گریشنا: پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ زمینه ای تاریخی  دارد که مرهون تلاش روحانیون مبارزی بود که در گوشه و کنار کشور به امور مذهبی و اجتماعی می پرداختند. شهر گراش نیز در سال ۱۳۴۲ دو روحانی برجسته داشت که علاوه بر مردمداری با آرا، تفکرات و عملکرد رژیم پهلوی مخالف بودند و در آن سال های خفقان مبارزه خود را علنی می کردند. آقایان سید محمود معصومی و شیخ علی اصغر رحمانی این دو روحانی در گراش بودند که با دستگیری امام خمینی در سال ۱۳۴۲ علیه شاه و فشارهای او عیله روحانیان انقلابی به تبعیت از دیگر روحانیان سراسر کشور موضع گیری کردند و علیه شاه و رفتار او نسبت به امام خمینی اعلامیه ای را صادر کردند.

اخیرا در سایت تربیون مستضعفین و در ذیل زندگی نامه شهید فقیهی، عالم مظلوم اطلاعیه ای منتشر شده است که نام روحانیت فارس در آن آمده است.  این اطلاعیه را ببینید:

elamiye

در مبارزات بزرگ و تاریخی و در سرگذشت مردمان تاریخ‏ساز نقطه‏های عطفی وجود دارد که تحقیق و تامل در آنها مسیر جریان‏شناسی و انقلاب‏شناسی را هموار می‏کند. دستگیری و بازداشت رهبران مبارز از جمله این نقاط عطف است که مبارزین و حکومت را پنجه در پنجه می‏سازد.

دستگیری حضرت امام خمینی(ره) در شب نیمه خرداد سال ۱۳۴۲ بی‏شباهت با دستگیری رهبر و مبارز آزاده و سلف او مرحوم سیدحسن مدرس نبود؛ اما واکنش مردم و نخبگان جامعه نسبت به وضعیت به وجود آمده برای امام و مدرس تفاوت داشت. شاید هم مردم با به یادآوردن خاطره تلخ تنها گذاشتن مدرس و عدم ایستادن در مقابل عمل جابرانه رضاخان و در نتیجه به شهادت رسیدن آن اسوه کم‏نظیر بود که در وضعیت جدید به وجود آمده برای رهبرشان جای هیچ‏گونه کوتاهی و درنگ نمی‏دیدند.

به هر حال با دستگیری امام(ره) و دو تن از یارانشان، طوفانی در ایران به پا شد و علما و معتمدین بزرگ شهرهای مختلف را به تهران کشانید. بسیاری از علمای بزرگ از جمله حضرات همدانی، کمالوند، میلانی و بنی‏صدر به تهران آمدند و با تشکیل جلسات متعدد آمادگی خود را برای مقابله با این اقدام رژیم ستم‏شاهی اعلام کردند.

شاه به ناچار عقب‏نشینی کرد و با پذیرفتن آیت‏الله خوانساری به عنوان نماینده علما، عدم آسیب‏رسانی به حضرت امام(ره) را اعلام کرد و اجازه داد که نماینده علما خود شخصا با حضرت امام(ره) ملاقات کند.

اطلاعات بیشتر