هفت‌برکه – یوسف خورشیدی*: قصه از آنجا شروع شد که دور هم نشسته بودیم و از یکی از بچه‌های مقطع متوسطه پرسیدم: «راستی، امتحان ریاضی‌ات چی شد؟»
گفت: «خوب بود. کلاس خصوصی رفتم.»
گفتم: «کلاس خصوصی؟! چرا آخه؟ به خودم می‌گفتی، می‌اومدم یادت می‌دادم.»
گفت: «خوب فکر کردم شیرازی. تازه معلم‌مون توی کلاس خصوصی سوالات امتحانی رو برامون حل می‌کنه. اینجوری دیگه نیاز نیست برم کتاب رو بخونم!»
گفتم: «خوب حالا چقدر دادی برای یک جلسه کلاس خصوصی؟»
گفت: « Nهزار تومن!» (N، از سه برابر حداقل دستمزد روزانه در سال ۱۴۰۰ بیشتر است.)
چشم‌هام شش تا شد، مثل تام توی کارتون تام و جری. برای یادگیری یک مشت مفاهیم به این سادگی و بعضا مزخرف، چرا باید اینقدر هزینه کرد؟ برای این نوع ریاضیاتی که نه زیبا هستند و نه لذت‌بخش، چرا باید این مقدار گردش مالی وجود داشته باشه؟
برای کاهش یا از بین بردن این خرج و در راستای توجه به جیبِ باباها، ۱+۴ پیشنهاد عملی ارائه می‌دهم:
۱) کتاب‌های درسی که امسال چاپ شده‌اند، در صفحات خود دارای رمزینه (QR Code) هستند که می‌توان با اسکن آن، به تماشای آموزش آن مبحث نشست.
۲) آلاء (توسعه عدالت آموزشی): با مراجعه به سایت آموزش مجازی آلاء alaatv.com می‌توانید آموزش‌هایی با کیفیت بالا و با تدریس بهترین اساتید را رایگان تماشا کنید. به نظرم برای یک دانش‌آموز، همین یک پیشنهاد هم کافی است.
۳) گوگل: مگر می‌شود سوالی داشته باشید و گوگل بلد نباشد؟ در این دوران کرونا، کلیپ‌های آموزشی زیادی در اینترنت آپلود شده است. به راحتی و با یک جستجو در گوگل، راحت می‌توانید آموزش مد نظرتان را پیدا کنید.
۴) کلاس خصوصی آنلاین: اگر واقعا احساس می‌کنید با سه مورد بالا نمی‌توانید یاد بگیرید، چرا معلم آنلاین نگیرید؟ با یک جستجوی ساده در گوگل، سایت‌هایی مثل «استاد بانک» یا «استاد سلام» و… را پیدا می‌کنید که به دلیل رقابتی بودن، قیمت پایینی نیز دارند.
این ۴ پیشنهاد برای یادگیری آنلاین بودند. اما به قول بنده خدایی، «ما سر کلاس نمی‌فهمیدیم معلم ریاضی چی داره میگه! حالا دیگه آنلاین بخواییم ریاضی یاد بگیریم؟»
حالا که دیگر کلاس‌ها حضوری شده، این پیشنهاد را که هفته‌ی دوم دانشگاه به ذهنم رسید، مطرح می‌کنم. ما درسی داشتیم به نام مبانی علوم ریاضی. درسی بس سخت و بغرنج! چون سر کلاس فرصت کافی برای حل تمرین نبود و بیشتر به تدریس می‌گذشت، یک جلسه در هفته، یکی از دانشجویان که این درس را با نمره‌ی خوبی گذرانده و مسلط بود، برای ما تمرین حل می‌کرد و ما سوالاتمان را می‌پرسیدیم. به ذهنم رسید که چرا این مکانیزم در مدارس وجود ندارد؟
مثلا دانش‌آموز پایه یازدهم که به ریاضی دهم تسلط کافی دارد، بیاید و به سوالات دانش‌آموزان پاسخ دهد و برایشان تمرین‌ها را حل کند. معلم و مدیر نیز می‌توانند در ازای این کار، به دانش‌آموز امتیازاتی بدهند. این باعث به وجود آمدن همدلی و همکاری بیشتر بین دانش‌آموزان و کادر مدرسه نیز می‌شود. ضمنا اگر این دانش‌آموز به معلمی علاقه داشته باشد، می‌تواند خود را در این زمینه محکی بزند.
شاید بپرسید: خوب، چه کسی برای دانش‌آموزان پایه دوازدهم که بخصوص امتحان نهایی نیز دارند، حل تمرین کند؟ برای این مسئله نیز می‌توان از دانش‌آموزان سال‌های گذشته بهره برد. مثلا خود من دوستی دارم که به مسائل فیزیک مدرسه علاقه‌ی زیادی دارد و چون لار درس می‌خواند، می‌تواند این کار را انجام دهد. پیدا کردن اشخاصی که فارغ از پول و به خاطر میل شخصی این کار را انجام بدهند، خیلی سخت نیست.
آخرین پیشنهاد اینکه سعی کنید ریاضی را گروهی یاد بگیرید. درست است گروهی خواندن وقت‌تلفی دارد، اما لذت یادگیری خیلی بیشتر است. توجه کنید ایده‌آل‌ترین تعداد برای گروهی خواندن، ۳ یا ۴ نفر است. اینطوری علاوه بر رفوی جیبِ بابا، می‌توانید بخشی از هزینه‌ی کلان کلاس را هم بدهید چیپس و تخمه بخرید و دور هم نوش جان کنید!
* دانشجوی رشته‌ی ریاضی
ترم قبلی اساتید باهام همکاری کردن و بهم نمره دادن
جز دو نفرشون که می‌گفتن این قمه‌ای که باهاش داری تهدید می‌کنی تقلبیه واقعی نیست