هفت‌برکه – گریشنا: اولین گواهینامه‌ی صلاحیت پیمانکاری در رشته مرمت آثار باستانی در منطقه جنوب فارس برای یک مهندس گراشی صادر شد.
به گزارش هفت‌برکه، مهندس غلامرضا آرمان‌مهر، مدیر عامل انجمن حفظ و معرفی آثار و بناهای تاریخی گراش (ایکوموس)، صلاحیت مرمت آثار تاریخی و باستانی در منطقه جنوب فارس را از سازمان برنامه و بودجه دریافت کرد. او کارشناس معماری است و علاوه بر فعالیت در برنامه‌های انجمن ایکوموس، تجربه‌ی مرمت سرای سعادت (در گریشنا بخوانید) و همچنین بخشی از حمام دهباشی (در گریشنا بخوانید) را نیز در کارنامه دارد. همکاری در طرح مرمت پنج‌برکه و برگزاری چهار طرح «خونه کدیم» در نوروز نیز در رزومه او دیده می‌شود.
رییس میراث فرهنگی: اخذ این مجوز برای منطقه لازم بود
سیدعفیف‌الدین زندوی، رییس اداره میراث فرهنگی گراش، می‌گوید اخذ این مجوز برای شهرستان و منطقه لازم بود: «از روزی که مرمت خانه شهیدان عظیمی و حمام دهباشی شروع شده، متاسفانه شاهد کم‌کاری‌هایی که ناشی از بی‌مسئولیتی پیمانکار در قبال این پروژه‌هاست (از قبیل تزئینات و تاسیسات و عدم نظارت بر کار) بوده و هستیم. طی نامه‌نگاری‌های متقابل و انتقاداتی که به اداره کل داشتیم، مشکل عدم وجود یک نیروی ناظر و متخصص و آشنا به کارهای مرمتی در سطح منطقه واضح بود. این کارها را باید کسی به عهده داشته باشد که دلسوز و دوستدار میراث فرهنگی باشد، و همچنین در این منطقه حضور فیزیکی داشته باشد تا بتواند روی کارها بهتر نظارت کند.»
او درباره‌ی پیگیری‌ها برای اخذ مجوز نیز می‌گوید: «با توجه به این مولفه‌ها، پیشنهاد ما به اداره کل، مهندس آرمان‌مهر بود. ایشان را معرفی کردیم و خوشبختانه با مدارک و رزومه‌ی کاری که ایشان ارائه دادند، توانستند به عنوان اولین نفر در منطقه جنوب فارس (گراش، لار، خنج، لامرد، قیر، مهر، جهرم) گواهی و درجه‌ی مرمت را از سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی اخذ کنند.»
مهندس آرمان‌مهر: جوابی به دغدغه‌ی میراث‌دوستان منطقه
مهندس آرمان‌مهر هم درباره‌ی دغدغه‌ی دوست‌داران میراث فرهنگی گراش در مورد مرمت آثار تاریخی می‌گوید: «سال‌هاست که بناها و بافت تاریخی و محوطه‌های باستانی شهرمان به صورت غیر اصولی مرمت می‌شوند. عدم استفاده از اصول علمی مرمت و نبود نیروی متخصص بومی در این حوزه، ضربات جبران‌ناپذیری به بدنه تاریخی-فرهنگی شهر زده است. تا جایی که هر وقت اثری از گراش مشمول کد مرمتی می‌شود باید هم خوشحال بود و هم نگران! خوشحال از اینکه بودجه‌ای دولتی برای مرمت آثار تاریخی گراش تعلق گرفته و نگران از اینکه با سپردن عنان کار به دست پیمانکارانی از مرکز استان و ناآشنا به شهر، این بودجه‌ها چگونه و در چه راهی صرف خواهد شد و چه بر سر آثار تاریخی‌مان خواهد آمد؟ پیمانکارانی غیر بومی که کمترین آشنایی با گراش و مولفه های تاریخی-فرهنگی-اجتماعی‌اش ندارند.»
او تاکید می‌کند این دغدغه مختص آثار گراش نیست: «تمامی مشکلات و معضلاتی که پیش‌تر ذکر شد تنها متوجه گراش نیست. کل منطقه‌ی جنوبی استان فارس در سال‌های اخیر به واسطه‌ی عدم استفاده از نیروهای متخصص بومی متحمل آسیب‌های زیادی شده اند. طبق گفته‌ی آقای زندوی و مسئولین اداره‌ی کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس، شهرستان‌های جنوبی استان فاقد پیمانکار دارای صلاحیت در رشته‌ی مرمت آثار باستانی بوده‌اند و یکی از دلایل تحویل پروژه‌های مرمتی به پیمانکاران مرکز استان نیز همین موضوع بیان می‌شود.»
اهداف و برنامه‌ها
مهندس آرمان‌مهر از برنامه‌ها و نگاهش به آینده نیز صحبت می‌کند: «استفاده‌ی بیش از پیش از ظرفیت‌های قانونی، استفاده‌ی بهینه از بودجه‌های دولتی و تربیت نیروهای کارآمد بومی در حوزه میراث فرهنگی از نخستین مزایای این مدرک است.»
او همچنین تاکید می‌کند: «از دیدگاه ما مرزهای سیاسی در حوزه میراث فرهنگی جایگاهی ندارد و ما متعهد می‌شویم که تمام توان و تخصص خود را به کار بگیریم تا از این به بعد با رعایت اصول علمی بهره گرفتن از تجربیات و دانش‌های محلی، خونی تازه در رگ‌های آثار باستانی شهرستان‌های جنوب استان جریان بگیرد. در کنار مرمت تک‌بناها، تمرکز ما بر روی حفظ و احیای بافت تاریخی شهر با استفاده حداکثری از ظرفیت‌های دولتی و غیر دولتی خواهد بود. چرا که معتقدیم توسعه‌ی بدون حفاظت توسعه ای پایدار نخواهد بود و مسیر توسعه لاجرم از میراث فرهنگی می‌گذرد. در این زمینه در حال تهیه و تدوین طرح‌ها و پیشنهادات خوبی هستیم که ان شاء الله در آینده‌ای نزدیک ارائه خواهیم داد،»
او در نهایت لازم می‌بیند از کسانی که او را در اخذ این مدرک کمک و راهنمایی کرده‌اند تشکر کند: «پیش از هر چیز، باید از آقای سید عفیف الدین زندوی و مجموعه میراث فرهنگی شهرستان گراش تشکر و قدردانی کنم، چرا که به پیشنهاد و تشویق ایشان بود که تصمیم به این اقدام گرفتم و با پیگیری‌ها و حمایت‌های میراث فرهنگی گراش، روند قانونی و اداریِ اخذ صلاحیت بود به نتیجه رسید.»