هفت برکه – فاطمه یوسفی: با وجود اعلام خبر قطعی شدن تشکیل روستای تنگ آب از دو سکونتگاه غیر رسمی محمدآباد و سلطانآباد، در عمل هنوز خدمات آب و برق و گاز به اهالی داده نمیشود. اعلام دریافت کد روستایی، توقعات و میزان خواستههای مردم را برای گرفتن خدمات بیشتر کرده است اما فرماندار گراش میگوید تا زمانی که طرح هادی مشخص نشود امکان ارائه خدمات وجود ندارد.
طاهرزاده، فرماندار گراش، میگوید دلیل تاخیر در مشخص شدن طرح هادی روستای تنگ آب، تصویب این طرح در اواخر سال بود که علیرغم آماده بودن نقشه، مانع از اختصاص بودجه برای این طرح شد. بالا بردن قیمت زمین و خرید و فروشهای غیر مجاز توسط بعضی از بنگاهداران، دلالان و افرادی سودجو و همینطور پیشروی و ساخت و سازهای بیرویه و غیر قانونی برخی از مردم، عوامل دیگر تاخیر در نهایی شدن طرح هادی شده است. در نهایت طاهرزاده پیشبینی میکند در سال ۱۴۰۳ بخش زیادی از مشکلاتِ سر راهِ ارائه خدمات عمومی و بهسازی در منطقه حل شود.
ساکن محمدآباد: مسئولین کارهایی انجام دادهاند اما نه در حدی که ما توقع داریم
در ابتدا به سراغ مردم و اهالی این روستا میرویم تا صحبتها و درخواستهایشان را بشنویم. غفوری که سه سال است ساکن محمد آباد است، میگوید: «از نبود امکانات آب و برق و گاز گلهمند هستیم و از مسئولین که چندین بار قول دادند و به قولشون عمل نکردند درخواست کمک و یاری داریم.»
خانم پریدخت که هفت سال است ساکن محمد آباد است، میگوید: «درخواستم از مسئولین این است که ما اینجا برای سرویس مدرسه مشکل داریم. آب و گاز هم نداریم. تابستانها با مشکل آب مواجه هستیم. وقتی میرویم ادارات از این اداره به آن اداره ما را پاس میدهند. یک اداره میگوید؛ ربطی به ما ندارد. یک اداره میگوید؛ باید بروی اداره دیگر. خواهش دارم پیگیر کارهای محمدآباد باشید.»
خانم صحراگرد که سابقهی ۱۳ سال زندگی در محمد آباد را دارد، گلهی خود را این طور مطرح میکند: «آب نداریم، گاز نداریم. جاده درست نداریم. مسئولین در مناسبتهای مختلف وارد محمدآباد میشوند و چند عکس میگیرند و بعد تو را به خیر و ما را به سلامت. آب و گاز و جاده مشکل اصلی ما است. من فکر میکنم ادارات با هم هماهنگی همکاری ندارند که مشکل ما هنوز بلاتکلیف مانده است.»
آقای شکاری از دیگر اهالی روستای محمدآباد میگوید: «من یک کارمند بازنشسته با حقوق ماه ۸ تومان هستم و جانباز هم هستم. هیچ امتیازی از جانبازیام نمیگیرم. نه برق دارم. نه گاز دارم. نه آب دارم. از همه چی محروم هستم. گله از مسئولین دارم که به ما نمیرسند. واقعا نمیرسند. وعده میدهند ولی کاری به کار ما ندارند. مشکل اصلی اهالی محمدآباد آب و برق و سرویس مدرسه است. دو تا سطل آشغال سر کوچه بگذارند که مردم مریض نشوند. به خاطر خدا کار کنند و برسند به داد مردم فقیر.»
