هفت‌برکه: در بیست و نهمین شماره از هشتگ #گپتریا، آقای ابوالحسن فراری، از کاسب‌های قدیمی گراش که بیشتر عمر فروشندگی‌اش را در دبی گذرانده، از کسب‌وکارش می‌گوید. آقای فراریِ ۸۱ساله، قِبراق و سرحال، در مغازه‌اش در خیابان تمیز با مجید افشار، خبرنگار و عکاس هفت‌برکه گفتگو می‌کند.
۶۰ سال فروشندگی در دبی
ابوالحسن فَراری، فرزند عوض فراری و خیرالنسا جهانبانی، متولد ۱۳۲۳ است و ۸۱ سال از خدا عمر گرفته است. آقای فراری هفت فرزند دارد: سهیلا، فریبا، زیبا، طوبا، مریم، علی و ناصر بچه‌های او و ثمره‌ی زندگی او با همسرش است.
آقای فراری سال‌ها عمرش را در کرانه‌های جنوبی خلیج فارس گذرانده است؛ در امارات. او می‌گوید: «۶۰ سال دبی بودم و مغازه‌ی اسباب‌بازی‌فروشی داشتیم و مال خودمان بود و شریک بودیم. الان ۱۵ سال است آمده‌ام اینجا.»
در مغازه‌ی آقای فَراری، چیزهای زیادی برای فروش است؛ از قلیان و سرکئلون و تنباکو گرفته تا منقل کبابی، مَهوه و انواع ظروف آشپزخانه‌ی معدنی. او می‌گوید: «مشتری‌ها از همه‌ی گروه‌ها هستند؛ از گراش و جاهای دیگر مثل علی‌آباد و اوز و شهرهای اطراف.»
کئلون و همه‌ی لوازمش
قلیان‌های او از شهرهای دیگر آمده‌اند و در قفسه‌های مغازه‌اش به صف شده‌اند. قلیان‌های آینه‌کاری از شهررضا در اصفهان و باقی از همدان و لار. نئگ و بمبه‌هایی که فقط نی است و قرار است با خوس‌ها و نخ‌های رنگی زیبا، پیچیده شود، معمولا از دبی می‌آید. کیسه‌های زغال هم برای فروش دارد و این یعنی بساط قلیان و لوازمش جمع است.
آقای فراری خودش تنهایی مغازه را می‌چرخاند و می‌گوید: «بچه‌ها برای کمک نمی‌آیند. خودم هم زیادی هستم. نیازی هم نیست، چون آنقدرها بهره نیست. باز هم شکر خدا.»
مغازه‌ی آقای فراری از پیاده‌رو شروع شده و اجناس او تا ورودی مغازه چیده شده است. فروشگاه آقای فراری به همین نام، در ابتدای خیابان تمیز، محل گفتگوی کوتاه دیگری با یکی دیگر از گپتریای شهرمان بود.
