هفتبرکه – اکبر باقرزاده : شاید هیچگاه مردم گراش تصور نمیکردند روزی برای تأمین آب آشامیدنی، محتاج تانکرهای شهرهای همجوار شوند و در شرایط بحرانی، آب با تانکر میان مردم توزیع شود. همانگونه که کمتر کسی فکر میکرد شاهد چنین بارندگیهایی باشند. اما امروز این نگرانیها به واقعیت تبدیل شده و یک پرسش جدی پیش روی افکار عمومی قرار دارد:
نابسامانی موجود در حوزه آب، دغدغه چه کسانی است و چه افرادی باید پاسخگوی این وضعیت باشند؟
آیا برخی مدیران غیر بومی و مسئولانی که در حوزههای مختلف شهرستان گراش فعالیت دارند، تصور میکنند با رسیدن موقت آب به مخزن، بحران به پایان رسیده است؟
یا مردم باید همچنان با اضطراب دائمی بیآبی، قطعیها و تکرار بحرانها زندگی کنند؟
امروز زمان طرح صریح این پرسشهاست:
راه چاره چیست؟ چه کسانی باید از همین الان برای جلوگیری از تکرار چنین بحرانی وارد میدان شوند؟ فرماندار، امام جمعه، رئیس آبفا و شورای شهر و نماینده مجلس، هر یک چه مسئولیتی در قبال این وضعیت دارند؟
آیا واقعاً روزهای سخت به پایان رسیده یا باید منتظر شرایطی دشوارتر از این هم بود؟
بیتردید، جلوگیری از تکرار چنین بحرانی که مردم را به ستوه آورده، نیازمند تصمیمهای اساسی و اقدامهای عملی است. مهمترین راهکار، کاهش وابستگی به آب سد سلمان، و حرکت به سمت منابع پایدار است.
اما سؤال اساسی اینجاست: چه زمانی این خواسته مردم محقق خواهد شد و چه زمانی مسئولان برای تأمین منابع مالی و تسریع در انتقال آب از چاههای موجود در دشت پایین به مخزن اصلی، اقدام فوری و جدی انجام خواهند داد؟
این مطالبه محقق نخواهد شد مگر با پیگیری مستمر و بیوقفه مسئولان شهرستان و همراهی معتمدان و خیرین شهر؛ کسانی که باید با احساس مسئولیت وارد میدان شوند و برای حل ریشهای این نابسامانی گام عملی بردارند، تا مردم گراش دیگر شاهد تکرار چنین وضعیتی نباشند و حق طبیعی مردم گراش است که دسترسی به آب پایدار و مطمئن و دائمی داشته باشند و دیگر سایه سنگین چنین بحرانی بر سر شهر نباشد.
