گریشنا: پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ زمینه ای تاریخی دارد که مرهون تلاش روحانیون مبارزی بود که در گوشه و کنار کشور به امور مذهبی و اجتماعی می پرداختند. شهر گراش نیز در سال ۱۳۴۲ دو روحانی برجسته داشت که علاوه بر مردمداری با آرا، تفکرات و عملکرد رژیم پهلوی مخالف بودند و در آن سال های خفقان مبارزه خود را علنی می کردند. آقایان سید محمود معصومی و شیخ علی اصغر رحمانی این دو روحانی در گراش بودند که با دستگیری امام خمینی در سال ۱۳۴۲ علیه شاه و فشارهای او عیله روحانیان انقلابی به تبعیت از دیگر روحانیان سراسر کشور موضع گیری کردند و علیه شاه و رفتار او نسبت به امام خمینی اعلامیه ای را صادر کردند.
اخیرا در سایت تربیون مستضعفین و در ذیل زندگی نامه شهید فقیهی، عالم مظلوم اطلاعیه ای منتشر شده است که نام روحانیت فارس در آن آمده است. این اطلاعیه را ببینید:
در مبارزات بزرگ و تاریخی و در سرگذشت مردمان تاریخساز نقطههای عطفی وجود دارد که تحقیق و تامل در آنها مسیر جریانشناسی و انقلابشناسی را هموار میکند. دستگیری و بازداشت رهبران مبارز از جمله این نقاط عطف است که مبارزین و حکومت را پنجه در پنجه میسازد.
دستگیری حضرت امام خمینی(ره) در شب نیمه خرداد سال ۱۳۴۲ بیشباهت با دستگیری رهبر و مبارز آزاده و سلف او مرحوم سیدحسن مدرس نبود؛ اما واکنش مردم و نخبگان جامعه نسبت به وضعیت به وجود آمده برای امام و مدرس تفاوت داشت. شاید هم مردم با به یادآوردن خاطره تلخ تنها گذاشتن مدرس و عدم ایستادن در مقابل عمل جابرانه رضاخان و در نتیجه به شهادت رسیدن آن اسوه کمنظیر بود که در وضعیت جدید به وجود آمده برای رهبرشان جای هیچگونه کوتاهی و درنگ نمیدیدند.
به هر حال با دستگیری امام(ره) و دو تن از یارانشان، طوفانی در ایران به پا شد و علما و معتمدین بزرگ شهرهای مختلف را به تهران کشانید. بسیاری از علمای بزرگ از جمله حضرات همدانی، کمالوند، میلانی و بنیصدر به تهران آمدند و با تشکیل جلسات متعدد آمادگی خود را برای مقابله با این اقدام رژیم ستمشاهی اعلام کردند.
شاه به ناچار عقبنشینی کرد و با پذیرفتن آیتالله خوانساری به عنوان نماینده علما، عدم آسیبرسانی به حضرت امام(ره) را اعلام کرد و اجازه داد که نماینده علما خود شخصا با حضرت امام(ره) ملاقات کند.