هفت‌برکه: محمدسبحان یحیایی، بازیکن نوجوان تنیس روی میز گراش، چند هفته پیش به اردوی انتخابی تیم ملی در تهران دعوت شد. به گفته‌ی مهدی یحیایی، رییس هیات، در این اردو هشت نفر برتر کشور، به همراه دو بازیکن رنکینگ جهانی، یعنی فراز شکیبا و پرهام گلستانی، در طی دو روز به صورت دوره‌ای رقابت خواهند کرد و در نهایت سه نفر برتر به همراه یک نفر با انتخاب مربی تیم ملی، پیراهن تیم ملی را می‌پوشند و به رقابت‌های آسیایی ازبکستان اعزام می‌شوند.
به همین بهانه، با محمدسبحان و مربی‌اش حمیدرضا موغلی به گفتگو نشسته‌ایم تا از این بازیکن آینده‌دار بیشتر بدانیم.
تولد در خانواده‌ای اهل پینگ‌پنگ
محمدسبحان یحیایی در ۲۹ دی سال ۱۳۸۸ در خانواده‌ای پینگ‌پنگی چشمش را به جهان باز کرد. هشت سال قبل، زمانی که هفت‌ساله و دانش‌آموز کلاس اول ابتدایی بود، ورزش تنیس روی میز را شروع کرد. او بعد از تنیس روی میز به تنیس خاکی علاقه دارد.
در خانواده‌ی یحیایی، بعد از چهار عنصر اصلی آب، خاک، هوا و آتش، ورزش پینگ‌پنگ عنصر پنجم تشکیل‌دهنده‌ی هر نوزادی است که پا به دنیا می‌گذارد! علی یحیایی، پدر محمدسبحان، که کارمند دانشکده‌ی علوم پزشکی گراش است، اولین مقام استانی را در رشته‌ی پینگ‌پنگ برای شهرستان گراش کسب کرده است. او باعث ورود محمدسبحان به این رشته شده است. محمدسبحان می‌گوید: «به واسطه‌ی خانواده پدری، پدر و عموهایم باعث شدند من این ورزش را دنبال کنم و پدرم به طور حرفه‌ای بازی می‌کند.»
محمدسبحان دانش‌آموز پایه‌ی نهم مدرسه‌ی شاهد شهید سلیمانی است و روزانه به طور معمول سه ساعت تمرین می‌کند: «من از ساعت ۷ صبح تا ۲ عصر که مدرسه هستم و بعد از مدرسه تا ساعت ۳.۵ تکالیف‌ام را انجام می‌دهم و بعد از آن دو ساعت استراحت می‌کنم و از ساعت ۶ یا ۶.۵ غروب تا ۹.۵ شب در سالن تنیس روی میز تمرین می‌کنم و برنامه‌ی تمرینم با مدرسه‌ام تداخلی ندارد.»
او برای سال آینده تصمیم دارد رشته‌ی ریاضی را انتخاب کند، چون هم علاقه دارد و هم استعداد.
شروع جدی تنیس روی میز
او به طور اتفاقی وارد این ورزش شده است: «یک روز به پدرم گفتم که من را ببر چمن فوتبال تیم شهدا. اما بابام می‌خواست برود تمرین پینگ‌پنگ و همراه او رفتم و از همان روز اولی که من رفتم سالن پینگ‌پنگ به این ورزش علاقه‌مند شدم. در ابتدا استعدادی نداشتم اما علاقه‌ی زیاد باعث شد که تمریناتم را جدی بگیرم. آقای موغلی (حمیدرضا) مربی اصلی و پایه‌ی من است و از سال دوم ورودم به این ورزش، روزی ۲.۵ تا ۳ ساعت خصوصی تمرین می‌کردم. همینطور که بازی کردنم پیشرفت کرد، تمریناتم جدی‌تر و پیشرفته‌تر شد.» او از اینکه به جای فوتبال این ورزش را انتخاب کرده راضی است.
محمدسبحان پدرش را اصلی‌ترین فردی می‌داند که باعث شده او به اینجا برسد: «پدرم با وجود کار زیادی که دارد در این هفت-هشت سالی که من وارد این رشته شدم، یک شب هم نشده که تمرینات من را از دست بدهد و همیشه من را در سالن و تمرینات همراهی می‌کند و تذکرات بازی‌ها را به من می‌دهد.»
او در مورد مادرش هم می‌گوید: «مادر قوت قلب من است و هر وقت باخته باشم به من دلداری می‌دهد.»
