هفت‌برکه – گریشنا: فعالیت نمایندگی دانشگاه شیراز در گراش در چند ماه گذشته کم‌رنگ شده است، و اکنون خبرهایی مبنی بر کناره‌گیری مهندس حامد عبدالهی از مدیریت آن به گوش می‌رسد. دکتر بهمنی می‌گوید این رکود به خاطر تغییرات پیاپی در ریاست دانشگاه شیراز و همچنین مدیریت واحد بین‌الملل این دانشگاه است، و با انتصاب مدیران جدید، این وضعیت ترمیم خواهد شد.
چند ماه بدون مدیر
حامد عبدالهی، رییس مرکز گراش، در گفتگو با گریشنا از بلاتکلیفی چندماهه‌اش گلایه می‌کند: «من چند ماه پیش نامه‌ی استعفایم را به دانشگاه ارسال کرده‌ام، اما هنوز جوابی دریافت نکرده‌ام.» او دلیل اصلی استعفایش را تعریف نشدن جایگاه و بی‌برنامگی دانشگاه شیراز در مورد مرکز گراش می‌داند، و دریافت نکردن هیچ حقوقی را نیز به آن می‌افزاید: «من مسئولیت را به خاطر خدمت به گراش پذیرفتم، و هم کار در دفتر مهندسی و هم کار روی پایان‌نامه‌ام را به این خاطر کم کردم. اما آن طور که فکر می‌کردم حمایت نشدم. جایگاه مناسبی تعریف نشده بود، و در تصمیم‌گیری‌ها هم دخیل نبودم. در نتیجه، حس می‌کردم در حد یک کارمند ساده با من برخورد می‌شود.»
مهندس عبدالهی در مورد چگونگی پذیرش این مسئولیت گفت: «یکی از دلایلی که قبول کردم این بود که من دو دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد را در دانشگاه شیراز بودم و رتبه اول رشته معماری هم بودم؛ و هیات امنا به خاطر آشنایی که با دانشگاه داشتم و در گراش هم فعالیت های فرهنگی اجتماعی پررنگ بود، روی من حساب ویژه‌ای باز کرده بود. من با درخواست هیات امنا و پس از بررسی‌های همه‌جانبه این سمت را پذیرفتم، و نه چشم‌بسته. از همان ابتدا هم به مسئولان سابق دانشگاه گفتم که من دانشجو هستم، و خدمت سربازی‌ام را هم انجام نداده‌ام. اما مسئولان دانشگاه گفتند ما برای این موضوع راه حل داریم. اما با عوض شدن رییس و مدیران مجموعه، این وعده‌ها نیز فراموش شد.»
دکتر بهمنی: به فکر معرفی یک مدیر جدید هستیم
دکتر بهمنی درباره‌ی گلایه‌های مهندس عبدالهی اینگونه توضیح می‌دهد: «به خاطر این که هنوز دانشگاه نتوانسته است ایشان را به صورت رسمی جذب کند، بحث استعفا اصلا مطرح نیست. مهندس عبدالهی زحمت زیادی کشیده‌اند، اما دانشگاه نتوانسته است برای جذبش کاری کند. ایشان دانشجو است و هنوز خدمت سربازی‌اش را هم انجام نداده، و به همین دلیل دانشگاه نمی‌تواند برای پرداخت حقوق با او قرارداد ببندد. در نتیجه قرار شد فرد جدیدی برای مدیریت مرکز پیشنهاد شود که این شرایط را داشته باشد. این مساله در حال بررسی است.»
به گفته‌ی دکتر بهمنی، قرار شده تا معرفی یک مدیر جدید برای مرکز، یکی از کارمندان واحد بین‌الملل برای چند هفته به گراش بیاید تا امور مرکز تعطیل نشود. او در ادامه نیز می‌افزاید: «الآن هم باید از مهندس عبدالهی در این مجموعه به هر صورت استفاده کنیم. اما کسی که به جای ایشان منصوب می‌شود، باید دانشگاه بتواند با او قرارداد ببندد تا جایگاه رسمی داشته باشد.»
اما چه لزومی دارد دانشگاه با مدیر مرکز قرارداد ببندد؟ آیا هیات امنای مرکز نمی‌تواند حقوق مدیر و کارکنان این مرکز را نیز پرداخت کند؟ این حقوق در مقایسه با بودجه‌ای که برای ساختمان صرف می‌شود ناچیز است. دکتر بهمنی جواب قانع‌کننده‌ای دارد: «ما می‌خواهیم این مرکز رسمیت کشوری داشته باشد. وقتی دانشگاه حق و حقوق مدیر و کارکنان را بپردازد، حتی اگر خیلی کم باشد، این مرکز از نظر اسناد و مدارک تثبیت می‌شود و جزو سوابق رسمی‌اش در سیستم دانشگاه محسوب می‌شود.»
