هفت‌برکه – نوریه بلبل: در این شماره از #صحرو با نازنین شبان همراه می‌شویم و سری می‌زنیم به یکی از جاذبه‌های آشنا و پرطرفدار صحرو؛ جاذبه‌ای که در میان کودکان و چارواداران، محبوبیتی دوچندان دارد: خر، که دیگر فقط وسیله‌ی کار چارواداران نیست؛ بلکه بیشتر اسباب تفریح کودکان است. کودکانی که با دیدنش ذوق‌زده می‌شوند، به صف می‌ایستند و نوبتی سوار می‌شوند تا خرسواری کنند. اگر کمی با دقت به اطرافتان نگاه کنید، می‌بینید که شور و شادی بچه‌ها موقع سوار شدن بر خر و خرسواری، حتی از لحظه‌های بازی در شهربازی‌های مدرن هم بیشتر است!
خرسواری، تفریحی ساده اما سرشار از لذت است که هنوز در صحروها فراموش نشده، به شرط آنکه یک چارواردار در اطرافتان باشد تا خرش را ساعتی به شما امانت بدهد و شما هم شادی خرسواری را به خود هدیه دهید.
البته فراموش نکنید، با این اوضاع اقتصادی و گرانی، قیمت یک خر هم کم نیست. برای همین است که خرسواری این روزها دیگر فقط یک تفریح ساده‌ی روستایی نیست، بلکه به‌نوعی در دسته‌ی تفریحات لاکچری قرار گرفته است آن هم از نوع سنتی‌اش. برای درستی‌سنجی این نظر، به سراغ عمویم که یکی از چارواداران قدیمی گراش است رفتم و قیمت خر را از او پرسیدم و به من گفت: «قیمت خر از ۵ میلیون شروع می‌شود و تا ۱۵۰ میلیون هم می‌رسد. البته گران‌تر از این قیمت هم است، ولی هنوز کسی نخریده است.»
با این‌حال، خرسواری هنوز حال‌وهوای خاص خودش را دارد، فقط کافی است پای صحرو باشید و هنگام گذر از دشت‌ها و کوچه‌های صحرو، چارواداری به همراه خرش به تورتان بخورد و از او خواهش کنید تا کمی لذت خرسواری را بچشید. آن وقت است که می‌فهمید لذت واقعی یعنی چه؛ بادی که به صورتتان می‌خورد، خنده‌های کودکانه‌ای که دوروبرتان می‌پیچد و نگاهی که از بالای پالانِ خر به دنیا می‌کنید، همه دست به دست هم می‌دهند تا تجربه‌ای ناب و ماندگار برایتان بسازد.
خرسواری در صحرو فقط یک تفریح نیست؛ بخشی از فرهنگ، خاطره و زیستِ روستایی است. چیزی شبیه دوچرخه‌سواری در کوچه‌های خاکی یا تاب‌بازی با طناب از فَسیل؛ پر از شادی و شور بچگی. پس اگر گذرتان به صحرو افتاد، دنبال تاب و سرسره‌ی رنگی نگردید. دنبال صدای زنگوله‌ی خرها باشید. شاید خوش‌شانس بودید و خری پیدا شد که شما را به سفری کوتاه اما پُر از خاطره ببرد.
