هفت‌برکه – ابراهیم مهرابی: مدت‌ها بود گراش از نبود و ضعف مدیریتِ منسجم برای یک پدیده‌ی فراگیر اجتماعی رنج می‌بُرد. جلسات مکرر اداری نیز، چنان بی‌خاصیت و کسل‌کننده شده بود که هیچ رغبتی در انسان ایجاد نمی‌کرد و خروجی درخوری را نداشت. گویا همه عناصر تکراری و اضافی شده بودند! گعده مسن‌ترها نیز، جز نواختن لالایی مهربانانه، خروجی قابل توجهی را نداشت و با سلام و صلوات به یک تصمیم‌گیری ساده می‌رسیدند!
مدت‌ها بود که شهر، تشنه یک تیم مدیریتی جوان، کاربلد، خوش‌فکر و به‌روز بود. خوشبختانه عَشَرَهِ مَبَصِّرِه (گروه ده‌نفره) و جمعیت جوانان، با ترکیبی از سلایق مختلف سیاسی و اجتماعی، این خلا را پر کردند و با برگزاری جلسات متعدد و صرف وقت و سرمایه شخصی خود، در دو بزنگاه حساس (انتخابات شورای پنجم و اینک مجلس یازدهم)، به کمک مردم خوب شهر آمدند.
حقیر از نزدیک شاهد تلاش نفسگیر، هوشمندانه و راهگشای آنان بودم و بدون اغراق، اقرار می‌کنم که در مدت ۴۴ سال حضور در حوادث قبل و بعد از انقلاب در جاهای مختلف ایران، چنین شیوه دقیق، اخلاق‌مدار و اندیشمندانه‌ای را ندیده بودم. بی‌شک، جای تبریک و تحسین را دارد و ما مردم باید به خود ببالیم که در کنار ناکارآمدی سازمان‌های خسته و ادارات دولتی مبتلی به روزمرّگی و… از چنین نیروهای خلاق و باپشتکاری برخورداریم.* اینها ذخیره قابل اعتماد آینده شهر و منطقه هستند، اگر بدخواهان بگذارند!
مدیریتِ فرایندِ اجماع، یکی از زیباترین نوع مدیریتی بود که علاوه بر نتیجه‌بخش بودن، یک الگوی موفق و ابتکاری را برای عرصه‌های مختلف ارائه داد. این ابتکار از جانب جوانانی بود که نوعا مورد بی‌مهری واقع شده بودند! آنان در واقع با این ابتکار، نقص و ناتوانی بدخواهان را برملا و توان خود را به رخ مدیران تکراری و خسته کشیدند.
کسانی که کار مدیریتی کرده‌اند می‌دانند که آنان، تمام جوانب احتمالی را سنجیده بودند و برای هر پیش‌آمد جدیدی، راهکار و پاسخ مناسب را داشتند و تمام احتمالات را پیش‌بینی کرده بودند. کل جریان اجماع را از صفر تا صد، بدون دخالت رای و نظر خود پیش بردند؛ گرچه مسلما هر یک از اعضا در اندیشه شخصی به یکی از نامزدها متمایل بودند اما اخلاقا دخالتی ندادند. این رویه البته بسیار نادر و مبارک است. دیدن آن همه دقت (حتی ترتیب نشستن نامزدها براساس حروف الف‌با و تنازل آراء) برای ما زیبا و بهجت‌آفرین بود.
برای پاس‌داشت و تقویتِ این جلوه‌ی شکوهمند، جا دارد دیگر نامزدهای محترم براساس رای، امضا و قسم خود، به نتیجه کار آنان، گردن نهاده و برای عزت شهر، شهرستان و منطقه، توان و آراء خود را یک‌کاسه کنند و به کمک نامزد منتخبِ کارگروهِ اجماع بشتابند. بنده معتقدم هر سه نامزد محترم شهر ما، از درک و آگاهی مناسب برخوردار هستند و متواضعانه، به دلسوزی گروه و خواست عمومی مردم، جواب مثبت می‌دهند. قطعا تواضع و تمکین آنان به محبوبیتشان می‌افزاید و باعث ایجاد شور و شرکت بیشتر مردم می‌شود.
به جوانانمان اعتماد کنیم تا در منطقه و کشور، خوشتر بدرخشند. طلایه‌داران، طلایی‌تر می‌شوند.
ابراهیم مهرابی
۲۶ بهمن ۹۸
__
* : منظور حقیر نوع مدیریت، دلسوزی و ابتکار این گروه نسبت به نوع مدیریت مدیران فعلی است وگرنه همه می‌دانیم که افراد مسئول و دخیل در انتخابات، وظایف و مَنهیّاتِ خاص خود را دارند.
باید افرین گفت به دو گروه ده نفره و جمعیت جوانان که باعث شدند سازوکار اجماع عملی شود.امیدواریم گروه های اجتماعی در اینده هم چنین به نفع مردم تاثیر گذار باشند.
البته از طرفی باید مواظب اینهم بود که در اینده اینگونه گروه ها منافع خود را به سمت گروهی و جناحی نبرند که اگر اینگونه شود با مشکلی بزرگتر مواجه می شویم و گروه هایی شکل میگیرد که به بهانه کمک به منافع شهر منافع گروهی خود را دنبال می کنند و ان موقع مدیریت شرایط بسیار سخت خواهد شد.
از طرفی اتفاق اجماع نشان داد باید در سایر موضوعات شهر هم جوانان ورود کنند و کار را به دست بگیرند و معتمدینی که طی سالیان اخیر خلاقیتی نداشتند و بیشتر تعصبات محله ای را دنبال می کردند کار را واگذار کنند .