آمنه سجادیفرد که یک دانشآموز است، میگوید: «ما سیزده سال در محمد آباد ساکن هستیم اما به دلیل این که اینجا مدرسه ندارد، همیشه با تاخیر به مدرسه میرسیم. راه طولانی است و اگر بخواهیم تاکسی بگیریم هم کرایه خیلی زیاد میشود. جاده هم تعریفی ندارد و کاری برایش انجام نشده است. مشکلات بهداشتی هم داریم. نبود سطل زباله و وجود سگهای ولگرد که جرات نمیکنیم از خانه بیرون بیاییم. حداقل بیایند برای ما دانش آموزان رسیدگی کنند که ما بتوانیم تحصیل را ادامه دهیم. ایستگاه تاکسی بگذارند که ما برای رفت و آمد سختمان نباشد.»
عبدالرضا عبدالی تاکید دارد که مسئولین سریعتر کارها را به سرانجام برسانند. او میگوید: «مسئولین کارهایی انجام دادند ولی چیزی که ما انتظار داریم نه. گله ما این است که سریعتر کار را حل و فصل کنند. میخواهند کاری انجام بدهند ولی با ادارت دیگر مشکل دارند. اهالی صبر و تحمل زیادی دارند. اما مسئولین این صبر را چطور تلقی میکنند؟ و چرا نادیده میگیرند؟ لطفا مشکلات را زودتر حل و فصل کنند.»
خانم حسینپور نیز از نبود آب به خصوص در تابستانها گله دارد: «تابستان که میشود مجبوریم برویم آب انبار، آب بیاوریم برای خوردن. آب برای خوردن نداریم. امکانات هیچی نداریم و به همه چیز احتیاج داریم. به خصوص تابستان، نداشتن آب خیلی سخت است.»
خانم محمدیار، خانم معتمدی، خانم کارگر، ذبیحالله سجادیفرد، خانم خادمی و حیدر پورشمسی نیز از دیگر اهالی بودند که تقاضا و درخواستهایی مشابه داشتند و همگی از نداشتن امکانات اولیه برق، گاز و به خصوص آب و امکانات رفاهی و بهداشتی مانند نبود آسفالت، سرویس مدارس و نداشتن سطل زباله و وجود سگهای ولگرد، همچنین عدم خدماتی مانند ارسال آمبولانس از شهر به این روستا گلهمند بودند.
فرماندار: ساخت و سازهای جدید، تصویب طرح هادی را به تاخیر انداخت
محمود طاهرزاده، فرماندار گراش، در گفتوگوی تلفنی با هفتبرکه و در پاسخ به این درخواستهای مردمی میگوید: «ما چند مشکل برای تسریع در طرح هادی داریم. اول این که ما دوندگی یک ساله و نیمه در تهران و استان داشتیم. پیگیری موضوع یک پروسهی طولانی اداری را به ما تحمیل کرد و در نهایت اواخر سال ۱۴۰۲ طرح تصویب شد. گرفتن کد روستایی و کد سلسله مراتبی از وزارت کشور دو مقوله جداگانه است. کد سلسله مراتبی را در یک پروسه یک ساله و کد روستایی را در پروسه جداگانه از دو منبع وزارت کشور و تقسیمات کشوری و سازمان مدیریت و برنامهریزی گرفتیم. معمولا اواخر سال، هیچ اعتباری دست مراکز دولتی نیست که این امکان فراهم باشد که برای طرح هادی یا حتی اقدامات شبکه، هزینهای شود. با این وجود ما نقشهبرداری اولیه را انجام دادیم و به بنیاد هم تحویل دادیم اما نیازمند اعتبار هستیم.
«مشکل دیگری که سر راه طرح هادی است این است که این منطقه دارد مرتب توسعه پیدا میکند. حتی به صورت شبانه و غیر قانونی ساخت و ساز میشود و مردم خودشان را ملزم به رعایت قانون نمیدانند. بعد از انجام نقشهبرداری، عدهای میآیند و خواهش میکنند گرفتار هستند و مشکلات دارند و ما از باب دلسوزی یا حل مشکلات مردم میگوییم این بخش را اصلاح کنید. همه اینها باعث شده طرح هادی به تاخیر بیافتد. در تلاشیم در سال ۱۴۰۳ نقشه برداری اولیه را به نتیجه برسانیم و بعد بنیاد بیاید و خدمات اولیه و طرح بهسازی را اجرا کند.»
