هفت‌برکه – گریشنا: «کمد» جایی است که نویسندگان هفت‌برکه به معرفی کتاب، موسیقی و درام (فیلم و تئاتر) مورد علاقه‌‌شان می‌پردازند و لذتی را که از خواندن، شنیدن و دیدن برده‌اند، به اشتراک می‌گذارند.
علی‌اکبر شاه‌محمدی: از خانه‌به‌دوشی تا اجاره‌نشینی
#کمدکتاب: سه پیشنهاد حال‌عوض‌کن!
کتابی که این روزهای تعطیل با آن دمخورم، کتابی از فرزان سجودی با عنوان «نشانه‌شناسی کاربردی» از انتشارات نشر علم با ۲۸۸ صفحه در زمینه زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی است. البته من این کتاب را به خوانندگان گریشنا توصیه نمی‌کنم! (آخر چه کسی در این بی‌بازاری و گرانی، حوصله این بحث‌ها و دنبال کردن نظرات سوسور و رولن بارت و دارودسته‌شان را دارد؟) دوست دارم چند کتاب از ادبیات داستانی را معرفی کنم که حالی عوض کنید.
رمان «بارون درخت‌نشین» اثر ایتالو کالوینو، انتشارات نگاه، مترجم مهدی سحابی. رمانی زیبا و گیرا در فضایی سورئال. جذابیت و کشش داستان آنقدر هست که ۴۸ ساعته کل ۳۲۰ صفحه را تمام کنید.
کتاب «مادربزرگت رو از اینجا ببر!» اثر دیوید سِداریس با ترجمه پیمان خاکسار. انتشارات زاوش در ۱۵۰ صفحه. کتاب، مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه طنز از این نویسنده آمریکاییِ لندن‌نشین است که با قلمی جذاب و با نکته‌بینی خاصی نوشته است. قول می‌دهم موقع خواندن داستان‌هایش یک‌ریز نیش‌تان باز باشد و شاید گاهی بلند بخندید.
کتاب آخری که پیشنهاد می‌دهم، کتاب «داستان‌های بااجازه» است. مجموعه داستان چند تن از نویسندگان امروز جهان که اسدالله امرایی انتخاب و ترجمه کرده است. دغدغه امرایی برای اجازه گرفتن از نویسندگان داستان‌ها برای ترجمه و انتشار به زبان فارسی، باعث شده که عنوان کتاب را همان «داستان‌های با اجازه» بگذارد. این کتاب حداقل شما را با نمونه‌هایی از کارهای هجده نفر از نویسندگان خوب دنیا که کمتر از آنها اثری به فارسی ترجمه شده است، آشنا می‌کند. نشر قطره این کتاب را در ۲۱۰ صفحه منتشر کرده است.
#کمدموسیقی: آکولاد
برای من که تقریبا همه نوع موسیقی دوست دارم، معرفی اثر سخت است. این چند وقت اخیر چند آهنگ از گروه «آکولاد» را پسندیدم. آهنگ‌های «اسباب‌کشی»، «راسکولنیکوف» و «مهندس» از کارهای خوب این گروه است. احتمالا در آینده از این گروه بیشتر خواهیم شنید.
#کمدفیلم: اجاره‌نشین‌ها
از میان فیلم‌های خوب سینمایی ایران، از «اجاره‌نشین‌ها» به کارگردانی داریوش مهرجویی می‌شود نام برد. اگر چه این فیلم محصول سال ۶۵ است، ولی از آن فیلم‌هایی است که پیام استعاری‌اش با گذشت زمان نه تنها کهنه نمی‌شود، بلکه نمایان‌تر می‌شود. فیلم از یک لحاظ کمدی است، ولی تراژدی هولناکی را به تصویر می‌کشد. کافی است که فرض کنید آن آپارتمان، استعاره‌ای از کره زمین یا یک کشور است. «اجاره‌نشین‌ها» شاید بهترین فیلم کمدی تاریخ سینمای ایران باشد.
موسیقی عالی بود. مرسی از شما. مرسی آکولاد…