گراش از آسمان، در دو نما

هفت‌برکه: هر وقت هواپیما از فرودگاه لار بلند می‌شود یا در حال نزدیک شدن به آن است، سر به شیشه می‌چسبانیم که با کلات تجدید دیدار کنیم. 

چشمی بزرگ در میانه شهر گراش که از پایین به ما خیره می‌شود. هر چقدر ما دلتنگش باشیم، او با آن دل سنگی ولی خاکی‌اش منتظر فرزندانش بوده است. کلات دامنی از خانه‌های کوچک و بزرگ گسترانده که درِ یکی از آن‌ها به روی ما گشوده خواهد شد. 

بهار فصل پریدن است، چه آن‌ها که به آشیانه برمی‌گردند و چه آن‌ها که دمی دور می‌شوند و روز دیگری دلشان هوای برگشت می‌کند. برای گراشی‌ها دیدن این شهر از بالا هیچ وقت تکراری نمی‌شود.

دو نما از گراش را با هم می‌بینیم. اولی از نگاه سعید رایگان در پرواز لار – تهران که از گراش دور می‌شود با تدوین محمدامین نوبهار؛ و دومی از نگاه محمدجواد کشاورز در پرواز بحرین – شارجه – لار که به گراش برمی‌گردد.