صبح روز بعد، حاج قنبر اسدی که مردی با اخلاق و مهربان بود ما را به مطعم بیروت برای صرف صبحانه دعوت کرد. در اثنای راه درباره‌ی حضور گراشی‌ها در قطر و محل سکونت و فروشگاه‌های آنان توضیح می‌داد. امروز البته به دلیل توسعه و عمران مناطق قدیمی قطر، از آنها اثری نیست و به جای آن ساختمان‌های بلند مرتبه و تازه‌ساز، سر برافراشته است. او می‌گوید: منزل مسکونی شیخ احمد انصاری و مرحوم پدرشان در منطقه جسره بود. یا این که برخی از گراشی‌ها در ناحیه ی بدع مغازه داشتند. از جمله حاج فضل الله ملکی، حاج حسن زینل جافر. حاج غلامحسین شیخی در این منطقه بودند.
اکنون به مطعم بیروت رسیده‌ایم. آقای حاج قنبر توضیح می‌دهد که این رستوران بیش از هفتاد سال از پدربزرگ تا رسیدن به نوه و نتیجه دایر است و غذاهای لبنانی عرضه می‌کند، خصوصا صبحانه را که برخی به طور مفصل سفارش می‌دهند. الحق که صبحانه‌ای خوشمزه و خاص بود. برای ما که معمولا جز نان و پنیر و چای و عسل چیز دیگری نمی‌خوریم بسیار متفاوت بود. ما چون به دعوت خانواده‌ی اسدی به قطر آمده بودیم. به همه‌ی برادران اسدی در این پنج روز زحمت دادیم. حاج قنبر و حاج عبدالله و حاج مهدی به نوبت ما را با قطر آشنا کردند. پس از صرف صبحانه به منطقه صنعتی دوحه رفتیم. این منطقه انبار و دفتر شرکت های بازرگانی بود. بیش از پنجاه سال است که شرکت الاسدی در قطر به تجارت با کشورهای مختلف می‌پردازد.
برآورد می‌شود ۶۳ نفر گراشی در قطر سکونت دارند.
در این صفحه گریشنا می‌توانید هر شب ساعت ۱۲ #سفرقطر را دنبال کنید?
http://bit.ly/Ger-Qatar