ابوذر عباسی، فعال ورزشی
شش‌ماهه دوم سال ۱۴۰۰ یکی از درخشان‌ترین ماه‌ها از نظر برگزاری مسابقات فوتسال و فوتبال چمن مصنوعی و والیبال بود. پس از آنکه بی‌توجهی خاصی به رده‌های پایه در برخی رشته ها مشاهده شد، گروهی از جوانان بر آن شدند که به صورت خودجوش و در قالب و عنوان های مختلف و به مناسبت های گوناگون مجری برگزاری این مسابقات شوند. روز دانش آموز، هفته بسیج، دهه فجر، روز مهندس، یادواره و یادبود عزیزانی که به منظور بزرگداشت یاد آنها از جمله عناوینی بود که کانون بسیج ورزشکاران، تربیت بدنی سپاه، کانون های مساجد، هیأت ورزش های دانش آموزی و … مجری آن بودند که همگی توسط گروه ۱۰ تا ۱۲ نفری جوانان دغدغه‌مند برگزار شد.
این مقدمه را عنوان کردیم تا با یک نگاه مدیریتی در حوزه ورزش، حرف و دغدغه خود را یکبار دیگر به گوش مسئولین برسانیم؛ هر چند هم دیده اند، هم بازدید کرده اند، هم مستندات برایشان ارسال شده است. اینکه ده‌ماهی می‌شود که اداره ورزش و جوانان رئیس ندارد، دیگر تبدیل به کلیشه‌ای‌ترین جمله خبری حوزه ورزش شده است، أما صحبت و نوشته ما در مورد نداشتن رئیس نیست، بلکه بی خیالی و بی توجهی مسئولین به از دست رفتن سرمایه های این شهر نظیر سالن ۳۰۰۰ نفری محبی می باشد. سالنی که قبلاً حداقل پوسته و ظاهر زیبایی داشت که اگر به این شکل مدیریت شود، آن را هم در چند ماه آینده از دست خواهیم داد.
سؤال ما از مسئولین بلند پایه شهر این است: تکلیف اماکن و مجموعه های ورزشی شهر (که به عنوان نمونه فقط یکی از آنها را مثال زدیم) چیست؟ شاید یکی از با کیفیت‌ترین مسابقاتی که در چند سال اخیر در این سالن برگزار شد به گفته خیلی از ورزشکاران و ورزش دوستان، جام مرحوم حاج عباس صمیمی بود که با وجود کمبود ها و مشکلات فراوان سالن، مسابقات به بهترین شکل ممکن برگزار شد. در این مسابقات بود که مشکلات فراوان سالن بیشتر به چشم آمد که واقعاً مایه تأسف و تأمل بود. از تاریک بودن محوطه بیرونی گرفته تا قطعی آب و برق و خاموش بودن حدود ۳/۴ نورهای سالن، از نظافت روزانه سالن توسط عوامل برگزاری گرفته تا تعمیر و تعویض قفل و در و شیرهای سرویس های بهداشتی، از کفپوش بی‌کیفیت سالن گرفته تا نداشتن شیشه و تلق در و پنجره های سالن، از تصاحب اکثریت اتاق ها و سالن های مجموعه توسط برخی باشگاه ها و هیأت ها گرفته تا اجاره مسافرخانه ای برخی اتاق ها به اشخاص حقیقی، و … شاید و شاید و شاید تنها حسن سالن محبی، سیستم صوتی سالن هست که آن هم به همت اعضای گروه برگزاری راه اندازی و تعمیر شد.
در چند ماه گذشته و در جریان مسابقات، هم رییس شورای شهر، هم رئیس دفتر نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی، هم معاونین فرماندار و … در سالن حضور پیدا کرده و در جریان مشکلات سالن قرار گرفته‌اند، اما هیچ کاری انجام نشد تا سالن همچنان بیمارگونه اداره شود. حال در پایان یادداشت خود، ما برخی از جوانان دغدغه‌مند و دلسوز حوزه ورزش شهر، عاجزانه از فرماندار محترم، نماینده محبوب، امام جمعه ورزش دوست و شورای شهر ورزشی خواهشمندیم، با ورود به حوزه ورزش شهر، از تخریب و از دست رفتن اماکن ورزشی که جزء سرمایه های این شهر می‌باشند شوند.
پول خیر خرج میشه و متاسفانه اونجور که باید استفاده نمیشه!