هفت‌برکه: ۲۳ سال قبل که استودیو دریم‌ورکز انیمیشن «شِرِک» را در سینماها اکران کرد، می‌شد حدس زد که این فیلم ساختارشکن و پست‌مدرنیستی به یکی از آثار ماندگار سینما تبدیل می‌شود. این استودیو به فاصله هر سه سال، یک ادامه بر این فیلم منتشر کرد، تا اینکه در سال ۲۰۱۳ دست به خلاقیت متفاوتی زد: نمایش «شرک موزیکال» را در قلب تئاتر آمریکا، برادوی نیویورک، به روی صحنه برد. نمایشی با تولید عظیم در ۱۳۰ دقیقه با داستانی شبیه به داستان «شرک ۱» و با حضور بازیگران شناخته‌شده‌ی تئاتر موزیکال آمریکا.
تمام این خصوصیت‌ها باعث شد فیلم‌تئاتر «شرک موزیکال» برای پخش و نقد و بررسی در چهل و ششمین نشست تماشا انتخاب شود. در این نشست که چهارشنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۳ در موسسه هفت‌برکه برگزار شد، عباس امانی، آهنگساز، خواننده، مدرس موسیقی و رییس انجمن موسیقی گراش، با بحثی با عنوان «صحنه‌ی موسیقی» سخنران ویژه بود. امانی گفت: «اگر کسی مثل من ده‌ها بار انیمیشن شرک را دیده باشد و کمی از موسیقی هم سر در بیاورد، متوجه می‌شود که این نمایش چه شاهکاری است!»
عباس امانی برای توضیح نظرش در مورد شاهکار بودن نمایش، روی چند نکته دست گذاشت: توانایی بازیگرها در خوانندگی، نوع و سبک موسیقی‌ها، و صداسازی‌ها. او گفت: «بازیگرهایی که در نمایش‌هایی در این سطح بازی می‌کنند، باید هم سواد موسیقی داشته باشند، هم رقصنده و حتی ژیمناستیک‌کار باشند و هم بازیگر. مثلا یکی از تمرین‌های معمول آنها این است که روی تردمیل می‌دوند و آواز می‌خوانند. هر کس تجربه‌ی آوازخوانی داشته باشد می‌داند که این چقدر کار سختی است.»
به گفته این مدرس موسیقی، تلفیق نمایش و موسیقی در نمایش موزیکال، چالش‌های زیادی به وجود می‌آورد، در حدی که دو کارگردان برای این آثار در نظر گرفته می‌شود، و این جدای از رهبر ارکستر است که از زیر صحنه‌ی نمایش، نمایش را می‌بیند و گروه ارکستر را رهبری می‌کند.
آهنگساز گراشی در مورد موسیقی این اثر نیز گفت: «صنعت موسیقی هر سال به شدت رشد می‌کند. این نمایش مربوط به ۱۱ سال قبل بود. الآن ورژن‌ها و تکنیک‌های جدید هم اضافه شده، اما برای ۱۳ سال قبل هم این شاهکار بوده است.» او خصوصیات این موسیقی را اینگونه توضیح داد: «۹۰ درصد تئاتر موزیکال با ساز درامز و سازهای بادی است، ولی این نمایش پر از سازهایی بود که من توقع نداشتم و خیلی فراتر رفته بود.» امانی در مورد سبک‌های موسیقی این نمایش نیز گفت: «سبک نمایش موزیکال به اپرا نزدیک است، ولی اینجا دیدیم که حتی موسیقی راک استفاده شده بود. در واقع تلفیقی از همه‌ی سبک‌های موسیقی بود و ریتم موسیقی هم بیشتر ۲-۴ بود که ریتمی شاد است، عین این که سوار اسب هستید و چهار نعل می‌تازید. علاوه بر این، ریتم ۳-۴ که ریتم والس است، و ریتم ۴-۴ که با گیتار آکوستیک زده می‌شد، نیز در صحنه‌های آرام‌تر و خلوت‌تر استفاده شده بود، مثلا در صحنه‌های تک‌خوانی شرک یا پرنسس فیونا.»
او آوازخوانی بازیگران نمایش را هم اینگونه ستود: «هر کس می‌تواند در یک یا دو سبک خیلی خوب بخوانند، ولی بازیگر نقش شرک (برایان دارسی جیمز) هم راک خواند، هم پاپ و هم اپرا. بازیگر نقش خر (دنیل بریکر) که رپ هم خواند! ولی غول صدا در این نمایش، بازیگر نقش اژدها بود که صدایش خیلی قدرتمند بود.»
آخرین بحث عباس امانی در مورد صداسازی در این نمایش بود: «بحث صداسازی خیلی مهم است. در مرحله‌ی اول، باید بازیگر/خواننده‌هایی به این تئاتر دعوت شوند که صدایشان با صدایی که در انیمیشن اصلی در سال ۲۰۰۱ شنیده‌ایم شباهت زیادی داشته باشد تا توی ذوق بیننده نخورد. نمونه‌ی بارزش، بازیگر نقش پینوکیو بود که مشخصا یک خواننده بود که صداسازی می‌کرد. مرد زنجبیلی هم سخت‌ترین صداسازی را داشت به خاطر خشی که در صدا داشت.»
امانی در آخر صحبت‌هایش گفت: «درست است که ما موقع دیدن فیلم‌تئاتر صدای تقویت‌شده را می‌شنویم و صدای اصلی در سالن در هنگام اجرای زنده ضعیف‌تر به گوش تماشاچی می‌رسد، ولی شور و شوق در سالن چند برابر است و قابل مقایسه با دیدن فیلم اجرا نیست.»
این ششمین جلسه از دوره‌ی هفت‌جلسه‌ای تئاتر موزیکال است که از طرف انجمن نمایش گراش برگزار می‌شود. در این دوره نیز همانند دوره‌های پیشین، هفت فیلم‌تئاتر در این ژانر نقد و بررسی، و در انتها به شرکت‌کنندگان در دوره، گواهی شرکت معتبر اعطا خواهد شد. اسپانسر این برنامه هایپر گلستان، حامی هنر و هنرمندان است.
