منتخبان شوراپنجم: علی‌اصغر حسنی به دنبال فراتر از شورا

هفت‌برکه (گریشنا): خیلی‌ها اعتقاد دارند بعد از نمایندگی مجلس شورای اسلامی، ورود به شورای اسلامی شهر نوعی عقب‌گرد سیاسی برای علی‌اصغر حسنی محسوب می‌شود. اما او جاه‌‌طلب‌تر از اینهاست. حسنی که نتوانسته بود از فرصت حضور در مجلس برای کسب یک منصب بالاتر در وزارت کشور استفاده کند، به ریاست شورای شهر هم راضی است. هر چند شاید فکرش را نمی‌کرد که یک جوان تازه‌وارد به نام مصطفی خورشیدی بتواند ۵۸۸ رای بالاتر از او کسب کند، او را به رده دوم بفرستد، و دسترسی او را به صندلی ریاست شورا تهدید کند.

تعداد آرای علی‌اصغر حسنی در این دوره ۶۵۲۶ رای بود، که نسبت به ۱۰۸۰۱ رای دوره‌ی قبل، کاهشی ۴۰ درصدی را نشان می‌دهد. البته این کاهش تعداد آرا و کاهش مقبولیتِ منتخبان برای بقیه‌ی اعضای شورای پنجم هم وجود دارد. خورشیدی، نفر اول انتخابات، تنها رای ۷۱۱۴ نفر را، معادل ۴۴ درصد آرا، به دست آورده بود. این در حالی است که حسنی و مهرابی، نفرات اول و دوم دوره قبل با مقدار اندکی اختلاف، یعنی تنها ۱۰۰ رای، هر کدام نزدیک به ۷۰ درصد آرای مردم گراش را کسب کرده بودند. در این دوره، حبیب‌الله مهرابی نیز که ۶۷ رای کمتر از حسنی کسب کرده بود، با کاهشی ۴۰ درصدی روبه‌رو شده است.

علی‌اصغر حسنی در طی ده سال گذشته، چه در انتخابات مجلس و چه در انتخابات شورا، تاثیرگذارترین فرد در عرصه سیاسی گراش بوده است. در نتیجه، به نظر می‌رسد ذهنیت‌ها بیشتر از این که به دنبال دلایل رای آوردن او باشد، به دنبال تحلیل دو مساله است: دلایل کاهش شدید رای او و دوم شدنش در انتخابات شورا، و همچنین سرنوشت شورای پنجم با توجه به قصد او برای نامزدی در انتخابات مجلس برای چهارمین بار.

و می‌توان مهم‌ترین سوال درباره‌ی حضور حسنی را همین مساله اخیر دانست. او یک بار در سال ۱۳۹۴ رای ده هزار نفری را که او را به عنوان نفر اول شورای چهارم انتخاب کرده بودند، با ریسک نامزدی در انتخابات مجلس طاق زد. همه ناظران می‌دانستند که رد صلاحیت شدنش در دوره‌ی قبلِ انتخابات مجلس، احتمال رد صلاحیتش در این دوره را هم بالا برده است. اما او از عضویت و ریاست شورای چهارم استعفا داد، در انتخابات ثبت نام کرد، و رد صلاحیت شد. آیا او دو سال بعد از این، در سال ۱۳۹۸، باز هم شورای پنجم را با چنین دور باطلی روبه‌رو خواهد کرد؟

البته این سوالی است که باید قبل از انتخابات از علی‌اصغر حسنی پرسیده می‌شد. در میزگرد هفت‌برکه، در هفته قبل از انتخابات، ما این سوال را از حسنی پرسیدیم: «آیا به انتخابات مجلس هم فکر می‌کنید؟» و او با اطمینان گفته بود: «قصد دارم، اما اینکه عملی شود و بگذارند، دست خداست. من حاضرم یک جلسه بیایم و درباره‌ی رد صلاحیتم صحبت کنم، تا بعضی‌ها که فکر می‌کنند بحث اقتصادی بوده، من کاملا برایشان توضیح بدهم.» (خبر در گریشنا). قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی هم که در این مورد تغییری نکرده است، و اعضای شورای اسلامی شهرها باید شش ماه قبل از شروع ثبت نام برای انتخابات مجلس، از عضویت در شورا استعفا دهند (قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی با اصلاحات به فرم پی‌دی‌اف).

