هفت‌برکه : به دنبال درگذشت احمد پژمان، آهنگساز برجسته ایرانی، در آمریکا، شماری از هنرمندان و شاگردان او خواستار انتقال پیکر این استاد موسیقی به ایران شدند. به نوشته آفتاب لارستان خانواده پژمان نیز با این درخواست موافقت کرده و قرار است در صورت رفع موانع قانونی و اداری، مراسم خاکسپاری او در زادگاهش لار برگزار شود.
احمد پژمان متولد سال ۱۳۱۴ در لار بود. وی تنها فرزند خانواده بود که پس از دوران خردسالی در شهر لار به همراه پدرش، مصطفی پژمان و مادرش، زینت‌السادات نسابه حقیقی به تهران رفت. یادگار او برای لارستان، آهنگسازی «سرود لارستان» بود که در سال ۱۳۷۷ ساخته شد.
او از کودکی با موسیقی آشنا شد، در نوجوانی نزد حشمت سنجری ویولن و نزد حسین ناصحی تئوری موسیقی را آموخت و سپس به ارکستر سمفونیک تهران پیوست. او با بورس تحصیلی برای ادامه تحصیل به وین و دانشگاه کلمبیا رفت و نزد استادانی چون توماس کریستیان داوید، فردریش چرها و ولادیمیر اوساچوفسکی دانش خود را گسترش داد. پژمان در طول بیش از شش دهه فعالیت، آثار ماندگاری در قالب سمفونی، اُپرا، رپسودی، موسیقی فیلم و قطعات آوازی خلق کرد.
از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «پوئم سمفونیک نوروز»، «آینه» برای گروه کر، «تک‌سوار عشق»، «هفت‌خان رستم»، اوراتوریوی «ناگهان رستاخیز»، موسیقی فیلم‌های «روسری آبی»، «بوی کافور عطر یاس»، «باران» و سریال‌های «دلیران تنگستان» و «سرزمین کهن» اشاره کرد. پژمان همچنین برای ۲۷ فیلم و ۳۰ ترانه پاپ موسیقی نوشت و ۱۵ آلبوم منتشر کرد. او دو بار سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر و چهار بار تندیس زرین جشن بزرگ سینمای ایران را دریافت کرد.
واکنش‌ها به درگذشت پژمان
درگذشت احمد پژمان در آمریکا واکنش‌های گسترده‌ای در میان هنرمندان داشت. خانواده کامکارها در پیامی نوشتند: «در نهایت اندوه درگذشت استاد گرانقدر احمد پژمان، یکی از اثرگذارترین موسیقیدانان ایران‌زمین را به خانواده و دوستدارانش تسلیت می‌گوییم، سفرش پرنور، راهش پررهرو.»
هوشنگ کامکار نیز در یادداشتی با عنوان «عزای عمومی موسیقیدانان» نوشت: «پرواز جاودانه پژمان در خاطر همه هنردوستان تا ابد خواهد ماند. چهره مهربان و فروتن او با آن همه دانش موسیقیایی، برایم سمبل هنرمندی واقعی بوده است. او را می‌توان نخستین آهنگساز دانست که آثار ارزشمندی برای سازهای ایرانی با استفاده از علم چندصدایی نوشت، بدون آنکه اصالت موسیقی ایران از میان برود.»
مجید انتظامی، آهنگساز و رهبر ارکستر نیز تاکید کرد: «رفتنی که باور کردنش سخت است؛ بعضی انسان‌ها آن‌قدر بزرگ و نیک‌اند که نبودشان را نمی‌توان پذیرفت. احمد پژمان عمرش را در راه اعتلای فرهنگ و هنر ایران صرف کرد.»
حسین علیزاده، آهنگساز و نوازنده تار، در پیامی نوشت: «با نام بزرگ احمد پژمان عشق را آموختیم، نغمه‌های بی‌کرانش را به جان خریدیم و حالا سر تعظیم به روح بلندش داریم. جاوادنگی با تو جاودان شد.»
کیهان کلهر نیز با دریغ و حسرت گفت: «استاد مهربان احمد پژمان از این جهان درگذشت. یادشان بخیر باد.»
کارن همایونفر، آهنگساز موسیقی فیلم، نوشت: «و ما آرام آرام، روز به روز تنهاتر می‌شویم… جای خالی احمد پژمان هرگز پر نمی‌شود.»
درخواست برای بازگشت پیکر به ایران
در روزهای گذشته جمعی از اهالی موسیقی با امضای نامهای سرگشاده خطاب به خانواده احمد پژمان خواستار انتقال پیکر او به ایران شدند. در این نامه آمده است:
«استاد احمد پژمان عاشق ایران و مردمان کشورش بود. شایسته است بر طبق گفته خودش در وطن آرام گیرد و بر دستان صدها عاشق از مقابل تالار رودکی بدرقه شود.»
یلدا ابتهاج، فرزند هوشنگ ابتهاج، نیز نوشت: «باز نازنینی رفت… احمد پژمان افتخار ایران‌زمین است. همانطور که خانواده‌اش خواسته‌اند، ما منتظر بازگشت پیکر او به ایران هستیم. غیر از این قابل تصور نیست و هر گونه کوتاهی در این مسیر بخشودنی نیست.»
بدرقه در لار؟
احمد پژمان دو بار ازدواج کرده است. احمد پژمان از همسر اول خود هما بحرینی، یک دختر به‌نام شیوا و دو پسر به نامهای بابک و ژوبین دارد. وی پس از جدا شدن از همسر اول، در سال ۱۳۶۴ با شیرین بذله (کارگردان و تهیه‌کنندهٔ ساکن آمریکا) ازدواج کرد که از این ازدواج دختری به نام سیما دارد. احمد پژمان در ایران و آمریکا زندگی می‌کند. او خود در این مورد گفته است: «من به‌خاطر خانواده به آمریکا می‌روم. ولی بیشتر وقت‌ها در ایران هستم و هر چند ماه یک‌بار باید به ایران بیایم».
پژمان روز هفتم شهریور ۱۴۰۴ در آمریکا درگذشت. با موافقت خانواده و پیگیری‌های مسئولان فرهنگی، در صورت تکمیل روندهای قانونی، پیکر او به ایران منتقل و در شهر لار به خاک سپرده خواهد شد؛ شهری که نخستین نغمه‌های زندگی هنری‌اش در آن شکل گرفت و قرار است آرامگاه ابدی‌اش باشد.
