هفت‌برکه: ساعت از دوازده شب گذشته و برای خرید دارو، روبه‌روی یکی از داروخانه‌های شهر پارک می‌کنم. کمی آن طرف‌تر مردی کارتن‌خواب دستش را برای کمک دراز می‌کند؛ زنی دیگر هم که صورتش را با چادر پوشانده، طلب کمک می‌کند. این صحنه در شهر ناآشنا نیست و شب‌ها که سر بگردانید، جایی یک یا چند تا از بیخانمانها، معتادان متجاهر و یا کارتن‌خواب‌ها را می‌بینید. بین آن‌ها هم کودکان و هم زنان و مردان دیده می‌شود و در پارک‌ها و خیابان‌های اصلی پراکنده‌اند.
بیخانمانها، معتادان متجاهر و کارتن‌خواب‌ها به تدریج از زیر پوست شهر، خرابه‌ها و پس‌کوچه‌های گراش، وارد خیابان‌های اصلی گراش شده‌اند. علاوه بر تاثیرات بد روانی بر شهروندان و ایجاد خطرات امنیتی احتمالی، چهره‌ی زشتی از شهر رو شده و یک آسیب اجتماعی در حال گسترش است. شهروندان حق دارند نگران پیامدهای آن باشند و معلوم نیست چه زمانی و با کدام اتفاق تکان‌دهنده ناشی از این موضوع، گسل نارضایتی مردمی از دستگاه‌های متولی آن فعال شود.
این عکس را یکی از خوانندگان برای هفت‌برکه فرستاده و نوشته است: «باید فکری به حال اینها بکنند.»
برای مردم این که نهادهای حمایتی، امنیتی و نظارتی هر کدام این مشکل را به دیگری حواله می‌کنند قابل قبول نیست. نهادهایی مثل کارگروه آسیب‌های اجتماعی، بهزیستی، شهرداری و … حداقل در چارچوب مسئولیت‌ها و وظایف تعریف‌شده خود باید قدمی ملموس، کارآمد و بی‌معطلی برای حل این معضل بردارند.
