هفت‌برکه – مجید افشار: هنرش قنادی است، هنری که سال‌ها پیش راه و روش آن را از مادر، بی‌بی و مادر شوهرش یاد گرفته است و حالا شده حرفه‌اش که از آن نان و درآمد حلال درمی‌آورد برای گذران زندگی. شیرینی‌های زینب عبدالی، قناد خانگی گراشی، سال‌هاست که به مذاق گراشی‌ها خوش آمده و پایه‌‌ی جشن‌ها و عروسی‌هاست.
وارد خانه‌ی زینب عبدالی که می‌شویم، بوی شیرینی فضای خانه را پر کرده است. او بعد از این که هفده سال پیش در تصادف همسرش، حاج محمد، را از دست داد، قنادی خانگی را به عنوان شغل جدی‌تر گرفت تا برکت زندگی خودش و چهار فرزند دختر و چهار فرزند پسرش باشد و به چرخ زندگی‌شان کمک کند.
وقتی از او می‌پرسم چه شیرینی‌هایی درست می‌کند، می‌گوید: «قتلمه، زولبیا، کلوچه، سمبوسه، دلبره، زگره و … درست می‌کنم و گاهی اوقات هم سفارش نان‌های محلی مثل تپ‌تپی، لیتک و بالاتوه می‌گیرم.»
می‌گوید: «شیرینی درست کردن را از مادرم و بی‌بی و مادرشوهرم مش فاطمه یاد گرفتم. حاج محمد که به رحمت خدا رفت، من کارم را ادامه دادم. حالا دخترهایم و دو نوه‌ام محدثه و زهرا نیز این هنر را از من یاد گرفته‌اند و گاهی اوقات که وقت کنند به کمکم می‌آیند.»
درست کردن شیرینی از او وقت زیادی می‌گیرد. می‌گوید: «اول که درست کردن شیرینی مراحلی دارد که طی کردن آن و آماده کردن آرد و خمیر و تهیه‌ی مواد لازم آن زمان می‌برد و از طرفی دست تنها هم هستم، چون خدا را شکر همه بچه‌هایم سروسامان گرفته‌اند و درگیر زندگی خودشان هستند و دیگر زیاد وقت نمی‌کنند به کمکم بیاید. هر چند من ازشان راضی هستم و هر زمان فرصت کنند کمکم می‌کنند.»
شیرینی‌های او برای گراشی‌های خارج‌نشین هم ارسال می‌شود. می‌گوید: «بیشتر سفارش‌هایی که می‌گیرم برای عروسی‌ها است. سینی یا دیس می‌آورند که شیرینی‌ها را درون آن بچینم، به خصوص بلئلزی‌ها بیشتر من را می‌شناسند و بیشتر شیرینی سفارش می‌دهند. گاهی اوقات هم مردم برای بردن هدیه، شیرینی سفارش می‌دهند. همین امروز یک نفر زنگ زد و گفت ده جعبه نیم کیلویی زولبیا برای هدیه می‌خواهم. افراد زیادی هم هستند که عزیزانشان در دبی، کویت، قطر، کانادا و … ساکن هستند و شیرینی‌های گراشی را برای آن‌ها به خارج از کشور ارسال می‌کنند. از شهرهای اطراف مثل لار و یا شهرهای بزرگ مثل شیراز و تهران هم سفارش می‌گیرم.»
می‌گوید: «گاهی اوقات مواد اولیه لازم برای ساخت شیرینی را خود سفارش‌دهنده برایم می‌آورد و گاهی اوقات نیز از من می‌خواهند که با توجه به تجربه‌ام که آرد، شکر و نارگیل و… با کیفیت و مناسب را می‌شناسم خودم مواد اولیه را از بازار بخرم و صفر تا صد کار را خودم انجام بدهم. خدا را شکر تا الان کسی نبوده و نشنیده‌ام که از کارم و طعم شیرینی‌هایی که درست می‌کنم ناراضی باشد.»
آخرین صحبت ما با خانم عبدالی قول گرفتن برای یاد دادن این شیرینی‌ها به همشهریان گراشی است.