و حالا سوال سخت‌تر: آیا بقیه اعضای شورای پنجم، استعفای حسنی را می‌پذیرند؟ چهار سال قبل، اعضای شورای چهارم از رفتن حسنی ناراحت نبودند و آن را به طور کلی به نفع شهر می‌دانستند (خبر در گریشنا). این دوره چه نیرویی می‌تواند جلوی رفتن یا ماندن حسنی را بگیرد؟ از هیچ کسی آیا می‌توان شنید «کاین آمدن و رفتنش از بهر چه بود؟»

دیدگاه سیاسی

یکی از سخت‌ترین کارها در مورد علی‌اصغر حسنی، تعیین دیدگاه سیاسی اوست. اگر هر کدام از دیگر منتخبان و نامزدهای شورا بخواهند از منتسب شدن به یکی از جریانات سیاسی کشور دوری کنند، حسنی نمی‌تواند. او در مجلس شورای اسلامی به طور رسمی جزو فراکسیون اصولگرایان بوده، و هنوز هم مورد ارجاع همین طیف سیاسی است. بروشور تبلیغاتی او نیز از عضویتش در این گروه‌های اصولگرا خبر می‌دهد: فراکسیون انقلاب اسلامی، فراکسیون اصولگرایان مجلس شورای اسلامی، فراکسیون مساجد و اماکن مذهبی، و فراکسیون غدیر در مجلس شورای اسلامی.

حسنی در زمان ثبت نامِ دوباره برای نمایندگی مجلس در سال ۱۳۹۰ هم در گفتگو با خبرگزاری فارس، خود را نامزد جبهه متحد اصول‌گرایان دانست. جبهه متحد اصول‌گرایان مهم‌ترین و معتبرترین تشکل شرکت‌کننده در انتخابات آن سال بود و چند تن از نامزدهای حوزه انتخابیه جنوب فارس به دنبال قرار گرفتن در این لیست بودند (خبر در گریشنا). حسنی در این دوره رد صلاحیت شد، و دو سال بعد در انتخابات شورای شهر گراش شرکت کرد.

اما در سال ۱۳۹۴، وقتی از شورای چهارم استعفا داد تا برای سومین بار برای نامزدی در انتخابات مجلس ثبت نام کند، خودش را نزدیک به دولت روحانی دانست. او در گفتگو با هفت‌برکه در مورد گرایش سیاسی خود در این دوره گفته بود: «در مصاحبه با نشریه افسانه در این مورد صحبت کردم. تاکنون تعاملی برای قرار گرفتن در لیست گروه‌های سیاسی نداشته‌ام، اما به دولت تدبیر و امید نزدیک هستم.» (خبر در گریشنا).

اما یک سال بعد، در بهمن‌ماه ۱۳۹۵، نام حسنی در لیست حامیان جمنا دیده شد. جبهه مردمی نیروهای انقلاب (جمنا) از طیفی از گروه‌های مختلف اصولگرایان برای رسیدن به کاندیدای واحد در انتخابات ریاست جمهوری امسال تشکیل شده بود. هرچند به دلیل عدم شفافیت کنش‌های سیاسی او در گراش، از رابطه‌ی او با عباس بهزادی و حاج مهدی جعفری که دفتر جمنا و بعد ستادهای تبلیغاتی رییسی و قالیباف در گراش راه‌اندازی کردند (خبر در گریشنا)، روشن نشد. شاید اگر یکی از نمایندگان گراش در جمنا با رسانه‌ها صحبت می‌کرد، می‌شد درباره‌ی ارتباط علی‌اصغر حسنی با این جبهه در گراش و سطح نزدیکی او با مصطفی خورشیدی که به صورت ضمنی مورد حمایت این جبهه بود، صریح‌تر صحبت کرد.

