تنها یک لحظه فکر کنید شایعه در مورد خود شما باشد. همین کافی است که آبروی دیگران مایه تفریح و مجلس گرمی شما نباشد.

شایعه وقتی شروع شد مثل یک اژدهای هزار سر, هر جا سرش را می‌زنی از جای دیگری لهیب می‌کشد. در تعریف شایعه آمده است: ««شایعه عبارت است از یک گزاره (موضوع) خاص و گمانی که ملاک‌های اطمینان بخش رسیدگی وجود نداشته باشد؛ که معمولاً به صورت شفاهی از فردی به فرد دیگر انتقال می‌یابد» مهمترین ویژگی شایعه شفاهی بودن است هر چند امروز به یاری ارتباطات نوین، پیامک‌های و نامه‌های الکترونیکی از منابع اصلی گسترش و نشر شایعات هستند.

عطش کسب اطلاعات مهمترین دلیل گسترش یک شایعه است. در موارد سیاسی و اجتماعی، رسانه‌های رسمی اگر در نزد مخاطبان معتبر باشند، مهمترین ابزار جلوگیری از گسترش شایعه است. اما در مواردی که به حیثیت افراد و اشخاص مرتبط باشد. رسانه‌ها به دلیل رعایت حریم خصوصی کمتر می‌تواند نقش روشنگرانه داشته باشند. جذابیت این موضوع برای محافل شخصی باعث می‌شود شایعه به راحتی همانند آتش در بوته‌زاری خشک گسترده شود. ذات شایعه به گونه‌ای است که از هر روایت به روایت دیگر تغییر می‌کند و «یک کلاغ، چهل کلاغ» خودمان به خوبی اغراق آمیز بودن شنیده‌ها را نشان می‌دهد.

کار ما درس اخلاق دادن نیست. بیشتر ما شاید نقش‌های متفاوتی در گسترش شایعات داشته باشیم. هر از گاهی شایعه دهان به دهان می‌چرخد و ما بدون آگاهی آن را پر و بال می‌دهیم و منتقل می‌کنیم. بدون آن که فکر کنیم زندگی اجتماعی کسی یا کسانی را با خظر نابودی مواجه کرده‌ایم.