صادق رحمانی: حضرت آیت‌الله آقا مجتبی موسوی لاری از جمله ی روحانیانی بود که ساده زیستی و پرهیز از مطامع دنیا را در طول عمر خود وجهه همت خود قرار داد. شخصیتی مهربان و مردم‌دار که هم در لار و هم در قم در خانه‌ای ساده و بی آلایش زندگی می‌کرد.
انتشار پژوهش‌هایش در علوم دین و اصول اعتقادات از مرزهای ایران فراتر رفته بود و در کشورهای آسیایی، اروپایی و به ویژه آفریقایی آثار ترجمه شده‌ی ایشان دست به دست می‌شد. یکی از ویژگی‌های فعالیت‌های فرهنگی ایشان نامه‌هایی است که از سراسر جهان علاقه مندان به مذهب اهل بیت (ع) برای ایشان ارسال می‌داشتند. در این نامه‌ها علاوه بر پرسش‌های دینی، از اهتمام ایشان در ارسال کتاب‌های دینی سپاسگزاری شده بود.
هنگامی که پژوهش‌های کتاب سیمای لارستان را در سال ۱۳۷۵ آماده می‌کردم به محضرشان در قم رهسپار شدم. با اشتیاق و دقت فراوان مرا به بایگانی اسناد و نامه‌هایش برد و درباره نامه‌ها و اسناد توضیح داد. در برخی از نامه‌ها نگاشته شده بود ما به سبب خواندن کتاب های آیت‌الله به اسلام ایمان آورده‌ایم. از این گونه اسناد بسیار بود. بعد با همان آرامش و اطمینان مرا به انبار کتاب‌هایش برد. سالنی که از کف تا سقف پر از کتاب‌های ترجمه شده آثارش بود. آن‌ها آماده‌ی ارسال به اقصی نقاط جهان بود. بعد کمی درد دل کرد و گفت: مردم منطقه کارهای خیر زیادی انجام می‌دهند، اما اهتمامی به فرهنگ و انتشار آن ندارند و در این زمینه حمایت لازم را انجام نمی‌دهند. اگر بخشی از اموال خود در راه پیشبرد اهداف مکتب اهل بیت صرف می‌کردند، دچار کمبود و مضایق نبودیم. جهان به ویژه مستضعفان جهان تشنه‌ی معارف اسلامی هستند.
کتاب سیمای لارستان را به ویژه بخش شخصیت‌ها را از من خواست گفتتند هفته بعد سری به من بزن. یک هفت گذشت غروب پنج شنبه‌ای به منزل‌شان در خیابان انتظام، کوچه بوعلی رفتم. موارد اصلاحی را به من گوشزد کردند. دو مورد از معروفان لار را نیز پیشنهاد حذف دادند، پیشنهاد ایشان را اعمال کردم. او همواره درباره ی آن چه انتشار می‌یافت حساسیت و دقت از خود نشان می دادند حتی اگر در فضای مجازی منتشر می‌شد.
مرحوم پدرم شیخ علی اصغر رحمانی که در دی ماه سال ۱۳۵۸ در گراش بدرود حیات گفت از دوستان ایشان و حضرت آقا صالح رکنی موسوی لاری بودند. پدرم چندی نیز در محضر آیت الله سید علی اصغر موسوی همصحبت ایشان بود. به هنگام فوت حضرت آیت الله سید علی اصغر موسوی ، در رمضان سال ۱۳۷۴ شعری با دستخط خود در سوگ آقا سید علی اصغر سروده بود که سال ها در نزد من محفوظ بود و نسخه ای از آن را در کتاب سرود آفتاب منتشر کردم. نسخه ی اصلی دستخط را در روز بزرگداشت آیت‌الله سید مجتبی موسوی لاری، شنبه ۱۰ مهر ۱۳۸۹ قاب گرفتم و به ایشان تقدیم کردم. ایشان نیز مراتب سپاس خود را با دستور ارسال کتاب‌های ارزشمندی که تازه انتشار یافته بود به همراه کتاب خلوص کامیاب جبران فرمودند.
ضایعه مرگ ایشان برایم غم‌انگیز است. این مصیبت را به خانواده آقازادگان و نیز جناب آقای حجت الاسلام و المسلمین سید صالح رکنی برادر ایشان تسلیت می‌گویم. فردوس برین، جای او باد.