اما منابع نزدیک‌تر به حسنی می‌گویند او به نام اصولگرایان تکیه می‌کند، اما از دیدگاه‌های اصولگرایی پیروی نمی‌کند. آنها می‌گویند حسنی قبل از ورود به مجلس دیدگاه سیاسی مشخصی نداشت، و مجبور شد در مجلسی که در آن اکثریت با اصولگرایان بود، برای گرفتن امتیازات بیشتر برای گراش به سمت این طیف برود. چه بسا اگر اکثریت با اصلاح‌طلبان بود، حسنی هم به سمت همین طیف می‌رفت. و آنها می‌گویند بعد از حضورش در مجلس، حسنی نه تنها به دیدگاه‌های اصولگرایان نزدیک نشده، بلکه دورتر هم شده است.

اگر از خود علی‌اصغر حسنی هم درباره‌ی جهت‌گیری سیاسی‌اش بپرسید، جواب مستقیمی دریافت نمی‌کنید. او در میزگرد هفت‌برکه درباره‌ی نمودهای دیدگاه سیاسی افراد در شورای شهر گفته بود: «شورا آمده است تا کار کلان شهر را انجام دهد و کاری ندارد این چپ است یا راست است. هر کسی آمد، دیگر نماینده‌ی کل مردم است. نمی‌شود جناح‌بندی کرد.» (گزارش کامل میزگرد در گریشنا).

می‌توان این نظر درباره شورا را از حسنی پذیرفت. اما دو سال بعد، وقتی او دوباره وارد بازی انتخابات مجلس می‌شود، آیا می‌تواند با همین قطعیت درباره‌ی عدم انتساب به یکی از جناح‌های سیاسی کشور سخن بگوید؟ آیا چرخش‌های مدام او به طرف طیف‌های مختلف سیاسی، در صحنه‌ی انتخابات مجلس پذیرفته شده است؟

کارنامه‌ی شورای چهارم

به هر حال علی‌اصغر حسنی دو سال رییس شورای چهارم بود، و لازم است برای سنجش کارنامه‌ی او در شورای اسلامی شهر گراش، به جای برگشتن به دوران نمایندگی‌اش در مجلس و فعالیت‌هایی که پیش از آن انجام داده بود، بر همین دو سال تمرکز شود. قطعا نشان «سردار شهرستانی» تا ابد بر دوش حسنی می‌ماند، و نتیجه‌ی فعالیت‌های او در بیمارستان و هلال احمر و جاهای دیگر هم ماندگار است. اما وقتی حسنی در جایی مستقر می‌شود که «شورایی» است و به تصمیم‌های جمعی نیاز دارد، چه عملکردی دارد؟

روز شنبه، ۱۳ مهر ۱۳۹۲، گریشنا این خبر را منتشر کرد: «علی‌اصغر حسنی رییس شورای اسلامی شهر گراش در نخستین سخنرانی خود در منصب جدید در نماز جمعه این هفته، ۴۳ طرح را برای آینده شهر گراش ارائه کرد. طرح‌هایی که خودش آن‌ها را ادامه طرح‌های دوره نمایندگی‌اش در مجلس هشتم می‌داند.» یک نگاه به طرح‌های اجرانشده حسنی می‌تواند هم‌زمان بلندپروازی و تک‌روی او را در بستن این لیست نشان دهد: طرح تدوین برنامه راهبردی۲۰ ساله، احداث پارک سلامت، احداث پارک بانوان، پیگیری و راه‌اندازی دانشگاه پیام نور، نوسازی بافت قدیم شهر، احداث ساختمان شورای شهر، ایجاد طرح کمربندی، پیگیری تونل صحرای باغ-گراش، کاهش فاصله گراش-بندرلنگه، پیگیری جهت تاسیس کلانتری شماره ۲ در محله برق‌روز، پیگیری ۲ حلقه چاه نفت در دهستان خلیلی گراش، احداث مرکز آتش‌نشانی شماره ۲، احداث موزه شهدا با همکاری بخش خصوصی و گردشگری، پیگیری برای افتتاح دادگستری شهرستان گراش، بهسازی و بازسازی هفت‌برکه، و در نهایت شاه‌کلید صحبت‌های حسنی، «پیگیری مسئله محدوده شهرستان» (خبر در گریشنا).

