هفت‌برکه: مجموعه ورزشی نجات‌آفرین گراش که قرار بود سه سال پیش شروع به کار کند، هنوز در مرحله‌ی اسکلت مانده است. طیبه جعفریان، موسس و سرمایه‌گذار این مجموعه، مشکلات سر راه این پروژه را در گفتگو با هفت‌برکه بازگو می‌کند. او می‌گوید در سفر کوتاه وزیر ورزش به گراش، این مشکلات را در قالب نامه‌ای به اطلاع او هم رسانده است.
مراحل پیشرفت پروژه تاکنون
طیبه جعفریان که از ورزشکاران شناخته‌شده در گراش است و ریاست هیات نجات غریق را نیز به عهده داشته است، با سرمایه‌ی شخصی خودش و برادرانش این مجموعه را به نام پدرش نجات جعفریان، در بلوار شهدا، قبل از دانشکده علوم قرآنی می‌سازد.
جعفریان در خصوص بخش‌های مختلف این مجموعه می‌گوید: «در فاز اول قرار است استخر مجموعه را بسازیم. دور ساختمان استخر نیز مسیر پیاده‌روی و اسکیت و دوچرخه‌سواری ساخته خواهد شد. اسکلت سوله‌ی بزرگ این مجموعه برپا شده است. اسکلت یک سالن چندمنظوره نیز بالای سالن اداری ساخته‌ایم که برای ورزش‌های رزمی و سالنی مثل ژیمناستیک استفاده خواهد شد. سمت راست این مجموعه نیز یک زمین چمن مصنوعی کوچک ساخته خواهد شد. در فاز بعدی هم احداث خوابگاه را مد نظر داریم.»
او در مورد مراحلی که تاکنون طی شده است نیز توضیح می‌دهد: «خرداد ۹۸ زمین را تحویل گرفتیم. بعد از اتمام بحث پروانه‌ها و مجوزها، از خرداد ۹۹ شروع به کار کردیم. یک بار حدود دو سال پیش، وقتی که قرار بود وزیر ورزش به گراش بیاید، برای کلنگ‌زنی برنامه‌ریزی کردیم، ولی سفر وزیر لغو شد.»
توقف پروژه به دلیل نداشتن زیرساخت‌های آب و برق
اما اکنون ساخت‌وساز متوقف است. جعفریان دلیل این توقف را نداشتن آب و برق اعلام می‌کند: «پیمانکار قرار بود شش‌ماهه تحویل بدهد، ولی چون آب و برق نداشتیم، و به علت عدم همکاری ادارات جهت تامین زیرساخت‌ها، پیمانکار پروژه را نیمه‌تمام گذاشت.»
او در توضیح این مشکل گفت: «منطقه‌ای که بیابان بوده و من برای UTM آن خودم کارشناس آوردم، الان بقیه قسمت‌هایش را طبق شرایط آباد کردند ولی هر دفعه برای من بهانه‌ای آوردند. چند سال پیش به من گفتند جزو محدوده‌ی خدمات شهری نیست و هزینه‌بر است و باید با هزینه خودتان انجام بدهید. با این وجود، آن موقع حتی حاضر بودیم نصف زیرسازی راه را انجام بدهیم ولی باز هم کار ما انجام نشده است. الان بروید ببینید سه چهار پروژه‌ای که بعد از من انجام شده، چه پروژه‌های دولتی چه پروژه‌های خصوصی و خیرساز، به پایان رسیده ولی پروژه من هنوز مشکلاتش حل نشده است.»
جعفریان این مشکل را به شهرداری حواله می‌دهد: «گفتند برای راه اتصال آب و برق، خودتان باید هزینه کنید. ولی حدود یک میلیارد هزینه اینطوری داشتم. شهرداری متقبل نمی‌شود چون می‌گویند در محدوده نیست.»
رییس شورا: تامین زیرساخت وظیفه‌ی شهرداری نیست
علیرضا دانشور، رییس شورای شهر، خود از جامعه‌ی ورزشکاران است. او می‌گوید این مجموعه‌ی ورزشی در محدوده‌ی شهر است، اما تامین زیرساخت آب و برق و گاز، وظیفه‌ی دستگاه‌های مربوطه است. دانشور می‌گوید: «اتفاقا پروژه‌ی ایشان در محدوده شهر است. ولی زیرساخت آب و برق و … ندارد. تامین این زیرساخت هم وظیفه‌ی شهرداری نیست بلکه وظیفه‌ی اداره‌ی مربوطه است.»
