هفت‌برکه – مهدی جعفری: اینجا «کلات» بام شهر است. ایستاده بر فراز آن، پرتو آفتاب با حرارتی تمام‌نشدنی می‌درخشد. تازه اول صبح است و مانده تا خورشید سر از خنکای نازک صبح بردارد. پرنده‌ای بر دیواره‌ای سنگی پر می‌زند و کمی آن‌سوتر روباهی پشت تخته‌سنگی پناه می‌گیرد.
دست بر جداره‌ی خنک قمقمه‌ی آب می‌لغزد و مشتی از آن صورت را تازه می‌کند. داغی آفتاب جنوب کسی را بی‌نصیب نمی‌گذارد. ما آدم‌ها در گرما و آفتاب طاقت‌فرسای تابستان به سرمای کولر پناه می‌بریم و عطش‌مان را با نوشیدن آبی تگرگی فرو می‌نشانیم. اما ما تنها موجوداتی نیستیم که در این پهنه‌ی داغ، آفتاب بر آنها می‌تابد و تاب و توان از آنها می‌گیرد. کمی آن سوتر، در دور و اطراف شهرمان گراش، در کوه‌ها و دشت‌هایش که پوشش گیاهی ندارد و گودال و برکه و باریکه‌ی آبی نیست، حیوانات هم زندگی می‌کنند. در دشت‌ها و زمین‌های مسطح شاید امید به پیدا کردن برکه‌ای آب برای آنها باشد اما در مرکز شهر و در محاصره آدم‌ها جایی مثل کلات که هنوز گونه‌هایی از جانداران در آنجا هم زیست می‌کنند، این کار ممکن نیست.
اگر به کلات سر زده باشید، شاید شما هم گونه‌هایی از حیوانات مانند تیهو، روباه و یا قمری را دیده باشید که از گوشه‌ای به آرامی یا هراسان بیرون می‌آیند و به بافت خشک آنجا زیبایی و زندگی می‌بخشند. اما آیا اندک آبی برای آنها در آنجا وجود دارد؟ یا دانه‌ای برای برچیدن؟ استخرهایی که در بالای کلات ساخته شده خشک و بی‌آب و بی‌استفاده هستند و برکه‌ی تک و تنهای آنجا هم خودش تشنه‌تر از موجودات دیگر است و معبری برای انتقال آب برای حیوانات ندارد.
لزوم حفاظت و مراقبت از همین اندک گونه‌های جانوری منطقه‌ی ما در تابستان اهمیت بیشتری پیدا می‌کند تا چرخه‌ی حیات به حیاتش ادامه دهد. از این رو در کنار فعالیت‌های موثر گروه‌های مردمی و دوست‌داران محیط زیست که خودجوش و تحسین‌برانگیز است، شهرداری به عنوان متولی شهر می‌تواند نقش پررنگ‌تری در این بخش داشته باشد و با ایجاد کمترین امکانات آبی، مانند پر کردن حوض‌ها یا ساخت آبشخورهای جدید، نجات‌بخش این حیوانات باشد.
در میان نقش‌های رنگارنگ کارهای نیک و خداپسندانه، مانند اطعام شهروندان و پخش نذری و در این روزهایی که همت نیکی و یاری رساندن بلندتر از دیگر ایام عادی سال است، حفاظت از این حیوانات با فراهم کردن منبع آبی و دانه و خوراکی در محلی مشخص، کمتر از دیگر کارهای خیر نیست و کمترین ادای دین انسانی به صاحبان اصلی طبیعت است.
موهبت ایجاد و استفاده از امکانات انسانی مثل فراهم کردن آب و غذایی هر چند محدود، می‌تواند در دایره‌ای بزرگ‌تر، این مخلوقات بی‌آزار خداوند را هم شامل شود، حال که زیست‌گاه‌های طبیعی آنها و به طور کلی طبیعت، آب و بارانش، به لطف زیاده‌خواهی ما انسان‌ها، روزبه‌روز محدودتر و آشیانه‌ی باصفا و کوچک آنها آهسته و پیوسته تبدیل به برهوت می‌شود بیایید حداقل در حد قطره آبی به فکر آنها باشیم.
☑️ هفت‌برکه: در هشتگ #منشور، حجت الاسلام مهدی جعفری سعی می‌کند استفاده از آیات و روایات را در زندگی روزمره به زبانی ساده بیان کند. این مطلب امروز به مناسبت روز جهانی محیط زیست منتشر می‌شود.