جعفری: پروژه ساختمان با همان روند قبل
حاج عبدالکریم جعفری، نماینده خیر مجموعه، نیز در گفتگو با گریشنا عدم رضایتش را از وضعیت فعلی فعالیت مرکز پنهان نمی‌کند، هرچند اظهار نظر در این مورد را به دکتر بهمنی می‌سپارد. او در مورد ساختمان در حال ساخت مرکز توضیح می‌دهد: «ما پروژه را با همان روند قبل دنبال می‌کنیم. سقف بودجه‌ی ماهانه‌ای برای پروژه در نظر گرفته شده است. الآن در حال انجام تاسیسات ساختمان هستیم.» جعفری می‌گوید مشکل کنتور آب پروژه، که حل آن یکی از تعهدات دانشگاه شیراز بود، هنوز برطرف نشده است، و در حال حاضر آب با تانکر خریداری می‌شود.
معضل تغییر مدیریت دانشگاه
دکتر بهمنی که برای گفتگو در این مورد به موسسه هفت‌برکه آمده بود، در ابتدای صحبتش می‌گوید: « از زمان افتتاح مرکز گراش تاکنون، متاسفانه در دانشگاه شیراز سه رییس عوض شده است، و در واحد بین‌الملل هم سه مدیر! همین مساله باعث شده است تفاهم‌نامه‌ای که قرار بود بین دانشگاه و مرکز گراش منعقد شود، همچنان نهایی نشود.» آقای زبرجد حدود دو هفته پیش به مدیریت واحد بین‌الملل منصوب شده است، و در جلسه‌ای که دکتر بهمنی هفته‌ی پیش با او داشته، مسائل و مشکلات مرکز گراش را روی میزش گذاشته است.
دکتر بهمنی می‌گوید: «در صحبتی که از ابتدای تاسیس مرکز گراش با رییس دانشگاه داشتیم، قرار شد این مرکز زیرمجموعه‌ی واحد بین‌الملل قرار بگیرد، چون در این صورت جا برای مانور بیشتری برای گسترش آن وجود داشت. در گسترش دانشگاه‌ها، دولت محدودیت‌های زیادی ایجاد کرده است، چون ایجاد هر واحد جدیدی منجر به استخدام کارمندان جدید می‌شود، و دولت اجازه‌ی این کار را ندارد. مگر این که به سمت ایجاد دانشگاه‌های مدرن‌تر نسل سوم و چهارم برویم. و این نکته در واحد بین‌الملل قابل دسترسی بود. مدیر قبلی واحد بین‌الملل جوان خوشفکر و بابرنامه‌ای بود، و چون اهل خنج بود، با روحیات منطقه هم آشنایی داشت.»
دکتر بهمنی می‌گوید این توافق‌ها به صورت شفاهی انجام شد، تا پس از افتتاح مرکز، تفاهم‌نامه‌ی نهایی نیز بین مرکز گراش و دانشگاه شیراز منعقد شود. «اما این مساله مصادف شد با چند تغییر مهم. «اولین اتفاقی که افتاد این بود که رییس قبلی به سن بازنشستگی رسید و فرد جدیدی به جای او منصوب شد. بعد از این، دولت عوض شد و وزیر هم عوض شد و رییس جدیدی برای دانشگاه انتخاب شد. در این مدت و به خاطر این جابجایی‌ها، کارها معلق ماند و جلسات هم برگزار نمی‌شد. تا حدود یک ماه پیش که ما موفق شدیم با رییس جدید دانشگاه و قائم‌مقامش که در این حوزه تلاش می‌کند جلسه‌ای برگزار کنیم و گله‌مندی‌ها را هم مطرح کنیم. آنها هم قول دادند با توجه به این که وضعیت مدیریت تثبیت شده است، کارها دوباره روی روال بیفتد.»
همزمان با این تغییرات در ریاست دانشگاه، مدیریت واحد بین‌الملل هم دستخوش تغییر می‌شود. «دکتر ابراهیمی ارتقا شغلی پیدا کرد. فرد دوم چون دنبال فرصت مطالعاتی بود کار را جدی پیگیری نمی‌کرد. الآن حدود دو هفته است که مدیر جدید منصوب شده است. من در هفته‌ی گذشته با ایشان جلسه داشته‌ام.»
دکتر بهمنی درباره مشکل عمده‌ی مرکز گراش که در این جلسه مطرح شده است، می‌گوید: «اولین مشکل، پرداخت حقوق مدیر این مرکز بود.» دکتر بهمنی اعتقاد دارد اگر این مشکل برطرف شود، می‌توان امور را به شکل قبل پیگیری کرد. او می‌گوید علاوه بر سه واحدی که پیش از این قرار بود در گراش فعال شود (دانشجویان مجازی، مرکز کارآفرینی و مرکز آموزش‌های آزاد) در نظر داشته‌اند که فراتر از این هم بروند: «می‌توانیم دوره‌های بین‌المللی برگزار کنیم و دانشجوی بین‌المللی بگیریم. البته نه دانشجوی بلندمدت، بلکه دانشجویی که برای کوتاه‌مدت و برای یک دوره‌ی سه‌ماهه یا شش‌ماهه بیاید و آموزش‌هایی ببیند. ایران می‌تواند در این زمینه در منطقه حرف اول بزند، چون هم ارزان‌تر است و هم از نظر تخصصی و سواد نیروها و سابقه‌ی آموزش، این امکان را دارد.»