اما سوالی که ذهن هر خواننده‌ای را قلقلک می‌دهد این است: آیا حسنی وقتی در هفته‌ی اول حضورش در شورا اینچنین در نماز جمعه سخنرانی می‌کرد، در پس ذهنش به استعفای دو سال بعدش هم می‌اندیشید؟ یا فکر می‌کرد همه این کارها را می‌شود در طی همین دو سال ریاستش انجام داد؟ اگر از خودش بپرسید، جواب این است: کار شورا و کار نمایندگی در ادامه همدیگر هستند. چه در شورای شهر باشی و چه در مجلس شورای اسلامی، باید کار مردم را راه بیندازی.

این جواب ساختگی نیست. او دقیقا همین جواب را در میزگرد هفت‌برکه مطرح کرده بود. وقتی از او درباره حیطه عملکرد شورا پرسیدیم، او حرف دو رییس دیگر شورای قبل، یعنی دکتر مرتضی فتحی و حبیب‌الله مهرابی را درباره‌ی محدودیت شوراهای شهر تایید کرد و گفت: «الان تمام پروبال [شوراها] را زده‌اند. در هر دوره دولتی که سر کار آمده، بر اساس نگرش سیاسی یا اصلاحاتی، محدودش کردند به خود شهر. آن هم نه در سطح کل کارهای اجرایی شهر؛ در حد انتخاب شهردار! که آن هم اگر خلافی کرد، دیگر به این آسانی نمی‌شود برکنارش کرد. دو نهاد شورا و مجلس باید مکمل هم باشند. شورای شهر باید کارهای منطقه را انجام دهد و مجلس شورای اسلامی مسائل کلان کشور را. شورایی قدرتمند است که افرادی که در آن هستند، قدرتمند باشند.» (خبر در گریشنا) بی‌جهت نیست که او شعار تبلیغاتی‌اش را اینچنین انتخاب کرده است: «پیگیری مسائل کلان شهرستان». برای حسنی، حضور در شورای شهر پله‌ای است که او را به حضور در مجلس شورای اسلامی نزدیک‌تر می‌کند.

تضارب آرا در شورای چهارم

اعضای شورای چهارم از همان ابتدای دوره حس کردند دوران سختی با ریاست علی‌اصغر حسنی در پیش دارند. چند روز بعد از سخنرانی حسنی در نماز جمعه ۱۲ مهر ۱۳۹۲، گریشنا به سراغ اعضای دیگر شورا رفت و نظرشان را در خبری با تیتر «دیدگاه‌های پنج عضو شورا درباره سخنرانی رییس شورا در نماز جمعه» (اینجا) منتشر کرد. بازخوانی این نظرات بعد از چهار سال جالب است: عبدالرضا هرمزی، سخنگوی وقت شورا، گفته بود این طرح‌ها در حد ایده است و باید در شورا بررسی و تصویب شود. حبیب‌الله مهرابی، نایب رییس وقت شورا هم با هرمزی موافق بود و گفته بود طرح‌های حسنی بیش از حد هزینه‌بر است، و طرح‌های مهم‌تر دیگری در سطح شهر وجود دارد. حتی یوسفی که با وصل کردن خودش به حسنی و مهرابی توانسته بود به شورای چهارم راه پیدا کند، به طور ضمنی از طرح‌ها انتقاد کرده بود و گفته بود اجرایی کردن این برنامه‌ها بستگی به پشتکار اعضا، زمان و حمایت مردم دارد و حالا زود است که در مورد آن صحبت شود. اما چیزی که در صحبت‌های اعضای شورا وجود نداشت، به طور خلاصه این است: حسنی این طرح‌ها را بدون مشورت با اعضای دیگر شورا در نماز جمعه مطرح کرده بود، آن هم در هفته‌ی اول شروع به کار شورا (خبر در گریشنا).

