هفت‌برکه – گریشنا: امیرحسین نوبهار، دانشجوی علوم سیاسی و نماینده انجمن وفاق و توسعه دانشجویان دانشگاه شیراز، در حضور آیت‌الله لطف‌الله دژکام، امام جمعه شیراز و نماینده ولی فقیه در استان فارس، درباره‌ی مسائل مهم سیاسی استان و کشور صحبت کرد. این سخنرانی در چهارمین نشست صمیمانه‌ی نمایندگان ۲۱ تشکل دانشجویی با آیت‌الله دژکام در دانشگاه علوم پزشکی شیراز ایراد شد.
نوبهار در این دیدار از انحصاری بودن برخی تریبون‌ها برای نهادهای دانشگاهی خاص انتقاد کرد؛ به جمعیت قابل توجه اهل سنت در استان فارس اشاره، و بر حفظ وحدت و برادری تاکید کرد؛ پیشینه‌ای از معضل توسعه نامتوازن در استان را که منجر به نگاه مرکز-پیرامونی و نوعی استعمار داخلی میان شهر‌ها و روستا‌های مختلف استان شده است، مطرح کرد؛ و از نماینده ولی فقیه در استان خواست تا در مورد کلان‌چالش‌هایی از جمله بحران آب و محیط زیست از نفوذ کلام خود میان مردم و مسئولین استفاده کند.
متن کامل سخنان امیرحسین نوبهار را در ادامه بخوانید.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
والحمدلله رب العالمین
سلام عرض میکنم خدمت همه دوستان، دانشجویان و میزبان محترم این مجلس حضرت آیت الله دژکام، امام جمعه محترم شیراز، که امیدواریم حضور ایشان در کسوت نمایندگی ولی فقیه در استان، موجب باز شدن باب گفت و گو میان جریان‌های مختلف سیاسی و اجتماعی باشد.
جا دارد ضمن عرض تسلیت رحلت مرحوم آیت الله ایمانی، امام جمعه پیشین شیراز، سرور و شادمانی خودم را از حضور فعالان دانشجویی در این مجلس عزیز علی‌الخصوص از سوی تشکل‌های تحول‌خواه و اصلاح‌طلب اعلام کنم. چرا که ما به وجود فرصت‌های نابرابر در تریبون‌های عمومی من‌جمله فرصت صحبت با مردم در نماز جمعه در مقایسه با برخی تشکل‌های خاص عادت کرده‌ایم.
امیدواریم حضور حضرتعالی در این منصب شریف موجب ایجاد بستر و فرصت‌های برابر میان همه جریان‌های سیاسی موجود در استان و شهر شیراز شود. چرا که معتقدیم اصولا هیچ یک از جریان‌ها آمالی جز سربلندی مردم ایران عزیز ندارد.
جناب آقای دژکام، بنده به نمایندگی از جریانی در دانشگاه در محضر شما صحبت میکنم که اصولا در سال‌های اخیر بیش از هر جریان دیگری مورد اعتماد بدنه دانشجویی بوده است. در اختیار گرفتن عموم کرسی های انتخابی و نه انتصابی در سطح دانشگاه گویای این مهم است. بنابراین حق بدهید از نگاه نابرابر برخی تصمیم‌گیران در دانشگاه و حتی خارج از آن، در برخورداری تشکل‌ها و نهادهای خاص از فرصت‌های بیشتر گله‌مند باشیم.
حرف زیاد است و فرصت اندک، پس ترجیح می‌دهم گله‌ها و شکایاتمان را در فرصتی دیگر در محضر حضرتعالی مطرح کنم تا امروز با نگاهی به آینده حرف یک جریان اصیل در دانشگاه را بیان کنم.
جناب آقای دژکام، نیک می‌دانید شیراز و به طور کلی استان بزرگ فارس در طول تاریخ همواره میعادگاه ادیان، مذاهب و اعتقادات متفاوت بوده و این سرزمین، هرگز قلب فرهنگی تمدن ایران و اسلام نمی‌شد اگر همزیستی مسالمت‌آمیز این دیدگاه‌ها با یکدیگر وجود نداشت.