محمدسبحان در سومین سال ورودش به این ورزش، به اولین مسابقات کشوری اعزام می‌شود. در این مسابقه از بین بیش از ۱۰۰ نفر تنیس‌باز رده‌ی ۱۳ را کسب می‌کند و در دور دوم این مسابقات که به میزبانی گراش برگزار می‌شود مقام هفتم را کسب می‌کند و جزو ۱۰ نفر اول کشور در رده‌ی هوپس می‌شود و برای اولین‌بار در سال ۱۴۰۱ به اردوی تیم ملی کشور دعوت می‌شود، هرچند که مقام‌های استانی و منطقه‌ای بسیاری را در کارنامه‌ی ورزشی‌اش به ثبت رسانده است.
او در مرداد سال گذشته عازم کشور اردن شد تا اولین مسابقه‌ی برون‌مرزی‌اش را تجربه کند. اعزام او به مسابقات اردن به همت شورای شهر و رئیس آن علیرضا دانشور بوده است. او در این مسابقات در دو رده‌ی ۱۵ و ۱۷ ساله‌ها شرکت کرد و در هر دو رده، نتیجه را به حریفان خود واگذار کرد و حذف شد. خودش می‌گوید: «چون اولین بازی خارج از کشورم بود خیلی استرس داشتم و در نهایت در یک بازی جذاب ۲، ۲، ۱۱، ۹ به حریف ازبکستانی باختم.»
اردوی تیم ملی برای مسابقات آسیایی ازبکستان
محمدسبحان جمعه ۲۹ فروردین ۱۴۰۴ یک مسابقه‌ی مهم و سرنوشت‌ساز پیش‌رو دارد و اگر بتواند جزو چهار نفر اول مسابقات قرار بگیرد، به مسابقات آسیایی ازبکستان اعزام می‌شود. او امیدوار است که بتواند در مسابقه‌ای که چند روز آینده دارد، حریفانش را از پیش رو بردارد و لباس تیم ملی تنیس روی میز را در رده‌ی نوجوانان بپوشد.
او از هدف دیگرش می‌گوید: «خیلی امیدوارم که امسال هم بتوانم به دسته برتر جوانان بروم و در دسته‌ی جوانان بمانم.» هرچند که او در مسابقات کشوری که به میزبانی لار برگزار شده بود در یک رده بالاتر از رده‌ی خودش توانست جزو ۱۶ نفر اول ایران در رده‌ی جوانان زیر ۱۹ سال بشود.
او رقیب‌هایی را که در منطقه دارد، رفیق می‌داند نه رقیب. چند ماه قبل محمدسبحان چند هفته‌ای می‌رود لار و با احسان شریعتی تمرین می‌کند و حتی در جام رمضان نیز با هم در یک تیم حضور داشته‌اند.
الگوهای ورزشی و سبک‌های تمرین
محمدسبحان الگوی ورزشی‌اش را تیمو بول (Timo Boll) می‌داند. تیمو بول بازیکنی از آلمان است که مقام سوم جهان را در کارنامه دارد. «من الگویم تیمو بول است چون من هم مثل او چپ دست هستم و هم در بازی‌هایی که با چینی‌ها داشت آنها را می‌برد. با چینی‌ها بازی کردن خیلی سخت است و تیمو بول تنها کسی بود که چینی‌ها را شکست می‌داد. حتی مالونگی را (مرد شماره یک جهان در تنیس روی میز) می‌برد.»
او روزانه ۱۰ دقیقه فیلم‌های بازی تیمو بول چه در گذشته و چه بازی‌های الانش را نگاه می‌کند: «ما قبل از بازی‌های مهم کشوری و یا در دسته‌های برتر، کنار زمین یک دوربین را روی پایه می‌گذاریم و از کل بازی فیلمبرداری می‌کنیم که بعد از بازی آقای موغلی زحمت می‌کشد و بازی را آنالیز می‌کند و روی برگه نکاتی را می‌نویسد و من هم نکات را می‌خوانم و تمرینات را انجام می‌دهم تا زمانی که جلوی بازیکن‌ها بازی می‌کنم بتوانم برنده بشوم.»
صفحه‌های اینترنت را که در مورد این ورزش بالا و پایین کنید، به این واقعیت در مورد رشته‌ی ورزشی تنیس روی میز می‌رسید که این ورزش یک ورزش فیزیکی نیست، بلکه به قدرت ذهنی زیادی نیاز دارد و بازیکن باید بتواند در یک ثانیه تصمیم‌گیری کند و نیاز به تمرینات ذهنی دارد.
محمدسبحان در مورد تمرینات ذهنی‌اش می‌گوید: «تمرینات تنیس روی میز چند بخش است؛ بدنسازی، توپ‌اندازی و تمرینات ذهنی. آقای هادی موغلی به من پیشنهادی کردند که خیلی تاثیرگذار بود که قبل از خواب ۱۰ دقیقه تا ربع ساعت در مورد بازی که می‌خواهم با رقیب‌های اصلی بدهم فکر کنم که چطور باید جلوی آنها بازی کنم و این فکر کردن باعث تمرکز بیشتر می‌شود و یکی دیگر از اثرهایی که دارد این است که جلوی همان بازیکن همان چیزی که دوست داری را می‌توانی اجرا کنی.»