این رویه تا زمان استعفای حسنی در شورای چهارم وجود داشت. اعضای شورا حسنی را به تک‌روی و تندروی متهم می‌کردند؛ و حسنی هم در مقابل می‌گفت: «شورا ترمز من شد.» (نشریه افسانه، شماره ۳۴، خبر در گریشنا) اگر از خودش بپرسید، می‌گوید خیلی از طرح‌هایی که او شروع کرده بود در شورای چهارم ناتمام ماند؛ طرح‌هایی مثل پارک سلامت با یونیت دندان‌پزشکی، پارک جنگلی، و آبشار کلات. اگر از اعضای شورا بپرسید، می‌گویند اکثر این طرح‌ها بدون کار کارشناسی و اجرانشدنی بودند. اجماعی که اعضای دیگر شورا توانستند علیه طرح آبشار کلات ایجاد کنند، یک نمونه از شیوه‌های «همکاری» آنها با رییسشان بود. آنها منتظر ماندند تا حسنی از شورا برود تا یک واحد آپارتمانی را که به اصرار حسنی در تهران رهن کرده بودند، پس بدهند. حسنی اعتقاد داشت لازم است شورا نزدیک به صد و بیست میلیون هزینه کند و این واحد مسکونی را در رهن نگه دارد تا در زمان‌هایی که برای پیگیری امور به تهران می‌روند، هزینه هتل نپردازند. اما اعضای دیگر شورا اعتقاد داشتند این مصداق حیف‌ومیل کردن بودجه شهرداری است.

بیشتر اختلافات بین دو رقیب دیروز و امروز، یعنی حسنی و مهرابی، که در هر دو انتخابات با فاصله‌ی بسیار نزدیک به شورا وارد شده‌اند، از همین دو سال اول شورای چهارم آب می‌خورد. باید دید شورای پنجم چه راهکاری برای کشیدن ترمز حسنی پیدا می‌کند.

شعارها و وعده‌ها

شعار حسنی، «پیگیری مسائل کلان شهرستان» است. او به چیزی فراتر از شورا و شهر می‌اندیشد. به عبارتی دیگر، تمام چیزهایی که مصطفی خورشیدی وعده‌شان را می‌دهد، حسنی قبلا آنها را آزموده است!

در صفحه‌ی «اهداف کلان» از بروشور تبلیغاتی حسنی، این چهار مورد برجسته شده است: «پیگیری محدوده گراش لار که دغدغه‌ی اصلی مردم می‌باشد؛ پیگیری تکمیل پروژه جاده چک‌چک تا سه‌راهی ارد؛ پیگیری استقرار ادارات شهرستان تاکنون مستقرنشده و ارتقای ادارات در سطح نمایندگی به سطح مستقل؛ پیگیری امور کلان شهرستان گراش از جمله تونل بین گراش و صحرای باغ». بروشور را در پایین خبر ببینید.

شاید مهم‌ترین وعده‌ای که هر پنج منتخب شورای پنجم به مردم گراش دادند، پیگیری وضعیت محدوده بود. کلمه‌ی «محدوده» شاه‌کلیدی است که قفل صندوق‌های انتخاباتی را باز می‌کند، اما خود بحث محدوده قفل می‌ماند. حسنی در میزگرد هفت‌برکه درباره چگونگی وضعیت محدوده صحبت‌های مفصلی کرد، ولی خواست تا بعد از انتخابات منتشر نشود. این مطلب به زودی تکمیل و منتشر می‌شود.