چنان که مطلع هستید، بخش قابل توجه‌ای از هم استانی‌های ما برادران و خواهران اهل سنت و جماعت هستند که از دیرباز جزء شهرهای پیشرو در فرهنگ و مدنیت بوده‌اند. در خصوص عزیزان اهل سنت ایران و به طور خاص استان فارس، فقدان دو راهبرد از سوی مسئولین در خور توجه است: نخست، زدودن دیدگاه‌های تندروانه و از بین بردن کینه‌ها میان مردم است. برخورد جدی با هتاکی و نگاه‌های رادیکال به مقدسات اعتقادی عزیزان اهل سنت و توصیه مردم به ایجاد مودت با از میان برداشتن برخی آیین‌های خرافی و تفرقه‌افکن می‌تواند گامی در جهت وحدت جهان اسلام و صلح و همزیستی باشد.
دوم، اثبات نگاه برابر حاکمیت در تقسیم صحیح منابع، بومی‌گزینی، انتصاب مسئولین اهل سنت در آن مناطق و حتی حضور آن برادران و خواهران عزیز در مناصب بالاتر است. نیک می‌دانید که به موجب قانون اساسی هیچ منعی برای این امر وجود ندارد.
پس به عنوان یک ایرانی مسلمان تقاضا دارم با اتخاذ راهبردهای صحیح شائبه‌ی نگاه نابرابر به اهل سنت عزیز، که به حق همواره برادری خود را در جهت اعتلای ایران عزیز چه در انتخابات‌ها و چه در صحنه‌های دیگر اثبات کرده‌اند از میان ببرید.
مسئله‌ی توسعه نامتوازن در استان فارس که از سال‌های پیش از انقلاب اسلامی وجود داشته و تاکنون هم ادامه دارد، منجر به وضعیتی در کشور و بالاخص استان فارس شده که امروز در همه مناطق استان یک حالت مرکز-پیرامونی وجود داد. شاید بی‌راه نباشد اگر ادعا کنیم درحال حاضر شاهد یک نوع استعمار داخلی میان شهر‌ها و روستا‌های مختلف استان هستیم.
این مهم از گذشته تاکنون موجب شده تا همه نقاط اعم از شهرستان‌ها، بخش‌ها و دهستان‌ها به دنبال ارتقای خود در تقسیمات کشوری باشند تا شاید با استقرار یک نهاد جدید در شهر یا روستایشان، از امکانات بیشتری برخوردار شوند. چنین دیدگاه‌هایی که منجر به درگیری‌های عمیق و طولانی مدت میان دو یا روستای مجاور شده است کم نیستند.
اتفاقات اخیر شهرستان کازرون با انتزاع قائمیه که منجر به از دست دادن چند تن از هموطنان‌مان در آن خطه شد، نمودی از عدم اختصاص علمی و حساب شده‌ی منابع است. از این دست اتفاقات در استان ما کم نبوده و اصولا اختلافاتی من‌جمله موضوع الحاق سه روستای استان هرمزگان به شهرستان لامرد و درگیری‌های سال‌های ۸۸ و ۸۹ در لار در اثر انتزاع شهرستان گراش و همچنین ادعای تفکیک فارس به دو استان نیز ریشه در این مسئله دارد؛ چرا که تصور عمومی بر آن است که هر چه به مرکز نزدیک‌تر باشیم، از امکانات بیشتری برخوردار خواهیم شد.
لذا از شما به عنوان نماینده ولی وفقیه در استان تقاضا داریم که با توصیه و نظارت بر توزیع عادلانه منابع به نقاط مختلف استان راهی جدید برای ترقی شهر‌ها و روستا‌ها به مردم معرفی کنید تا بلکه این رویه غلط در سال‌های آینده اصلاح شود و معنای روستا و شهرستان محرومیت و عقب‌افتادگی نباشد.
