هفت‌برکه: حسین و مسعود درویشی در مسابقات پدر و پسر که برای اولین بار از سوی فدراسیون تنیس روی میز ایران برگزار می‌شد، بعد از قهرمانی در استان فارس، در مسابقات کشوری به میزبانی بوشهر به مقام سوم رسیدند.
به گزارش هفت‌برکه، اولین دوره مسابقات تنیس روی میز پدر و پسر از طرح جهانی فدراسیون تنیس روی میز با حضور ۱۳ تیم در قالب ۲۶ ورزشکار در سالن دو هزار نفری فجر بوشهر برگزار شد. در پایان این رقابت‌ها، تیم دو نفره گلستانی از خراسان رضوی قهرمان شد؛ تیم دو نفره‌ی خادمی از هرمزگان دوم؛ و تیم دونفره‌ی حسین و مسعود درویشی از فارس در کنار تیم دیگری از هرمزگان، مقام سوم مشترک را کسب کردند.
حسین درویشی در گفتگو با هفت‌برکه، مسابقات پدر و پسر را اینگونه توضیح داد: «این اولین دوره‌ای بود که فدراسیون تنیس میز پیشنهاد مسابقات پدر و پسر و مادر و دختر را داد و بوشهر میزبان این مسابقات بود. این مسابقات به پیشنهاد خانم دکتر کیوانی، نایب رییس فدراسیون تنیس روی میز، برگزار شد. گزارشی از این مسابقات هم به فدراسیون جهانی تنیس روی میز ارسال شد که اگر تایید شود در تقویم جهانی هم درج می‌شود و بودجه هم اختصاص پیدا می‌کند که ان شاالله اگر این اتفاق افتاد و راه پیدا کردیم به مسابقات جهانی هم میٰ‌رویم.»
درویشی در مورد شیوه‌ی راه یافتن خود و پسرش به این مسابقات می‌گوید: «بخشنامه‌ی این مسابقات قبلا از سوی فدراسیون به کل استان‌ها ابلاغ شده بود و مسابقات در کل استان‌ها برگزار شد و از هر استان دو تیم می‌توانستند در مسابقات شرکت کند. اما برای تیم دوم ما مشکلی پیش آمد و نتوانستند شرکت کنند. این مسابقات به صورت دوبل پدر و پسر برگزار می‌شود.»
درویشی با اشاره به سطح مسابقات بوشهر گفت: «بوشهر میزبانی خوبی داشت، سطح مسابقات هم خوب بود ولی سالن مسابقات اختصاصی نبود و با کف‌پوش که از جنس چوب بود کمی مشکل داشتیم. اگر کف‌پوش بود، شاید مقام بهتری هم به دست می‌آوردیم. برخی از تیم‌ها را می‌شناختیم و تیم‌های قدری هستند. مثلا تیم خراسان برایمان تعریف می‌کرد که در مسابقات جهانی هم شرکت می‌کنند، ولی این هزینه برای ما سنگین است.»
به اعتقاد درویشی، در گراش چند تیم دیگر پدر و پسر هم می‌توانند در سال‌های آینده در مسابقات شرکت کنند: «علاوه بر تیم ما، چند تیم پدر و پسری خوب دیگر هم وجود دارد مثل ابوالفضل و حسین دیباچی، علی و محمدسبحان یحیایی، مصطفی و امیرعلی یحیایی، محمدعلی و علی خوشاب، ناصر و سجاد مهیایی.»
درویشی در ادامه به نداشتن تیم برای بخش بانوان اشاره می‌کند و می‌گوید: «در بخش بانوان در گراش کسی را نداشتیم، ولی از آنجایی که ما خانوادگی کار می‌کنیم به همسرم و دخترم هم آموزش و تمرین می‌دهم. دخترم در استان هم مقام سوم المپیاد نوجوانان و جوانان در اصفهان را به دست آورد. آیدا رهنورد هم از افرادی هست که توانایی بسیار خوبی دارد ولی دیگر بازی نمی‌کند و کنار گذاشته است. بازیکنان دختر دیگری هم داریم ولی شرایط سانس‌های بانوان طوری است که کمی برای زمانبندی و مربی بانوان مشکل داریم و توانستیم در بخش مادر و دختر تیمی از گراش داشته باشیم. ولی گراش این ظرفیت را در بخش بانوان هم دارد.»
