هفت‌برکه: حاج شیخ جعفر حایری گراشی، روحانی و پیش‌نماز مساجد گراش، دیروز ۱۹ شهریور به علت کهولت سن در شهر قم دار فانی را وداع گفت. او امروز ۲۰ شهریور در قم به خاک سپرده می‌شود.
شیخ حایری گراشی فرزند شیخ عباس سال‌ها در گراش منبر می‌رفت و در مساجد سیف‌الدین، الغدیر، ولی‌عصر و مهدیه نماز جماعت می‌خواند. او در زمان حضور در گراش در مدرسه علمیه اقامت داشت و سالیان متمادی در ماه محرم و صفر و رمضان در امر تبلیغ در مدرسه علمیه فعال بود.
به گفته حاج احمد درویشی: «شیخ جعفر فرزند شیخ عباس اصالتا گراشی بود که به خاطر حضور پدرش شیخ عباس در عراق، در کربلا به دنیا آمد. بعد از اخراج ایرانی‌ها از عراق به ایران بازگشت و از دهه ۵۰ شمسی تا حدود ۱۰ سال پیش برای تبلیغ به گراش می‌آمد. فامیل شناسنامه‌ای آن‌ها ارکانی است که به نام حائری شناخته می‌شوند.»
در کتاب «سیمای لارستان» نوشته‌ی صادق رحمانی زندگی‌نامه‌ی او اینچنین ثبت شده است: «او در سال ۱۳۱۵ ش. در کربلا پای به عرصه‌ی وجود نهاد […]. او در سال ۱۳۹۱ ه. به حکم اجبار از کربلای معلا راهی ایران شد و در تهران به درس و تبلیغ پرداخت. البته این بزرگوار در تهران نیز از درس‌های آقای اشتیانی استفاده کرد. سپس به قم شتافت و در درس‌های آیات عظام سیدمحمدرضا گلپایگانی و شیخ هاشم آملی شرکت جست. وی در ایام تبلیغی به گراش عزیمت می‌کند.» (صفحه ۱۱۷)
شیخ حایری علاقه زیادی به نویسندگی و تحقیق داشت و معروف‌ترین اثر او نهج‌البلاغه ثانی است. تعدادی از کتاب‌های او به صورت دست‌نویس است و هنوز منتشر نشده است.
خدا رحمتش کنه… به قیافش هم میاد گراشی باشه