{ برگرفته از آرشیو } زینالعابدین مهرابی:اگر از میدان شهید بهشتی گراش عبور کرده باشید حتما ساختمان اداره آموزش و پرورش منطقه گراش را خواهید دید که در ضلع شمال غربی میدان واقع شده است. این اداره به طور قاطع از بزرگترین اداره دولتی در گراش است و بیشترین پرسنل شاغل را در خود جای داده است. چهارصد و هفتاد و شش نفر به صورت رسمی و پیمانی شاغلین آن هستند و بیش از صد و ده نفر هر سال به صورت آزاد و حقالتدریس با این اداره همکاری میکنند.
با صحبتی دوستانه که با آقای مهروری ریاست محترم اداره آموزش و پرورش منطقه گراش داشتم از باب همکار بودن مسائلی مطرح کرد که به نظرم در شمارههای گذشته که باعث بعضی اختلافها مشکلات شده بود، به هر حال نکات قابل تامل فراوان در بین صحبتهایشان بود که خواستم گزیدهای از آن را به تحریر درآورم. اول چیز جالب این که در منطقه گراش شصت و هفت مدرسه وجود دارد که از این مدارس که به طور قاطع کمتر از انگشتان دست هزینه ساخت آن از طرف دولت پرداخت شده که آن هم در خود شهر گراش فقط سه مدرسه شامل الطاف دولتی شده، و مابقی از طرف خیرین ساخته شده است که اینجا دارد به همشهریان خودم بابت این روحیه و اعتقاد خیرخواهانه تبریک بگویم. البته در سالهای اخیر بعضیها با مشکلتراشی برای این اداره باعث شدهاند بخشی از وقت و انرژی مدیریت و برنامهریزان آموزش و پرورش این شهر را به خود معطوف کنند، که بارزترین آن میتوان به اختلاف بر سر مدرسه ابراهیمی جنب هلالاحمر(دانشکده علوم آزمایشگاهی اسبق) اشاره کرد.
در سالهای بین ۷۱-۷۲ جهت راهاندازی و عدم تاخیر در افتتاح، این مدرسه به دانشگاه واگذار شد. البته در مدیریتهای قبلی اداره بود ولی جهت بازپسگیری آن با مشکلات جدی از طرف بعضی افراد مواجه شدند که کار به جایی رسید که متوسل به رای دادگاه شدند. ابراهیم مهروری با جدیت و پشتکار توانست رای را به نفع آموزش و پرورش بگیرد. کاملاً واضح است که هم دانشگاه آزاد و هم دانشگاه علوم پزشکی از فضای آموزشی مربوط به آموزش و پرورش استفاده میکنند که به نحوی میتوان این طور بیان کرد که این اداره بار سنگین نداشتن فضای آموزشی این دو نهاد را بر دوش میکشد. البته شاید برای پیشرفت علمی و فرهنگی شهر لازم بود این کار انجام دهد.
مدرسه ابراهیمی با توجه به وسعت و امکانات آن به عنوان مکان جدید دبیرستان شبانهروزی ولیعصر(عج) در نظر گرفته شد. آدم به یاد ضربالمثل معروف که البته چند ماه اخیر در گراش معروفتر شده که « با دست بده با پا برو دنبالش » میاندازد. رییس اداره نظر به این داشت که با توجه به پیشرفت سریع گراش هم از لحاظ بافت جمعیتی و هم از لحاظ گسترش شهر و ساختمانی در نزدیک به ده سال آینده به شدت به فضای آموزشی نیاز داریم پس باید به حفظ و گسترش اینگونه فضاها بیاندیشیم که در آینده به مشکل برنخوریم. البته با شناختی که از مردم گراش میرود و همیشه پیشرو و نواندیش بودهاند با کمبود فضای آموزشی مواجه نخواهیم شد. علاوه بر این، سال قبل مجوز دبیرستان شبانهروزی پسران گرفته شد مجوز فنی و حرفهای پسران نیز گرفته شده و درخواست برای دبیرستان شاهد پسران و مدرسه نمونه دختران نیز به وزارت آموزش و پرورش داده شده که این تحرکات شاید باعث تحولی در ساختار آموزشی شهر گراش ایجاد کند.