به گفته‌ی محمدسبحان، ورزش تنیس روی میز یک ورزش قدرتی، سرعتی، فکری و ذهنی است و تمام عضلات را درگیر می‌کند: «پینگ‌پنگ اصلش حرکت پا است و کسی که حرکت پایش قوی نباشد و چقدر هم بازیش خوب باشد نمی‌تواند به سطح بالا برسد و برای قوی شدن حرکت پا باید بدنسازی و دومیدانی انجام بدهی.»
در دو سال گذشته، محمدسبحان روزانه دو ساعت تمرینات عمومی و ۴۵ دقیقه تا نیم ساعت سرویس و نیم ساعت بعدی را تمرینات فشرده‌ی بدنسازی را انجام می‌دهد. بیشترین رکوردش هشت ساعت تمرین بوده است. می‌گوید: «از تمام مربیان و کسانی که برای من زحمت کشیده‌اند تشکر و قدردانی می‌کنم. به خصوص بازیکن‌های قدیمی مثل مسعود درویشی، محمد آخوندی و محمد حسینا که به ما سر می‌زنند و دلگرمی می‌دهند.» محمدسبحان امیدوار است که بیشتر از او حمایت بشود و معتقد است که هر چه حمایت بیشتر باشد آدم رشد بیشتری نیز می‌کند.
محمدسبحان از چالش‌های تمرینی که در خانه‌شان با آن مواجه است، می‌گوید: «ما سه تا برادریم و برادر آخری من دوساله است و هرچی که دم دستش باشد می‌خورد! وقتی توپ‌های پینگ‌پنگ من روی زمین ریخته باشد سریع به دهنش نزدیک می‌کند و مادرم هم اعتراض می‌کند که وقتی سرویس می‌زنی سریع توپ‌ها را جمع کن. اما من بعضی وقت‌ها فراموش می‌کنم.»
حمیدرضا موغلی، مربی پایه‌ی محمدسبحان
حمیدرضا موغلی که در مسابقات انتخابی تیم ملی به عنوان مربی پایه در کنار محمدسبحان حضور دارد، می‌گوید: «در این هشت سالی که محمدسبحان در این رشته است، علاوه بر من برادرم هادی، حمید جعفری و محمد حسینا هم در کنار او بوده‌اند و زحمات زیادی برای او کشیده‌اند.»
حمیدرضا توضیح می‌دهد: «محمدسبحان جمعه ۲۹ فروردین به مسابقات انتخابی تیم ملی اعزام می‌شود و این مسابقات در تهران به مدت دو روز برگزار می‌شود. مسابقات انتخابی تیم ملی بین ۱۰ نفر برتر نوجوانان کشور انجام می‌شود و این ۱۰ نفر به صورت دوره‌ای در دو روز با هم مسابقه می‌دهند. ۳ نفر اول به همراه یک نفر هم به انتخاب سرمربی تیم ملی و کمیته‌ی فنی انتخاب می‌شود و به مسابقات آسیایی که در ازبکستان برگزار می‌شوند اعزام خواهند شد. ۱۰ نفری که در این مسابقه مقابل هم می‌ایستند و به مصاف هم می‌روند یک سر و گردن بالاتر از دیگر بازیکنان کل کشور هستند و تا الان در گراش کسی را نداشتیم که بتواند جزو ۱۰ نفر برتر کشور باشد و به مرحله‌ی انتخابی تیم ملی نوجوانان برسد.»
حمیدرضا از شانس محمدسبحان برای پوشیدن لباس تیم ملی می‌گوید: «این ۱۰ نفر سطح بازی‌هایشان با هم برابر است و فقط در حد چند امتیاز می‌توان گفت رده‌ی آنها جابجا بشود. چون سطح همگی‌شان به هم نزدیک است، اصلا نمی‌توان فهمید که کدام یک از آنها اول یا دهم می‌شوند و اختلاف آنها در حد چند امتیاز است. حتی گاهی اوقات در بعضی از مسابقات پیش آمده است که ۵ نفر اول مسابقات امتیازی برابر داشته‌اند. ما خوشبین هستیم که محمدسبحان جزو چهار نفر باشد و اگر هم نتوانست چیزی از دست نداده است و به تلاش خودش ادامه می‌دهد. سه نفر از ۱۰ نفری که در این مسابقات حضور دارند از استان فارس هستند، یکی از شیراز و یکی از لار و محمدسبحان هم از گراش.»