او ادامه میدهد: «با گرفتن اعتبار، طرح هادی را مشخص میکنیم و کسانی که ساخت و ساز مجاز انجام دادهاند و مجوز دارند، به آنها خدمات ارائه میشود.»
طاهرزاده چند خواهش از مردم این منطقه داشت: «خواهش دارم از هر گونه ساخت و ساز غیر مجاز و تغییر کاربری و تفکیک به شدت خودداری کنند و اگر بنگاهی یا فردی در آن محدوده قوارهای زمین را با وسعت زیاد خواست تفکیک کند توجه داشته باشید قوارهها باید دویست متری باشد و غیر از آن مشمول مصوبه شورای تامین نمیشود و پولشان را هدر دادند و مردم مراقب این سو استفاده برخی از بنگاهها و برخی افراد سودجو که آنجا انجام میدهند باشند. مردم بدون رعایت طرح، نوع کاربری و مقررات بنیاد مسکن که یکی از آنها پلاک زیر دویست متر است ساخت و سازی نکنند و فعلا برای خرید و فروش دست نگه دارند که در سال جدید بنیاد خودش میآید و اقدامات قانونی را انجام میدهد.»
او در جواب به این سوال که در نهایت پیشبینی میکند که کی خدمات به روستای تنگ آب میرسد، گفت: «اول شما منظورتان را از نوع خدمات باید مشخص کنید. اگر منظورتان آسفالت و بهسازی خیابان و این قبیل خدمات است که باید بگوییم برخی از روستاهای ما با قدمتی ده ساله یا بیشتر تازه در همین سال گذشته آسفالت شدهاند و خدمات بهسازی دریافت کردهاند. اما اگر منظور شما آب و برق و گاز است به محض این که مشاور طرح را آماده کند و در بنیاد تصویب شود و همچنین برای طرح هادی از طریق کمیسیونهای مربوطه اعتبار تامین شود ما سعی میکنیم در اعتبارات سال جدید، ارائه خدمات به این منطقه را نیز مد نظر داشته باشیم. ما سعی میکنیم امسال یعنی سال ۱۴۰۳ بخش اعظم مشکلات خدمات عمومی و بهسازی را در این منطقه حل کنیم.»
فرماندار میگوید: «اما توجه داشته باشید این مشکلات حاشیهنشینی حداقل در طول زمانی ۱۵ تا ۲۰ سال آنجا شکل گرفته است. لذا این که ما مشکل ۱۵ ساله را ما بخواهیم یکماهه حل کنیم دور از منطق است و خواست اضافی است.»
او گلایههایی دیگری نیز از مردم دارد و میگوید: «روز اول که ما آمدیم بیشتر مردم درخواست گرفتن انشعاب داشتند. اما الان عدهای میگویند برویم فشار بیاوریم و با رسانه صحبت کنیم که شبکهی آب و برق و گاز بگیریم.
«اما اوایل مردم میآمدند و میگفتند من آب دارم، برق ندارم. یکی میگفت من برق دارم. آب ندارم یا میگفت همسایه ما دو انشعاب دارد ولی ما نداریم. یا استناد میکردند و میگفتند سال ۹۶ قانون منع استفاده کنندگان مجاز عدهای شانس داشتند، عدهای آشنا داشتند، عدهای زور و پول داشتند و انشعاب گرفتند و ما میگفتیم مشکل شما انشعاب است؟ میگفتند بله. روز اول بحثمان دادن مجوز انشعاب بود در واقع آنجا با توجه به مشکلات و موارد قانونی که در بحث مالکیت اهالی وجود داشت ما آمدیم خارج از بحث مالکیت و خارج از کاربری و خارج از مسایل مختلف دیگر، در دو سال گذشته و در سفر اول و دوم استاندار، پیگیریهایی انجام دادیم. مصوب کردیم و در نهایت با نامه مکتوب کردیم و با کمک مراجع مربوط حتی استانداری و پارافی که آقای استاندار به من داده بود برای پیگیری و آوردن مدیر کل فنی استانداری و برخی مراجع دیگر و صحبتی که با دادستانی داشتیم موضوع به شورای تامین آمد. آمدیم با اعضای شورای تامین صحبت کردیم و بازدیدی انجام دادیم که فارغ از مشکلات و مواردی که عرض شد، مشکل مردم که در واقع ولی نعمت نظام هستند حل شود و مجوز انشعاب دادیم. مردم خودشان میگفتند آنجا شبکه آب و برق و گاز است و ما فقط مجوز انشعاب میخواهیم و الان متاسفانه با وجود این که انشعابات را با مجوز دادیم مشکلات و درخواستهای جدیدی پیش آمده است.»