رییس شورا در مورد درخواست جعفریان برای تقبل هزینه‌ها از طرف شهرداری هم می‌گوید: «این وظیفه شهرداری نیست که زیرساخت آب و برق و گاز را به ارباب رجوع بدهد. این کاری به شهرداری ندارد. خانم جعفریان باید فقط یک اجازه کار از شهرداری می‌گرفت، که سال ۱۴۰۰ گرفته‌اند. بیشترین کمک و همکاری هم در صدور پروانه با ایشان کرده‌ایم، چون هرچند یک پروژه‌ی کاملا خصوصی است، ولی بالاخره یک پروژه ورزشی است و سرمایه‌گذار را پای کار می‌آورند و خدا هم خیرشان بدهد.»
دانشور مشکلات پروژه را حل‌شدنی می‌داند و از طرف شورا هم برای تسهیل‌گری اعلام آمادگی می‌کند: «اگر کسی مصرانه پیگیر کار شود، مثل آقای جعفری که موسسه خیریه صولت عنیبه را کمی بالاتر ساخت و با حضور نماینده رییس جمهور افتتاح شد. الآن دیگر زیرساخت هم در آنجا آمده است. پس از دید من این مشکل هم برطرف شده است چون در آن قسمت از شهر، الآن اداره نیروی انتظامی هم دایر شده است. خانم جعفریان اگر از ادارات مربوطه پیگیری کنند، می‌تواند طبق مجوزی که دارند انشعابات را بگیرند. اگر از ما هم کمکی بخواهد در زمینه‌ی تسهیل‌گری، پای کار هستیم.»
دلسردی سرمایه‌گذاران دیگر پروژه
به گفته‌ی جعفریان، این وقفه در کار باعث شده است که برادرانش که سرمایه‌گذاران دیگر این مجموعه هستند، از ادامه‌ی کار دلسرد شوند: «زمین به اسم خودم است ولی اینقدر مجوز و پروانه‌ی ساخت طول کشید که پنج برادرم که قرار بود کمک کنند، منصرف شدند. الآن یا باید سرمایه‌گذار دیگری پیدا کنم یا وام بگیرم.»
او همانند بسیاری دیگر از سرمایه‌گذاران و خیرین، از پرداخت عوارض شهرداری هم گله‌مند است: «ما ۳۰۰ میلیون تومان عوارض شهرداری برای اجازه کار دادیم. ولی از مجموعه‌ی کوره که الان افتتاح شد، به ما گفتند چرا عوارض دادید؟ ما برای کارهای خیرساز که در اوز و روستاهایش انجام می‌شود، یک ریال هم به شهرداری نمی‌دهیم چون خیرها در واقع کار شهرداری را انجام می‌دهند.»
مساله‌ی عدم دریافت عوارض از پروژه‌های خیرساز نیز از جمله مسائلی است که بارها مورد بحت خود اعضای شورای شهر بوده است. از جمله در سفر وزیر کشور، سخنگوی شورای شهر درخواست تخصیص بسته‌های تشویقی برای خیرین را مطرح کرد تا شورا و شهرداری اجازه داشته باشند تخفیف‌های بیشتری برای صدور پروانه‌های پروژه‌های خیرساز اعمال کنند (خبر در هفت‌برکه).
امدادطلبی از نماینده و وزیر
او در ادامه می‌گوید: «به نماینده هم گفتم که مشکلاتی داریم که سخت می‌شود پروژه را پی بگیریم. حتی فرماندار قبلی، آقای غلام‌پور، به من گفت چرا استخر می‌سازی؟ بیا به زمین فوتبال تبدیلش کن. ولی من گفتم من انتظار ندارم شما پروژه‌ی من را کمتر کنید، بلکه باید بیشتر از من بخواهید. من قصد ندارم یک چیز صوری درست کنم. ما کمبود استخر داریم؛ استخری که هم آموزشی باشد و هم تفریحی و هم درمانی. شاید الآن خیلی سخت باشد، ولی حتی اگر ده سال هم طول بکشد برای آینده خوب است.»
او می‌گوید فرصت زیادی برای اظهار مشکلش در نزد وزیر هم نداشته است: «فرصتی برای دیدار نبود. به سرعت از مجموعه محبی بازدید کرد و بدون این که کسی با او حرف بزند، بردنش باغ نور برای ناهار. ما هم با چند تا از خانم‌ها رفتیم آنجا. ولی اجازه نمی‌دادند. گفتیم یعنی چه؟ پس چرا آمده؟ رفتیم پشت ساختمان ایستادیم و همین که وزیر خواستند سوار ماشین شوند، من بلند صدایشان کردم و گفتم دو دقیقه در اختیار خانم‌ها نمی‌گذارید که ما هم صحبتمان را مطرح کنیم؟ خلاصه چند نفر از خانم‌ها صحبت کردند و نامه‌های درخواست را دادیم، از جمله نامه‌ی خودم در مورد همین پروژه.»