حسنی برنامه‌های مفصلی زیر شاخه‌های عمران و بهسازی سطح شهر (از جمله بهسازی خیابان‌ها و کوچه‌ها، تکمیل پروژه بلوار خلیج فارس و احداث پیاده‌رو و فضای سبز، احداث بلوار به سمت اوز به طول سه کیلومتر، احداث پارک و فضای سبز و تکمیل جاده بر روی کلات، خدمات‌رسانی به محله‌های حاشیه‌نشین، و طرح بازیافت زباله و تفکیک جهت کود کمپوست، و ایجاد مراکز تجاری و فرهنگی با همکاری بخش خصوصی و شهرداری و ایجاد درآمد پایدار برای شهرداری)؛ افزایش قدرت مردم به ویژه جوانان (با مهیا کردن زمین و احداث مسکن مناسب، و پیگیری در خصوص توسعه حوزه خدماتی شهر)؛ ورزش و جوانان (از جمله تکمیل سالن محبی، احداث پیست دوچرخه‌سواری و سایت تیراندازی و تیروکمان و پارک بانوان)؛ سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال (با جذب سرمایه‌گذاری داخلی و پیگیری بازار مرکزی میوه و تره‌بار)؛ امور محیط زیست و گردشگری (از جمله احداث تفرجگاه بزرگ تنگ آب و توسعه و پیگیری جهت احداث پارک جنگلی جنب پلیس راه مسیر اوز به گراش).

در شب دوم مناظره نامزدهای شورای شهر در سینما فرهنگ نیز صحبت‌های حسنی و رفتار همیشگی‌اش مورد تشویق زیادی قرار گرفت. او در بخش اول مناظره، در جواب سوال اول درباره اولویت‌های کاری‌اش در شورای پنجم، به اشتباه از معضلات شهر گفت: «از معضلات فعلی شهر، روان بودن فاضلاب خانه‌ها در معابر؛ جمع‌آوری آب‌های سطحی که در دو سال اول شورای چهارم مصوب شد؛ کمبود فضای ورزشی برای بانوان، که این هم در دو سال اول شورای چهارم مصوب شده، که طرح و همه چی آماده است که خانم‌ها می‌تواند در آنجا ورزش کنند؛ جمع‌آوری غیر بهداشتی زباله‌ها و عدم دفن آنها که روی هم تلمبار می‌شود و می‌سوزاند که تصحیح نیست؛ معماری خیابان‌های شهر و نمای یکسان و هماهنگ است.»

و بعد وقتی نوبت به گفتن از معضلات رسید، او به برشمردن اولویت‌هایش پرداخت: «هدف من پیگیری امور کلان شهرستان است. ایجاد پارک‌های محلی که باید در تمامی محلات پارک محله‌ای داشته باشیم.» اما وعده‌ای که بسیار مورد توجه تماشاگران حاضر در سینما قرار گرفت، وعده‌ی محدوده بود. انگار بخشی از مردم برای شنیدن این بخش از سخنان حسنی آمده بودند: «محدوده را پیگیری می‌کنم. باید برگردد به مصوبه سال ۴۵. تا محدوده حل نشود، کارهای دیگر بی‌مورد است.»