او ادامه میدهد: «بعد از گرفتن کد روستایی و دادن مجوزها، عدهای آنجا دلالبازی زمین درآوردند و قیمتها را بردند بالا و عدهای آمدند ساخت و ساز جدید انجام دادند و به شدت دارد این ساخت و سازها توسعه پیدا میکند و دارند سواستفاده و فرصت طلبی میکنند و گرنه ما حسب درخواست مراجعه کنندگان اولیه که انشعاب میخواستند، انشعاب دادیم. اما الان عدهای فکر میکنند ما باید اعتبار آب و برق و گاز را هم تامین کنیم که اصلا بحث ما این نبود. در مصوبه ما در شورای تامین هم ببینید ما فقط نوشتیم بحث انشعاب هر کسی در خانهاش آبی، برقی، گازی، لولهای و شبکهای است استفاده کند و به آنها مجوز دادیم. الان در منطقه دبیری و باغ موسی ارایه خدمات آب و برق و گاز همه چی تمام شد. ولی برای سلطان آباد و محمدآباد باز هم با توجه به وضعیت ان شاالله سعی میکنیم این وضعیت که از لحاظ اعتباری حل نشد و خودشان هم نتوانستند مشارکتی انجام دهند. طی طرح هادی که الان نقشهبرداری هم انجام شده است در اعتبارات سال ۱۴۰۳ بر خلاف قول و وعده و درخواست اولیه ما که با اهالی داشتیم اعتباراتی هم بگذاریم که مشکل شبکه آب و برق و گاز هم حل شود ولی دقیقا چیزی که روزهای اول از من میخواستند فقط گرفتن انشعاب بود.»
فرماندار عقیده دارد که برخی افراد همیشه واقعیت را نمیگویند و عدهای هنوز دنبال سودجویی و طمع هستند. او میگوید: «دارد اتفاقهای عجیبی در منطقه میافتد. تعدادی از خانوادهها که درخواست خدمات دارند اصلا در سلطان آباد و محمد آباد نیستند و خارج از محدوده هستند. مثلا جایی به نام سلمانآباد درست شده است. من همین سه روز گذشته بعد تعطیلات که در شهرستان بودم سه روز را رفتم بازید انجام دادم. برخی اصلا در محدوده سلطان آباد و محمد آباد نیستند و برخی الان آمدند ساخت و ساز کردند در همین یکی دو ماهی که ما مجوز دادیم به این نیت و به این طمع که آنها هم مشمول شوند. این موارد هم مد نظرتان باشد. فردی میآید و ادعا میکند اما وقتی بروی سر زمینش میبینی یا در محدوده نیست یا ساخت و ساز خیلی جدید است. و یا کاشف به عمل میآید خودش ساکن است و دارد برای بچههایش خانه میسازد. همیشه آن چیزی که میگویند، واقعیت نیست.»
او در پایان صحبتهایش میگوید: «در پایان تشکر میکنم از همه کسانی که به ما کمک کردند که مشکلات مردم حل شود. هدف ما حل مشکلات مردم است و قول میدهیم همهی توانمان را بگذاریم برای حل مشکلات مردم.»