در سال‌های گذشته، نماز جمعه به عنوان یک فریضه‌ی سیاسی-عبادی در کشور ما بر بسیاری از مسائل که اساسا کلان چالش‌های پیش‌‌روی کشور ماست تاکید نداشته است. و به بسیاری از موضوعاتی که به صورت مستقیم مسئله‌ی سیاسی محسوب نمی‌شود وارد نشده است.
جای دارد ائمه محترم جمعه در خصوص کلان‌بحران‌هایی از جمله بحران محیط زیست و بحران آب از نفوذ کلام خود در میان مردم و مسئولین استفاده کنند تا شاید از این طرق گام‌هایی جدی و نه صرفا در حد حرف و شعار، در این خصوص برداشته شود.
همچنین سرمایه‌سوزی‌هایی از جمله تخریب میراث فرهنگی، همواره یکی از مسائل مبتلابه شیراز و به طور کلی استان فارس بوده که هرگز در اولویت سفارش‌ها قرار نگرفته است. توجه داشته باشیم که آثار به جای مانده از گذشته، علاوه بر مزیت‌های اقتصادی و هنری، سند هویت مردم است و یادآور تمدن بزرگ ایرانی اسلامی در گذر زمان بوده است.
متاسفانه موج تخریب میراث فرهنگی در سال‌های اخیر شدت گرفته؛ به طوری که دغدغه‌مندان و دل‌سوزان این حوزه با ناامیدی تمام نظاره‌گر ویران شدن خشت‌های تاریخ ایران اسلامی هستند. به عنوان نمونه، تخریب خانه تاریخی حلی و خانه منتصری، خسارت‌هایی است که راهی برای جبران آن وجود ندارد.
حضرت آیت‌الله، به عنوان عضوی از جامعه‌ی مطالبه‌گر دانشجویی که پیش از هر چیز دغدغه فرهنگ را دارد، از شما خواهان توجه بیشتر به موضوعاتی هستم که هر چند غیر سیاسی است، اما بر زندگی مردم تاثیر عمیقی دارد. علی‌الخصوص که گاه در مشکلات این‌چنینی، نامی از نهادهای مذهبی در میان است.
امام جمعه محترم شیراز؛ دانشگاه یکی از معدود نهادهای مدنی جامعه ماست که در شرایط حساس کنونی کشور، حیات امیدوارانه خود را علی‌رغم همه ناملایمات حفظ کرده است. لذا نباید اندک امیدواری بر جای مانده در دانشگاه را با برخوردهای غیر متعارف با منتقدین و یا نگاه نابرابر از میان برداشت.
صدور احکام قضایی برای دانشجویان پرسشگر جریان موسوم به جنبش عدالت‌خواه در سال اخیر، یکی از موارد متعدد از برخورد با بیان مسائل از سوی دانشجویان است. این گونه رویکرد‌ها همواره موجب خلع سلاح جریانات دانشجوی اعم همه دیدگاه‌هاست که موجب عافیت‌اندیشی و سکوت مصلحتی دانشجویان می‌شود. به راستی با ترس از چنین برخورد‌هایی، دانشجو چگونه موذن جامعه و آتش به اختیار باشد؟
در پایان ضمن ابراز خرسندی از دیدار حضرتعالی، باید این را تکرار کنم که حقیر به عنوان عضو کوچک جامعه فعالین دانشجویی یقین دارم که جریانات مختلف در دانشگاه هرگز آمالی جز سربلندی ایران و اسلام و سعادت مردم عزیز ندارند، لذا از شما به عنوان یک استاد دانشگاه و فعال فرهنگی، عاجزانه تقاضا دارم ارتباط مستمر خود را با همه‌ی جریان‌های دانشگاه به صورت برابر حفظ کنید.
والسلام علیکم رحمت‌الله
جای خوشحالیه که در این جلسه عزیزانی مثل آقای محسن زاده و نوبهار به عنوان دانشجویان گراشی به نمایندگی از بسیج دانشجویی و یک انجمن دانشجویی حضور داشتن،براشون آرزوی توفیق میکنم.
خداقوت آقایان محسن زاده و نوبهار