قاسم زارعی برای گریشنا نوشته است: بیست و دوم اردیبهشت سال‌روز مرگ کسی است او را پدر عکاسی گراش می‌خوانند.

حسنعلی زارعی فرزند حاج علی زارعی در سال ۱۳۱۷ هجری شمسی در گراش و در یک خانواده‌ی مذهبی به دنیا آمد. او پس از تحصیلات ابتدایی، مانند اکثریت گراشی‌ها جهت امرار معاش راهی خلیج شد تا در کشور بحرین مشغول به کار شود، اما همیشه فکر و ذهن‌اش این بود که در وطن خود شغلی خوب داشته باشد تا به همشهریان خود خدمت کند. به همین دلیل به این فکر افتاد که هنر عکاسی را یاد بگیرد و یک آتلیه‌ی عکاسی را در گراش دایر کند.

شاید به نظر جوانان امروزی یاد گرفتن عکاسی بیش از چند ساعت یا چند روز طول نمی‌کشد. ولی عکاسی آن زمان با عکاسی امروزه تفاوت بسیاری داشت. در گذشته دارو‌های مختلفی برای ظهور و چاپ عکس وجود داشت که این دارو‌ها را به نسبت معینی باید مخلوط می‌کردند. دستگاه‌های چاپ و دوربین‌های عکاسی و نور‌پردازی و … نیز با امروزه تفاوت داشت و اگر کسی می‌خواست یک عکاس ماهر شود حداقل یک سال زمان می‌برد.

حاج حسنعلی بیش از یک سال برای یادگیری عکاسی به شیراز و لار رفت، تا این‌که در سال ۱۳۴۶ این هنر را فرا گرفت. در آن زمان مثل امروز عکس چندان کاربردی نداشت و با این که یک عکاسی بیشتر در کل گراش نبود، فقط روزی دو یا سه نفر برای عکس گرفتن به عکاسی می‌آمدند. او علاوه بر این که اولین عکاس گراش بود، اولین کسی بود که دستگاه فتوکپی را به گراش آورد. دستگاه کپی نیز با امروزه فرق داشت و وقتی یک سند را کپی می‌کردند، از محلولی مایع عبور می‌کرد و پس از چند دقیقه در آفتاب می‌گذاشتند تا خشک شود.

مرحوم حاج حسنعلی زارعی در عمر ۶۵ ساله خود همواره دوست داشت که به شهر خود خدمت کند و همشهریان خود را خوش و خرم ببیند. روحش شاد و یادش گرامی.

Hasan Zarei