هفت‌برکه – سمیه کشوری: معرفی فیلم «این داستان یه جورایی بامزه است» محصول سال ۲۰۱۰ به نویسندگی و کارگردانی آنا بودن و رایان فلک؛ و موسیقی گروه «دال» و تک‌آهنگ «۹۸» از آنها.
به بامزگیِ تلفظِ «زاک گالیفیاناکیس»!
«این داستان یه جورایی بامزه است» It’s Kind of a Funny Story یک فیلم کمدی-درام آمریکایی محصول سال ۲۰۱۰ به نویسندگی و کارگردانی آنا بودن و رایان فلک است از رمان ند ویزینی در سال ۲۰۰۶ به همین نام اقتباس شده است. کِیر گیلکریست، زک گالیفیاناکیس، اِما رابرتز و ویولا دیویس در این فیلم بازی می‌کنند. فیلم در اکتبر ۲۰۱۰ در ایالات متحده اکران شد و بازخوردهای مثبتی دریافت کرد.
فیلم از جایی شروع می‌شود که پسر نوجوان افسرده‌ای با نام کریگ با هجوم احساسات منفی در درونش مواجهه می‌شود. کریگ قبل از اینکه دست به کار خطرناکی بزند پا به بیمارستان می‌گذارد و از مسئول اورژانس می‌خواهد او را بستری کند. کریگ در بیمارستان روانی بزرگسالان با دیگر بیماران آشنا می‌شود و با داستان‌های هر کدام دست و پنجه نرم می‌کند. به نوعی از هر کدام درس یا برشی از یک زندگی را تجربه می‌کند در ادامه باید با منشأ و دلایل اصلی اضطراب خود روبه‌رو شود. نقش برجسته کمیک توسط زک گالیفیاناکیس در نقش نوجوان افسرده عالی ارائه شده است.
افسردگی لزوماً از تروما، آزار و اذیت، غم و اندوه، محیط‌های سمی و یا خانواده‌های نابسامان نشأت نمی‌گیرد. افسردگی در واقع هم یک نوع بیماری و هم نوعی نگرش نسبت به جهان است. حتی زمانی که مردم زندگی نسبتاً آسانی دارند ممکن است یک سری باورهای منفی و غیرمنطقی بسازند که آنها را در افسردگی و افکار خودکشی فرو ببرد.
در فیلم «این داستان یه جورایی بامزه است» برای گریک چنین اتفاقی می‌افتد. او یک پسر ۱۶ساله است که عملکرد قابل قبولی در مدرسه دارد و به طور کلی زندگی خوبی دارد. بیشتر افسردگیِ او از این باور نشأت می‌گیرد که هر گونه شکستی در زندگی‌اش او را از بین خواهد برد. کریگ احساس می‌کند که در همه‌ی زمینه‌ها به اندازه‌ی کافی خوب نیست. او پس از تشخیص افسردگی‌اش خود را در یک بیمارستان روانی بستری می‌کند.
این فیلم آرام و دوست‌داشتنی است و به طرز شگفت‌آوری کار خوبی در کنار زدن کلیشه‌های کمدی بخش روان انجام می‌دهد، اما با توجه به بازیگران و کارگردانان با استعدادش، چیزی بیشتر از یک فیلم صرفاً سرگرم‌کننده است. این فیلم با سبک روایی جالب و خلاقانه‌ای جلو می‌رود.
جاستین چانگ در نشریه‌ی ورایتی نوشته است: «سازندگان فیلم به طور کامل حساسیت و توجه بی‌نظیر خود را به شخصیت حفظ می‌کنند، در حالی که شاید واضح‌ترین ویترین را برای استعدادهای زاک گالیفیاناکیس ارائه کنند.»
دال برای دوستی
گروه دال یک گروه موسیقی تلفیقی در ایران است که فعالیت خود را در قالب یک گروه هفت‌نفره شامل خواننده، آهنگساز و نوازندگان در سال ۱۳۹۲ آغاز کرد. نام این گروه با توجه به سابقه دوستی ده‌ساله اعضای گروه از اولین حرفه کلمه «دوستی» یعنی «دال» گرفته شده است.
اولین آلبوم این گروه با نام گذر اردیبهشت در سی و دومین جشنواره‌ی موسیقی فجر، برنده‌ی لوح تقدیر بهترین موسیقی تلفیقی سال و همچنین کاندید جایزه‌ی «باربد» در بخش آهنگسازی شد.
اولین آلبوم گروه دال با نام «گذر اردیبهشت» در بهار ۹۵ منتشر و جزو پر فروش‌ترین آلبوم‌های سال شد. این موسیقی در سی و دومین جشنواره موسیقی فجر، برنده لوح تقدیر بهترین موسیقی تلفیقی سال و همچنین کاندید جایزه «باربد» در بخش آهنگسازی شد. گروه دال همچنین برنده جایزه بهترین آلبوم تلفیقی سال با انتخاب مردمی از پنجمین جشن سالانه موسیقی ما شد.
در اینجا از یک این گروه تک‌آهنگ به نام «۹۸» را معرفی می‌کنم. خواننده‌ی کار «شایان شکرآبی» و «امین هدایتی»، آهنگساز آن «شایان شکرآبی» و ترانه‌سرای آن «غزل مهدوی» است.
