گریشنا: شهریور ماه در گراش خرما پزان است. کشاورزان گراشی محصول خرمای خود را برای فروش و مصارف خانگی می چینند. گاه نیز به عنوان سوغات برای اقوام خود به سراسر ایران ارسال می کنند. خرماهای درجه ی دو نیز در کوره های شیره پزی تبدیل به دوشاب می شود تا آن را به مصارف دیگری برسانند.
این عکس را سجاد آریان عکاس لاری از بازار روز گراش گرفته است . بقیه را از این جا ببینید.
و قصیده ای از صادق رحمانی را هم بخوانید:
کسی که در شب تاریک ماه تابان است
شبیه آیه ای از آیه های قرآن است
کسی که از دل اسطوره سربرآورده است
هنوز در شب ما خوشه ای درخشان است
کسی به نام عزیزت قسم نخواهد خورد
مگر کسی که دلش سرزمین ایمان است
رشید، سر به فلک سوده، رام و نا آرام
برادری که به آئین سربه داران است
کسی که لایق سوگند خوردن است آری
کسی که مثل کسی نیست مثل انسان است
قسم به او که فروغ است دیده دل را
شکوهمند و فروتن، حلاوت جان است
قسم به نخل که بالش رهاست، در باران
پرنده ای که زمینگیر این بیابان است
گشوده بال چو ققنوس تا فراسوها
نشسته در دل آتش ولی گلستان است
دو قرن زندگی سرفراز در دل خاک
قسم به نخل که آیینه ی نیاکان است
قسم به تین و به زیتون، قسم به سیب و انار
قسم به نخل که پیغمبر درختان است
بخوان به نام خدایی که سهل و سنگین است
بخوان به نام درختی که سخت آسان است
نگاه کن به زمین جانماز او دریاست
نگاه کن به افق روبه روی سبحان است
درخت ها همه انسان ریشه در خاکند
قسم به نخل که هم بوذر است و سلمان است
ابوذر است درختی که خوشه هایش زر
ابوذری که دلش هدهد سلیمان است
زلال و ساده و روشن، نفس کشیده به خاک
درخت نخل که سلمان ترین مسلمان است
رسیده موسم رنگینگ و زمان طرب
خوشا رطب که بری از بهشت رضوان است
بگیر خوشه خرما، به رقص آر و بچین
چنان که روشنی چشم دخت عمران است
زمان زمان ابار است و ماه فروردین
حیاط خانه ی همسایه عطر افشان است
نوای باربد از شهر نخل می آید
طراوت نغمات هزاردستان است
به لطف اگرچه سزاوار نام شاهانی است
طعام سفره بی منت فقیران است
هلا درخت برومند پر تپش ای سبز
که گیسوان تو در بادها پریشان است
اگر چه سرو به آزادگی ست شهره شهر
تو یوسفی که در آزاداگی به زندان است
همیشه سبزترینی همیشه سبزترین
اگر چه فروردین و اگر چه آبان است
همیشه سبزترین ای درخت توحیدی
که روز بعثت تو روزعید قربان است
تبر مزن به درختی که خود برادر ماست
تبر مزن که پیام آور شهیدان است
برای قطعه زمینی که قطعه قطعه شود
مزن به نخل که فرزند خاک ایران است ….
صادق رحمانی