اما او وعده‌های دیگر را نیز فراموش نکرد: «ما اداراتی را در زمانی که نماینده بودیم مستقر کردیم. پیگیری جاده چک‌چک باید انجام شود و به اتمام برسد. کمربندی جلوی دانشگاه هم باید کشیده شود. بحث مسکن جوانان: چرا قیمت مسکن و زمین اینقدر بالا باشد در حد خیابان قصرالدشت شیراز؟ چون محدوده خدماتی شهر بسیار کم است. بحث اشتغال‌زایی: ما مجوز کارخانه سیمان زینل‌آباد را گرفته‌ایم. حساب کردیم ۶۰۰ نفر کار مستقیم و ۱۰۰۰ نفر کار غیر مستقیم برایشان ایجاد می‌شود. معماری، پارک‌های محلی در تمام محله‌ها، ایجاد شهرک‌های جدید در کنار شهر، …» و اینجا دیگر فرصت دو دقیقه‌ای‌اش به پایان رسید. (گزارش مفصل مناظره در گریشنا)

البته حسنی گفته است برای ادامه‌ی کارهایش در دوره‌ی چهارم آمده است؛ پس تمام آن ۴۳ طرح را که در نماز جمعه سال ۱۳۹۲ مطرح کرده بود، یک بار دیگر مرور کنید (خبر در گریشنا). او در دوره‌ی قبل، در صحبت با هنرمندان در خانه فرهنگ هم وعده‌هایی داده بود، که بعضی از آنها به سرانجام رسیده بودند، و بعضی هم نه: «راه‌اندازی کانون پرورش فکری، پیگیری برای کسب مجوز و استقرار اداره ارشاد، پیگیری افتتاح کتابخانه آبشار اندیشه، و اخذ مجوز نشریه برای گراش از عمده مسائلی بودند که حسنی به آنها اشاره کرد.» این بخش‌هایی بودند که با یا بدون دخالت حسنی به نتیجه رسیده بودند. «اما در بخش برنامه‌ها نیز حسنی ایده‌های متعدد و البته مثل همیشه بلندپروازانه‌ای داشت. او این برنامه‌ها را در ساخت ۴ طرح خلاصه کرد: ۱) پارک فرهنگ، شامل سینما و تئاتر روباز و سالن نگارستان و …؛ ۲) بزرگ‌ترین تفرج‌گاه طبیعی و شکارگری در تنگ آب؛ ۳) پارک سلامت، شامل مجموعه‌های ورزشی متعدد، و نصب یونیت‌های دندانپزشکی برای ارائه خدمات رایگان دندان‌پزشکی، فشار خون، قند خون و …؛ ۴) پارک بانوان برای آزادسازی پتانسیل‌های ورزشی و فرهنگی بانوان.» (خبر در گریشنا). این چهار طرح هنوز در مرحله طرح هستند.

زندگی و مسئولیت‌ها

وقتی حسنی در تبلیغات اولین دوره‌ی نامزدی‌اش برای انتخابات مجلس از عنوان «دکتر» استفاده کرد، باعث حرف‌وحدیث‌های زیادی شد. در سال‌های بعد، این عنوان را فقط هوادارانش استفاده می‌کنند. او اکنون دریافته است که مدرک کارشناسی ارشد مدیریت هم می‌تواند برایش کافی باشد.

علی‌اصغر حسنی فرزند محمدعلی و متولد ۱۳۳۷ در گراش است. بروشور تبلیغاتی او درباره تحصیلاتش می‌گوید: «او دوره ابتدایی و راهنمایی را در دبستان ابدی و دوره دبیرستان را در دبیرستان نمازی شیراز گذارند و در سال ۵۷-۵۶ موفق به اخذ دیپلم از دبیرستان نمازی با رتبه بالا گردید و علی‌رغم اشتیاق و علاقه زیادی که به ادامه تحصیل داشت، ولی چون مصادف با ایام انقلاب و تعطیلی دانشگاه‌ها بود، نتوانست به ادامه تحصیل بپردازد.» و بعد از اشاره به اخذ چندین مدرک از سازمان‌های مختلف، نوبت به مدارک دانشگاهی او می‌رسد.: مدرک کارشناسی مدیریت دولتی از دانشگاه آزاد اسلامی لارستان در سال ۱۳۷۶، و مدرک کارشناسی ارشد مدیریت دولتی در سال ۱۳۸۹.

