هفت‌برکه – دکتر علی‌اصغر خالقی*: هیچ کار خدا بی‌حکمت نیست. نمی‌دانم چرا، ولی طی حضورم در جنوب فارس، بدون ارائه آمار، باید عرض کنم که بیماران مزمن و گاه صعب‌العلاج از جمله سرطان‌ها، بیماری‌های خودایمنی و … را به وفور می‌بینم ولی چون آمار دقیقی ندارم، نمی‌توانم با ضرس قاطع ادعا کنم که این میزان از دیگر نقاط کشور بیشتر هست یا نه. برای روشن شدن آن، جا دارد همکاران عزیز علاقه‌مند به حوزه پژوهش، در این موضوع ورود کنند و بر اساس اصول آماری، مشخص و علت‌یابی کنند که اگر هر کدام از این بیماری‌ها در مقایسه با دیگر نقاط کشور بیشتر است، دلیل آن چیست. و برای مردم تشریح شود که آیا علت آن ریشه در نوع زندگی یا خورد و خوراک دارد، یا تحت تاثیر عوامل محیطی و ژنتیکی است. هر کدام مشخص شود، نقطه عطفی برای زندگی مردم خواهد بود و با اصلاح عامل یا عوامل، امید به زندگی را می‌افزاید.
اما مایلم از بُعد دیگری به این بیماری‌ها نگاه کنم و آن اینکه خداوند نصیب هیچ خانواده‌ای نکند، چون جنس این بیماری‌ها طوری است که روح و روان خانواده، وقت و زمان، و دار و ندار آنها را می‌بلعد. بدتر وقتی است که خانواده‌ی بیمار، فاقد استطاعت مالی باشد و یا شخص بیمار نان‌آور خانواده باشد. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
در حاشیه این تراژدی و غم سنگین و هزینه‌های شکننده‌ای که بر دوش خانواده‌ها خواهد بود، بعضا هزینه‌های جنبی که اطرافیان، دوستان و نزدیکان، ناخواسته با عیادت‌ها و ملاقات‌های غیر متعارف بر آنها تحمیل می‌کنند، نیز حائز اهمیت است. از یک طرف، این بیماران از سیستم ایمنی خوبی برخوردار نیستند و بعضا با ملاقات‌ها و انتشار بیماری‌های مسری و مثلا با انتشار یک سرماخوردگی، بیمار را از پا درمی‌آورند. از طرف دیگر، با حضور افراطی در منزل ایشان، موجب تحمیل هزینه‌های زیاد می‌شوند. اگر این عیادت‌ها مدیریت گردد، هم حال بیمار و هم حال دخل و خرج خانواده‌ی بیمار بهتر خواهد شد.
خانواده‌ها به رسم ادب و مهمان‌نوازی زبان به اعتراض نمی‌گشایند، ولی گاهی از سر درد دل، برای همکاران من که در خط مسقیم درمان هستند، مطرح می‌کنند تا کمی از سنگینی غم و غصه‌هایشان کم شود. به امید روزی که حواسمان به این نکاتِ به‌ظاهر عادی اما هزینه‌ساز برای دیگران باشد.
▫️ پزشک متخصص طب اورژانس در بیمارستان امیرالمومنین علی(ع) گراش