امیدهای آینده‌ی گراش
این مربی جوان در مورد آینده تنیس روی میز گراش هم می‌گوید: «ما برای سال‌های آینده نیز بازیکن‌هایی داریم که می‌توانند در سطح کشوری بازی کنند و به مسابقات انتخابی تیم ملی دعوت شوند. امیرعلی یحیایی برای سال آینده؛ و دو سال بعد محمدحسین اکبریان؛ و برای سه سال بعد محمدمهدی سبزواری را داریم و این نشان‌دهنده‌ی کیفیت تنیس روی میز گراش است.»
او در ادامه می‌گوید: «تفاوت محمدسبحان با دیگر رقیبانش در مسابقات برون‌مرزی است که در آن شرکت کرده‌اند و اگر دقت کنیم بازیکنی که در دور قبل انتخاب شده بود، سالی چهار بار مسابقات برون‌مرزی شرکت کرده بود و محمدسبحان فقط توانست یک بار مسابقه‌ای برای اولین بار در خارج از کشور شرکت کند، خوب است اما کم است.»
موفقیت به شرط حمایت
موغلی در مورد هزینه‌های ورزش تنیس روی میز می‌گوید: «به لحاظ هزینه‌ای همه‌ی هزینه‌ها شخصی است و اگر هر بازیکن بخواهد سالی چهار بار در مسابقات برون‌مرزی شرکت کند، هزینه‌ی سنگینی برای آنها می‌تراشد. هزینه‌ی همان مسابقه‌ای که محمدسبحان به اردن اعزام شد نیز به همت دکتر دانشور، رییس شورای شهر، تهیه شد.»
مربی تنیس روی میز گراش می‌گوید اگر این ورزش حمایت شود، آورده‌ی زیادی برای شهر خواهد داشت: «تنیس روی میز گراش به لحاظ کیفیت در کشور در سطح بالایی قرار دارد و به لحاظ هزینه‌ای باعث شده است با بازیکن‌های دیگری که انتخاب می‌شود نتوانیم رقابت کنیم. محمدسبحان اگر بتواند سالی ۴ بار مسابقات برون‌مرزی را شرکت کند من قول می‌دهم خیلی راحت بین ۱۰ نفر اول بشود. هزینه‌های هر بازیکن تا قبل از اینکه برای تیم ملی انتخاب بشود به صورت شخصی است و بعد از انتخابی تیم ملی هزینه‌های آن با فدراسیون است. یک بازیکن و یک مربی که قرار است برای این مسابقات اعزام بشویم هزینه‌های زیادی دارد و تمام آن از سمت رئیس شورا پرداخت شده است و ما قدردان زحمات او هستیم. هزینه‌ی هر نفر برای هر مسابقه حدود ۱۰ میلیون تومان است. از مردم گراش دعوت می‌کنم که اگر فرزندانشان به این ورزش علاقه دارند، آنها را همراهی کنند چون این ورزش در گراش به صورت حرفه‌ای دنبال می‌شود و ما تا الان توانستیم بازیکن‌های خوبی را در سطح کشوری نشان دهیم.»
حامیان ورزش تنیس روی میز
حمیدرضا موغلی، مربی محمدسبحان، از حامیان شاگردش و ورزش تنیس روی میز نیز تشکر می‌کند: «من از مدیریت نوشابه انرژی‌زا جوفیا، رستوران حاتم و رستوران صالح تقدیر و تشکر می‌کنم چون برای پیشرفت این رشته هزینه می‌کنند و زحمت می‌کشند. همچنین از علیرضا دانشور، رییس شورای شهر و خود خانواده محمدسبحان که همیشه پای کار بودند.»
حمیدرضا موغلی در نهایت از سه نیاز اصلی ورزش تنیس روی میز گراش، یعنی سالن بزرگتر و مجهزتر، تامین هزینه‌های اعزام بازیکنان به مسابقات و همچنین تامین هزینه برگزاری مسابقات، صحبت می‌کند: «در بحث ساخت‌وساز ما به دنبال این هستیم که بتوانیم سالن تنیس روی میز گراش را بزرگتر کنیم و اگر خیرین بتوانند کمکی در زمینه به ما داشته باشند ما استقبال می‌کنیم؛ یا اگر کسی از خیرین بخواهد به یاد عزیز از دست رفته‌اش بنایی را بسازد با هماهنگی هیات می‌توانیم نام مرحوم را بروی جایی که قرار است ساخته شود بگذاریم. دومین چیزی که تنیس روی میز گراش به آن نیاز دارد، بحث تامین هزینه‌های اعزام بازیکنان به مسابقات است که همگی بر دوش خانواده‌ی بازیکنان است و اسپانسر‌ها می‌توانند در این زمینه نیز بازیکنان را حمایت کنند. سومین مورد هم بحث برگزاری مسابقاتی است که در گراش برگزار می‌شود و اسپانسر‌ها می‌توانند روی این موضوع نیز همکاری کنند.»
