گریشنا: قبرستان های متروکه ی گراش به فضای سبز تبدیل خواهد شد.
بر اساس گزارش اداره ی اوقاف و امور خیریه ی گراش، قبرستان های قدیمی گراش با همکاری شهرداری این شهر، پس از تخریب، بازسازی و به صورت بوستان های محله ای در خواهد آمد. گفته شده است برخی از فضای این گورستان های قدیمی به کتابخانه های عمومی اختصاص خواهد یافت.
زین الدینی، سرپرست اداره ی اوقاف و امور خیریه ی گراش، گفته است:در شهرستان گراش موقوفه های متعددی با نیت اطعام برای فقیران، روضه خوانی برای امام حسین (ع) ، آب رسانی به مردم، روشنایی و مرمت مساجد وقف شده است که به مصارف یاد شده می رسد.
گفتنی است قبرستان شیخ حسین در حوالی هفت برکه، قبرستان فقیه در محله ی فخرآباد، قبرستان خوانین گراش، جنب مدرسه ابدی و قبرستان پیرپنهان ، رو به روی مسجد صاحب الزمان (عج ) قرار دارد. گفتنی است هیئت امنای مسجد صاحب الزمان طرح بازسازی قبرستان پیر پنهان را در دست انجام دارد. مقرر شده است ضمن بازسای سنگ قبر ها این مکان را به صورت یک مجموعه ی فرهنگی درآورد.
پیش از این گورستان شیخ عبدالله به باغ ملی و گورستان حاجی صدره به پارک لاله تبدیل شده است. امروزه دو آرامستان با نام های درالرحمه ( جعفرآباد)و دارالسلام ( گلزار شهد) در دو محله ی برق روز و ناساگ قرار دارد.
صادق رحمانی حس و حال خود را از برخی از این قبرستان های متروکه در مجموعه ی سبزها قرمزها منتشر کرده است. چند شعر را از ایشان بخوانید.
 | |||
رهایی یک در گوشه متروکه یک قبرستان گوری تنها با نام رضا آزاد و رها … گردش در قبرستان متروکه ، خواندن روی قبرها و دیدن آنها دل آدمی را زلال می کند . در یکی از همین قرستانهای کوچک ، در کنار خاانه شهید ناصر عظیمی _دوست همکلاسی ام _ قبری کوچک دیدم که فقط روی آن نوشته شده بود _ رضا _ حس این تصویر هیچ گاه مرا راضی نمی کند . فقط می توانستم احساس خوشایندم را با این دو پاره کوتاه بیان کنم . رضا دنیا را به هیچ گرفته است ، نه تاریخ تولدی ، نه وفاتی ، نه نام پدر و نه … غروب خسته ای بود . هوا نه سرد و نه گرم . رهایی دو شگفتا چه آسودگی هاست در نام تو بگو نام فامیل تو چیست آیا ؟ رضا . بوستان لاله حاجی صدره ! شده ست گورستانت بازیچه کودکان در این بستان گورستانی در شهر « گراش » که سالیانی به بوستان تبدیل شده است . گورستان قدیمی شیخ صدرالدین ، تا پانزده _ بیست سال پیش هنوز آثار گورستان را در خود داشت . اکنون کودکان نمی دانند ، چه مردان و زنانی در زیز پایشان آسوده خفته اند . گم در مقبره فقیه با دلتنگی یک مشت تراب تازه را کردم بو عطر نفس نفیسه می آمد از او گورستان فقیه ، که در زبان محلی به آن « فخی » می گویند جایی است که خواهر خردسالم _ دومین فرزند خانواده _ در آن قبرستان مدفون است . او به علت سرخک مرده بود . پدرم در وصیت نامه اولش ، نوشته بود او را کنار نفیسه دفن کنند . بعدها سودای نام و یاد او ، پدرم را واداشت تا اسم دختر چهارمش را نفیسه بگذارد . فروردین ۱۳۸۵ به آن گورستان رفتم ، نتوانستم قبر کوچک او را پیدا کنم . هوا نیمه ابری بود و من محزون بودم . دلم قطره قطره از چشم هایم می چکید . سرخک خورشید بیشتر شده بود . | |||
