گریشنا: قبرستان شیخ حسین، یکی از قدیمی‌ترین قبرستان‌های گراش که بر اساس شنیده‌ها قدمت آن به دوران صفویه می‌رسد، برای اجرای طرح بازسازی هفت برکه و ساخت پارکینگ تخریب می‌شود. در همین راستا انجمن دوست‌داران میراث فرهنگی گراش اقدام به انتقال سنگ‌‌قبرهایی با قدمت بالا در این قبرستان به موزه‌ی مردم‌شناسی گراش کرده است.
به گزارش خبرنگار گریشنا، عبدالعلی صلاحی، رئیس انجمن دوست‌داران میراث فرهنگی گراش، در مورد قدمت و ویژگی‌های این قبرستان می‌گوید: «این قبرستان به قبرستان شیخ حسین معروف است. قدمت آن به طور دقیق مشخص نیست، اما قدیمی‌ترین سنگ قبری که در این قبرستان پیدا کردیم به سال ۱۲۹۲ هجری قمری یعنی بالغ بر صد و پنجاه سال پیش مربوط می‌شود، اما اسم صاحب قبر خوانا نیست و جدید‌ترین سنگ قبر نیز به سال ۱۳۶۶ هجری شمسی برمی‌گردد. این سنگ، متعلق به مرحوم حاج فضل‌العلی فتحی است. البنه امکان وجود سنگ قبر‌هایی با قدمت بیشتر هم وجود دارد که از چشم ما دور مانده باشد. شنیده‌ها حاکی از آن است که قدیمی‌ترین سنگ قبر، سنگ قبر شیخ حسین مربوط به دوران صفویه است، اما با وجود مشخص بودن قبر شیخ حسین متاسفانه این قبر سنگ لوحی ندارد.»
او در ادامه توضیح می‌دهد: «دو چهار طاقی در این قبرستان باقی مانده است که یکی سالم و دیگری ناقص و قسمت‌هایی از آن تخریب شده است. معمولا برای افراد سرشناس، علما و خوانین چهار طاقی درست می‌کردند. چهار طاقی سالم مربوط به سال ۱۳۳۵ هجری قمری و به نام حاجی محمدجعفر از نوادگان ملادرویش بزرگ است و در چهار طاقی تخریب شده دو قبر مربوط به فرزندان حاج قائد که به سال‌های ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ هجری قمری برمی‌گردد، قرار دارد. در این قبرستان دو آب انبار، یک غسال‌خانه و یک اتاق که قبر شیخ حسین در آن قرار گرفته، وجود دارد. در کنار قبر شیخ حسین، سه دخمه‌ی باز شده وجود دارد که سال‌ها پیش باز شده و جسد‌ها منتقل شده است. در توضیح دخمه می‌توان گفت که محلی که در آن اجساد را به امانت می‌گذاشتند که بعد از مدتی به شهرهای دیگر یا عتبات عالیات منتقل می‌کردند. بیشتر سنگ قبرهای صندوقی که در این قبرستان وجود دارد، ساخته‌ی مرحوم مشهدی محمد‌رضا، جد ایزدی‌های گراش، و پسرش حاج عبدل مشهدی محمد‌رضا پدر حاج رضا ایزدی است.»
رئیس انجمن دوست‌داران میراث فرهنگی با اشاره به تخریب این قبرستان و اختصاص دادن آن به قسمتی از مجموعه‌ی هفت برکه و تاسیس پارکینگ می‌گوید: «کلیه‌ی سنگ قبرهای صندوقی، سنگ قبر‌هایی با قدمت بالا و سنگ‌های مربوط به افراد متشخص شهر به موزه‌ی مردم‌شناسی انتقال داده شده و امیدواریم در آینده‌ای نزدیک در خود موزه‌ی مردم‌شناسی و بخش دیگر آن در قبرستان کناری هفت برکه که محل دفن حاج ابوالحسن بانی آب‌‌انبار بزرگ هفت برکه است، نمایشگاهی از این سنگ‌قبرها که دارای ارزش هنری و تاریخی هستند ایجاد شود.»
طی تماسی که با مهندس جواد اسدی، رئیس اداره‌ی میراث فرهنگی گراش داشتیم، او بیان می‌کند: «شهرداری به ما اعلام کرده است که قبرستان‌هایی که قدمت آن به بیست و پنج سال برسد، می‌توانند تغییر کاربری دهند. ما از شهرداری توقع داریم برای شروع هر کدام از طرح‌های خود با اداره‌ی میراث فرهنگی نیز هماهنگی لازم را انجام دهند تا از بروز مشکلات جلوگیری شود. در حال حاضر حدود پنجاه سنگ با قدمت بالا از این قبرستان جمع‌آوری و به موزه‌ی مردم‌شناسی منتقل شده است.»
با مهندس عبدالرضا هرمزی، عضو شورای شهر گراش نیز در این مورد تماس می‌گیریم. او می‌گوید: «خرید قبرستان در راستای حفظ میراث فرهنگی بود. دو هدف مهم این طرح، ساخت پارکینگ به دلیل وجود مراکز تجاری در این منطقه و در جهت از بین بردن بار ترافیکی خیابان امام است و هدف دوم نیز ایجاد فضاسازی برای پروژه‌ی هفت برکه و همچنین احداث فضای سبز در این مکان است.»
او در ادامه اظهار داشت: «با توجه به قرارگیری این قبرستان در بخش هفت برکه، می‌بایست امکاناتی را برای حفظ بافت تاریخی و ابنیه‌هایی مطابق با هدف حفظ میراث فرهنگی شهر فراهم می‌کردیم و مانع از ساخت‌وسازهای ساختمان‌های تجاری در این قسمت می‌شدیم. ما از افرادی که در این اطراف اسکان دارند به خصوص با هدف تجاری تقاضا داریم بیشتر با ما همکاری داشته باشند تا بافت سنتی این قسمت دست نخورده، حفظ و بازسازی شود.»