معرفی پدر و پسر پینگ‌پنگ‌باز
حسین دوریشی در معرفی خود به هفت‌برکه می‌گوید: «متولد ۱۳۵۴ هستم و بیش از ۳۵ سال است که تنیس‌روی میز بازی می‌کنم. مربی‌گری و داوری را هم انجام می‌دهم و البته دبیر هیات تنیس روی میز گراش نیز هستم. از نوجوانی، در سال ۶۶ با تشویق یکی از دوستانم وارد تنیس روی میز شدم. آن زمان در مدرسه راهنمایی سعادت درس می‌خواندم و از طرف لار در دوره‌های مختلف شرکت می‌کردم. دو تیم مدرسه سعادت و عالیان گراش در مسابقات لار شرکت کردیم که خاطرم هست تمام مقام‌های اول تا هشتم را بازیکنان گراش به دست آوردند.»
حسین درویشی پیشکسوتان تنیس روی میز گراش را نیز معرفی می‌کند: «من بازی‌های حرفه‌ای را از سن بالاتر شروع کردم، سال ۶۶ که بیشتر برای لار بازی می‌کردیم و سال ۷۴ که گراش بخش شد و برای مسابقات بخش‌ها شرکت می‌کردیم، برای مسابقات به همراه چند نفر دیگر مثل حاج مرتضی حسینی، حاج محمد ملایی، احمد خدمتی، دکتر مصطفی حسینی و من هم در کنار این عزیزان کار می‌کردیم. پیشکسوتان خوبی در زمینه تنیس روی میز در گراش داریم و مدیون این عزیزان هستیم.»
درویشی با بیان اینکه در تنیس روی میز، چیزی به عنوان بازنشستگی مثل فوتبال نداریم افزود: «تنیس حالت دوندگی ندارد اما اگر بخواهی در سطح قهرمانی و حرفه‌ای ادامه بدهی تا بالای ۴۰ سال در رده‌های سنی مختلف می‌توانی شرکت کنی. هر ساله چندین مسابقات بالای ۴۰ سال، بالای ۵۰ سال، بالای ۶۰ سال و حتی بالای ۷۰سال در سطح جهانی برگزار می‌شود که در ایران هم مجید احتشام‌زاده، بازیکن اسبق تیم ملی ایران، این بازی‌ها را برگزار و برای مسابقات خارج از کشور هم تیم اعزام می‌کند.»
مسعود درویشی، پسر حسین، متولد ۱۳۸۱ است و از پنج سالگی تنیس روی میز را با آموزش‌های پدرش شروع کرده است. پدرش در معرفی مسعود می‌گوید: «مسعود ۲۰ ساله است و تازه هم خدمت سربازی را تمام کرده است. او فوتبال هم بازی می‌کند و چند بازی برای تیم هلال احمر به زمین رفت. ولی خودم با فوتبال موافق نبودم و دیگر این اجازه را ندادم چون بهتر است در تنیس روی میز پیشرفت کند. از ۵ سالگی با مسعود تمرین می‌کردم و در مسابقات خردسالان هم شرکت می‌کرد و حائز مقام می‌شد. فعالیت‌های رسمی مسعود در واقع از مقطع ابتدایی آغاز شد. مسعود در رنکینگ فارس هم مقام اول را دارد. او در ۱۶ سالگی مقام اولی استان را به دست آورد که کمتر بازیکنی را دیده‌ایم که در سن ۱۶ سالگی اولین و دومین جوانان را به دست آورد. امسال هم توانست مقام اول بزرگسالان را به دست بیاورد.»
درویشی در پایان صحبت‌هایش را با یک شوخی تمام می‌کند: «قطعا مسعود از من قوی‌تر است. شاید هم اینکه مقام سومی را در مسابقات پدر و پسر به دست آوردیم، دلیلش کم‌کاری من باشد!»