علی‌اصغر حسنی از خرداد ۱۳۸۷ تا خرداد ۱۳۹۲ نماینده مردم لارستان، خنج و گراش در هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی بود. او در این دوره مسئولیت‌هایی همچون دبیری کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و نایب رئیسی مجمع نمایندگان استان فارس در مجلس شورای اسلامی را به عهده داشت. در بهمن‌ماه ۱۳۸۸ خبر شهرستان شدن گراش در منطقه پیچید؛ تنها چند ماه بعد از این که بحران اقتصادی گراش (باگ) در پی عملکرد شرکت برگ سبز مطهر گراش را به هم پیچانده بود.

او در سال‌های ۹۲ تا ۹۴ نیز نماینده شورای اسلامی استان فارس در شورای عالی استان‌ها بود و در کمیسیون عمران این شورای عالی عضویت داشت. سمت مشاور نماینده دانشگاه علوم پزشکی در کشورهای حوزه خلیج فارس جهت جذب سرمایه‌گذاری در بخش سلامت استان (از سال ۹۱ تا ۹۵)، نمایندگی دانشکده علوم پزشکی گراش در تهران جهت انجام امور مربوطه در وزارت بهداشت و درمان و سایر دستگاه‌ها (۱۳۹۵ تاکنون) نیز در کارنامه او دیده می‌شود.

اما از میان مهم‌ترین مسئولیت‌های او پیش از دوران نمایندگی‌اش، می‌توان به ریاست جمعیت هلال احمر گراش (از سال ۷۲ تا ۹۰)، ریاست مرکز دانشگاه آزاد اسلامی گراش با حفظ مسئولیت هلال احمر (از سال ۸۶ تا پایان ۸۷)، و مدیریت بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) (از سال ۶۸ تا ۷۶) اشاره کرد. او عضو هیئت امنا و مسئول پیگیری و تکمیل و تجهیز و اخذ مجوز راه‌اندازی و افتتاح بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) گراش نیز بوده است. بر کسی پوشیده نیست که حسنی بخشی از این مسئولیت‌ها را نیز به واسطه‌ی رابطه‌ی خانوادگی نزدیکش با مرحوم حاج شیخ احمد انصاری به دست آورده است.

قدرت حرف زدن از تودهنی

مردم گراش علی‌اصغر حسنی را با صدای بلند و عصبانی و خوی حق‌به‌جانب و تهاجمی‌اش می‌شناسند و جسارت و پیگیری‌اش را می‌ستایند. مردم خوشحال می‌شوند وقتی از زبان حسنی می‌شنوند چطور سر فلان مقام مسئول داد زده است، و چطور موبایلش را به هدف سر رییس سازمان سنجش پرتاب کرده است. این مردم که همیشه حس می‌کنند حقشان جایی خورده شده است، امیدوارند حسنی با همین روحیه بتواند حقشان را پس بگیرد. حسنی هم در پروبال دادن به این امیدواری سنگ تمام می‌گذارد: او شیوه‌ی دشمن‌سازی را بلد است، و می‌داند چطور خودش را منجی مردم و مدافع سرسخت حقوق آنها معرفی کند. او در پایان مناظره دوم، صحبت‌هایش را اینطور جمع‌بندی کرد: «من فقط یک پیام می‌دهم به جوانان که برای شورا آمده‌اند: از هیچ قدرتی مثلا از شهر مجاور انجام می‌دهد نترسید. با شجاعت و قدرت جلوی هر مسئولی که می‌خواهد جلوی گراش بایستد تو دهنی می‌زنیم.» مردمی که به تماشای مناظره‌ی آمده بودند، حسنی را تشویق کردند. آنها امیدوارند این دوره حسنی بتواند کاری بزرگ در حد شهرستان شدن گراش انجام دهد. مردم به حسنی در این چهار سال امیدوارند.