بستن

بنو فراتر از آبگرم، باید قطب گردشگری شود

غلامرضا آرمان‌مهر*: تعریف و توصیف آبگرم بنو را زیاد شنیده بودم و منتظر فرصتی بودم تا از آنجا بازدید کنم. افتتاح مجموعه استخر آبگرم توسط یک نیک اندیش اردی بهانه ای شد تا با چند تن از دوستان در یک روز جمعه از مجموعه آبگرم بنو بازدید کنیم.

معمولا قبل از هر سفر سعی می‌کنم مطالعاتی راجع به مقصد انجام دهم و با شناخت قبلی بازدید کنم، اما بگذریم از اینکه اطلاعات موثق زیادی راجع به این جاذبه طبیعی وجود نداشت. جایی که در خاطره جمعی مردم جنوب فارس حضور دارد اما در اسناد مکتوب و اینترنت کمتر نامی از آن دیده می‌شود.

تقریبا حوالی ظهر به ارد رسیدیم. تابلویی برای راهنمایی مسافران وجود نداشت، با کمک اهالی ارد مسیر آبگرم را پیدا کردیم. پس از حدود چهار پنج کیلومتر مسیر آسفالت به جاده خاکی آبگرم رسیدیم. مسیر را ادامه دادیم.

در طول مسیر نخلستان ها و آسیاب های زیادی به چشم می‌خورد که از گذشته ی پرآب این سرزمین حکایت می‌کرد. تعداد زیادی هم نخل‌های سوخته در گوشه و کنار وجود داشت که برایم قابل تامل بود.

پس از طی حدود دو سه کیلومتر بالاخره به مقصد رسیدیم. با وجود این که جای مناسبی برای پارکینگ و استراحت بازدید کننده‌ها وجود نداشت؛ استقبال نسبتا خوبی صورت گرفته بود. ماشین‌ها در زیر سایه نخل‌ها آرام گرفته بودند و مردم تن به آب زده بودند.

عمدتا از اهالی همان منطقه بودند اما کم و بیش گراشی ها و اوزی ها و لامردی ها و… هم پیدا می‌شدند؛ استخرهای ساخته شده هم با وجود برخی ضعف‌های طراحی؛ برای مردم خیلی هیجان انگیز بود.

کار بسیار ارزشمندی توسط آن نیک اندیش اردی صورت گرفته بود اما همیشه من معتقدم نیت خیر اگر هدایت شود و در مسیر درست قرار بگیرد خیرتر هم میشود و باعث گسترش خیر و برکت برای همه مردم

من فکر می‌کنم آبگرم بنو به عنوان یکی از معدود جاذبه های طبیعی شهرستان، پتانسیل این را دارد که به صورت یک مجموعه؛ با محوریت تاریخی-تفریحی-درمانی و با تعریف یک مسیر گردشگری، البته با مدیریتی جامع به عنوان قطب گردشگری جنوب استان معرفی گردد.

بازدید از محل‌های قدیمی‌تر آبگرم و طبیعت اطراف و البته قنات‌های رو به تخریب و بی‌آب آن گوشه و کنار نشان داد که این ظرفیت کاملا وجود دارد و انگار رونق و آبادانی ارد با «آب» گره خورده است!

چه سده های پیشین که آب فراوان و کشاورزی و رونق آسیاب هایش موجب تمایز ارد با سایر نقاط همجوار و رونق اقتصادی و فرهنگی اش میشد و چه اکنون که پس از سال های طولانی و خشکی چاه‌های آن، بازهم این «آب» است که میخواهد به گونه ای دیگر ناجی ارد بشود و موجبات گسترش اقتصاد و احیای سنت‌های غنی گذشته مانند مدیریت آب را فراهم کند.

غلامرضا آرمان‌مهر- مهندس معمار و دبیر گردشگری انجمن ایکوموس گراش

منتشر شده در افسانه گراش شماره ۵۸- آبان ۱۳۹۵

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

0 نظر
scroll to top