِن
نِکُد اصلاًکِسى در فکرشو نیسّن
تِکِ هیچ مَدبَخى دیگى نِبارِن
ایتام و بیوه زنان چشم انتظارند
تا مثل هر شب غذا برایشان آورده شود
نکند دیگر کسی به فکرشان نیست
آخه در آشپزخانه دیگی را بار نگذاشته اند
۞
بُذِن شقّ القمر موى سیاهُش
وَلِه مولا ناوارُسِازْ لیافُش
خدا لعنت بُکُد بر ابن ملجم
نَنش اینى خداوندا وَداغُش
موی سیاه(فرق) علی (ع) شق القمرشده
دیگر مولا از بیماری بر نخواهد خواست
خدا ابن ملجم را لعنت کنند
خدا کند مادرش به عزایش بنشیند
۞
طبیبون نا امیدِن اِز علاجُش
که اِز فرقُش وَشیلِن تا ملازُش
على غئر اِز خَشى کاریش نِکِردن
آخه بَرچِه تُکُشتُم اِز فراقُش
پزشکان از مداوای علی (ع) ناامید گشته اند
چرا که از فرق سر تا ملازش شکافته شده
علی (ع) بجز خوبی کاری نکرده است
آخه چرا مارا از فراقش دق مرگ کردند
۞
بُذِن فرق على رُکن یمانى
زِبَس خینُش چِذِن هیچى وَجانى
بِده زِینَب سِرِ باتُو تِه وانیش
یقین اُتبِه سِرَش اِز درد اَوانى
فرق علی (ع) مثل رکن یمانی ( شکافته ) شده
از بس خون از او رفته ، رمقی بر تن ندارد
زینب (س) بیا و سر پدر را به دامن بگیر
یقین داشته باش که سرش از درد آرام می گیرد
