هفت‌برکه: میرزا اکبری، یکی از ورزشکاران پیشکسوت و مدیر اداره تربیت بدنی سابق، در این یادداشت از خدمات ورزشی مرحوم حاج آهنعلی غفاری یاد کرده است. مرحوم غفاری هفتم مرداد ۱۴۰۳ درگذشت.
میرزا اکبری: دو ماه پس از وفات شادروان حاج آهنعلی غفاری (پدر شهید عباس غفاری) بی‌مناسبت نیست که یادی هر چند کوتاه از آن مرحوم و نقش ارزنده‌ی او در تربیت نسل جوان و پویایی ورزش گراش در سال‌های دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی داشته باشیم.
مرحوم حاج آهنعلی غفاری چون اغلب گراشی‌ها در کشور کویت به کسب‌وکار و تجارت مشغول گردید. او بیشتر دوره جوانی خویش را در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به سر برد و در دوره میانسالی به ورزش علاقه‌مند گردید و مشوق جوانان به سوی ورزش بخصوص رشته فوتبال بود که خود نیز سخت بدان علاقه‌مند بود.
گراش آن سال‌ها حتی از امکانات اولیه ورزشی نیز محروم بود. تا اینکه در سال‌های اولیه دهه ۴۰ با افتتاح آموزشگاه ابدی به همت مرحوم عوض روشن، مدیر وقت مدرسه ابدی، و همراهی جمعی از فرهنگیان آن زمان، اساس دو رشته ورزشی والیبال و پینگ‌پنگ در مدرسه گذاشته شد و دانش آموزان را تشویق و ترغیب به ورزش می‌نمودند.
فوتبال سومین رشته ورزشی گراش آن روز بود که به جمع این دو رشته پیوست و علاقه‌مندان بسیاری را به سوی خود کشاند تا از دل محلات برق روز، مرکزی (خیابان درمانگاه) و ناساگ سه تیم عقاب، پاس و ناسیونال پا به عرصه ورزش گراش گذاشتند و در غالب موارد، بازیکنان سه تیم در قالب تیم منتخب بنای رفت‌وآمد و مراوده با شهرهای همجوار بخصوص لار و اوز گذاشتند.
سال ۱۳۵۲ به همت شکرالله رزمیوش، مدیر توانمند ورزش لارستان، و پیگیری افرادی چون قاسم ایزدیان، مرحوم آهنعلی غفاری، شکرالله استوار، محمدعلی چترآذر، ابولحسن خبازی، ابولحسن جهانسوزی و … گراش میزبان دومین دوره مسابقات فوتبال بخش‌های لارستان گردید. تیم منتخب گراش که در اولین دوره این رقابت‌ها با شکست در مقابل حریفان از گردونه رقابت‌ها حذف شده بود، این بار آمده بود تا ناکامی پنج سال گذشته را جبران کند. از آن سوی، تیم قدرتمند اوز که به چیزی جز تکرار مقام قهرمانی پنج سال پیش نمی‌اندیشید، قدم به این رقابت‌ها گذاشت.
مرحوم حاج آهنعلی غفاری با همراهی دوستان، شرایط را برای برگزاری مسابقات به بهترین نحو ممکن فراهم ساخت تا بازیکنان و کادر رهبری تیم با خیالی آسوده در مقابل حریفان زورآزمایی نماید. مرحوم غفاری با همت بلندش، مدرسه ابدی را به منظور خوابگاه تیم‌های مهمان در نظر گرفته بود و با تامین هزینه خورد و خوراک ورزشکاران، شرایط را از هر نظر برای برگزاری مسابقات فراهم آورده بود تا تیم گراش به دور از هر دغدغه روحی مسابقات را به انجام برساند.
در این بازی‌ها تیم گراش با وحدت و همدلی برای اولین بار با شکست ۳ بر ۱ تیم پرتوان اوز که از بازیکنانی چون برادران پیشداد، احمد برادران، برادران خضری، عبدالله نظامی و… برخوردار بود، طلسم شکست‌ناپذیری این تیم را شکست و به آرزوی دیرینه خود که همانا شکست تیم اوز و قهرمانی مسابقات بود دست یافت.
به حق که خوشحال‌ترین فرد آن روز، مرحوم حاج آهنعلی غفاری بود که گراش به این موفقیت چشمگیر دست یافته بود. به هر حال، نقش مرحوم غفاری در حمایت مادی و معنوی از ورزش و جوانان برای آنهایی که دوران میانسالی عمر را پشت سر گذاشته‌اند، غیر قابل انکار است. مرحوم غفاری همچون پدری مهربان، فرزندان ورزشکارش را دوست می‌داشت و از هیچ مساعدتی به آنان دریغ نکرد. خداوند روح این مرد ورزشکار و ورزش‌دوست را که با کمک مادی و معنوی خود سال‌های متمادی ورزش گراش را حمایت و پشتیبانی می‌نمود با نیکان و صالحان محشور بدارد و در جوار حضرت حق تعالی آرامش پذیرد. روحش شاد.
