هفت‌برکه: محمدجواد سیاح، شعری به زبان گراشی را در دومین بار در پانزدهمین سوگواره ملی شعر عاشورایی اقوام، مذاهب و عشایر کشور در شیراز خواند. این شب شعر روز دوشنبه ۳۰ تیرماه مصادف با ۲۵ محرم با حضور شاعرانی از قومیت‌ها و زبان‌های مختلف برگزار شد و شعر سیاح برای حضرت زینب(س) جزو ۱۶ اثر منتخب بود.
سیاح در گفتگو با هفت‌برکه گفت: «سال ۱۴۰۲ یعنی دو سال قبل، پوستر شعر عاشورایی اقوام ایران در شیراز را دیدم و ترغیب شدم که به زبان اچمی شعری عاشورایی بفرستم. شعری زبان حال حضرت زینب(س) در روز عاشورا فرستادم و به عنوان منتخب دعوت شدم تا در شهر صدرا، موسسه فرهنگی هنری اقوام فارس، شعرم را بخوانم. شعری که دوره گذشته خواندم، در کتاب مجموعه اشعار منتخب چهارده سال اخیر شب شعر چاپ شده است.»
او در مورد شب شعر امسال نیز گفت: «امسال باز توفیق شد که برای دومین سال شرکت کنم و با زبان اچمی، باز هم شعری برای حضرت زینب(س) بفرستم که از بین ۴۰۰ اثر، من جزو ۱۶ اثر منتخب بودم. دبیر شب شعر دکتر قربانی کشکولی بود و شاعران عرب، ترک، کرد، لر و قومیت‌های دیگر در آن شرکت داشتند.»
شعر محمدجواد سیاح برای حضرت زینب(س)
بِدِه بادِ صَبا اِکَه بیا عطر تَنِ کاکا
خبر مادِه کِه اُش‌نیسِن دِگَه طاقت دلِ دادا
بِدِه باد صبا پِش ما، کِه تِز بَر آخَنَم قصه
بوگائَم اِز غریبی کِه اُمه یَک کاروان غصه
زمانی کاکَئی اُموا کِه دیریش طاقت اوم‌ناکِه
به غِئر اِز صیرَت ماهُش وَ هیچی عادت اوم‌ناکِه
شودا خط مردمِ کوفه، بِداو که ظلم بِسیارِن
بِده ای سبطِ پیغمبر، به غِئر اِز تِه کِه غمخوارِن؟
هَمَه هَمرَه حسین اونتُم، تَک و طافَه، کِوِه و گَپ
وَلِه نامردیَه کوفه چِزِن یَکجا وَ راهِ چَپ
شُبَس راه و شوکِه ظلم و شو زِر پا نا کلام حق
هَمی‌شو بنده‌ی باطل، حسینُم وا تمام حق
گل شؤئوم شُکُشت و نیزه‌یا پرپر شوکِه جسمُش
کِسی که گَنجَش اوش‌بُردِن مُسلمون نی دگَه اسمُش
تَنِ تِکَه پَرَش اُمدی که دَسُ و پا شَزَت تِک خین
اَمی صحنه بَرِ زینب چونِه یَک کِئبی وا سنگین
نَنَه اونتُ و صَداءِ یاد رِئدوم چو بَرا اَنکَه
گِرِخ اوشکِه شِه کاکا گوت اورو مِز بَر بغل واکَه
تَنُش دلگرمیِ صحرو، سِرَش دلگرمیِ نیزَه
بَرِ کُشتَش شوکِه نذرِ نماز حاجت و ریزَه
کَفَه سرخ آبی و رِز شو چونِه تاریکی شو بی
نصیب کاکام اِز دنیا تنِ زخمی زِرِ تو بی
عزیزِ فاطمَه اوش‌گوت تِه مَگرِه بعدِ ما اصلاً
که دشمن شاد ابِه بابا تِه باید مَرد بِش فعلاً
جونِ خیمه تَش اوشکِه چون دلِ پر غصَه ِ زینب
خدایا گاشکَه اوم‌نادی تنِ پاکُش زِرِ مرکب
شُکُشت عباسِ غمخوارُم شو تَش زَت خیمه ِ اکبر
شو یَک زَت حجله ِ قاسم شو بو گهواره ِ اصغر
شوکَد گیشوار اِز گاش‌مو، بوز‌ِن پَلخار هَمَه بِچیا
چَشِ عباس دیر اوش‌دی، اَمی کِ‌شبو جَمَه بِچیا
تِکِ بندِ اسارت ما شُبُردَم مجلسِ کوفَه
خطابَه‌م خَد برِ خلقِ ذلیل و ناکِسِ کوفَه
گِرِخ مَکنی اُروسیّ خاک عالم لِه سِرَه بِکنی
اِچی ری تو سیا بِشتَر شما باید شِه خو بِنی
بَرِ بی دینیَه ِ کوفی، حسین ما چقَد خِئفا
نمکدو توشکَه واویلا، تو مَسلَخ بو شما دریا
شُئَؤ پِش ما سِرِ خینی‌ت بَرِه ای کِه ما ساکت بَم
چَشُم اُم‌بَس گِرِخ نِکنَم وَلِه لِه صیرَتُم شَه نَم
صدا ِٕ آیه ِکهفُ الرَقیم اونتا، بِدِه آخَن
بِدِه کِه اِنگا قلبِ ما شوبو زِر دَسَه ِجاغَن
