هفت برکه – فاطمه یوسفی: دریافت پول از عابر بانک‌ها را هم باید به لیست خوش‌شانسی‌های خود اضافه کنید. در شبی که ما به عابربانک‌ها رو زدیم از ۱۸ عابر بانک در سطح شهر گراش فقط ۴ عابر بانک پول خودمان را به خودمان تحویل دادند.
زن سرپرست خانوار و ۴۲ ساله است. تنها با برادر معلولش زندگی میکند، می‌گوید آبدارچی یک شرکت خصوصی است و به جز شب‌ها، وقت آزاد زیادی ندارد: «فردا قرار است برادر معلولم را ببرم دندانپزشکی ولی دکتر فقط پول نقد قبول میکند، برادرم تحت پوشش بهزیستی است، الان چهار روزی می‌شود که درگیر این عابربانک‌ها هستم تا از طریق این کارت مستمری، با کشیدن روزی دویست هزار تومان، پول ویزیت دندانش را از عابر بانک‌ها بگیرم، ولی نمی‌دانم چه شده که چند روزی است همه عابر بانک‌ها خسیس شدند و پول نمی‌دهند دست مردم.»
چند روزی است که پچ‌پچ‌هایی از مشکلات عابر بانک‌ها در سطح شهر پیچیده است. و هر کسی بر اساس دیدگاه شخصی خود دلایل ، گمانه و شایعاتی را برای آن می‌تراشد. سرعت پایین اینترنت، دلایل سیاسی، خرابی و فرسوده بودن عابربانک‌ها از جمله گمانه‌هایی است که بین مردم می‌چرخد.
پانزدهم دی ماه شنیدن این حرف‌ها مصمم میکند تا گشتی در شهر بزنم و با چک کردن عابربانک‌ها راست و دروغ این موضوع را بسنجم و نتیجه این شد که، از بین ۱۸ عابر بانک سطح شهر، ۱۴ عابر بانک قادر به انجام خدمت پرداخت پول به مشترکین خود نبودند (یا حداقل صفحه آن‌ها این طوری نشان می‌داد) و تنها ۴ عابر بانک تجارت شعبه مرکزی، سینا، مسکن و صادرات شعبه گراش، پول نقد تحویل دادند.
و از عابربانک‌های، بانک اقتصاد نوین شعبه اول، بانک کشاورزی، روبه روی حسینیه اعظم، بانک ایران زمین، بانک سپه شعبه گراش، بانک سپه شعبه معراج، بانک ملت شعبه گراش، بانک ملی شعبه گراش، بانک سپه شعبه غدیر، بانک سپه شعبه آبیاری، بانک پارسیان شعبه گراش، شهر نت بانک شهر، بانک تجارت شعبه بلوار سرداران، بانک رفاه کارگران و بانک ملی جنب آموزش و پرورش، امکان دریافت پول نبود.
کنار عابر بانک اقتصاد نوین، مردی که به واسطه‌ی بستری شدن مادرش در بیمارستان، چند روزی مهمان شهر گراش بود،گفت: «خیلی عجیب است این چند روزی که اینجا بودم نه تنها شب‌ها که حتی در ساعت اداری و باز بودن بانک‌ها هم عابر بانک‌ها، پول نداشتند.»
زنی که از خودرویش پیاده می‌شد، رو به سوی پسر کوچکش که شیشه‌ی ماشین را پایین داده بود، گفت:«شیشه رو ببر بالا، سرما نخوری.» او مشکل عابر بانک‌ها را عمقی و قدیمی‌تر از این مسائل می‌بیند و می‌گوید:«سال‌ها است که مبلغ قابل برداشت از عابر بانک‌ها۲۰۰ هزار تومان است. ولی الان با ۲۰۰ هزار تومان هیچی نمی‌شود خرید. آن هم با این تورمی که کشورمان در این چند سال با آن رو به رو است، این پول برای سرگرم کردن ساده‌ی پسرم در یک شب هم خیلی کم است، چه برسد برای مخارج روزانه‌ی زندگی، هر چند همراه بانک‌ها کاربردی‌تر است و کار ما را راحت‌تر کرده است. اما هنوز هم ما به داشتن پول نقد در کیف پولمان محتاجیم، به خصوص بعد از قضیه‌ی تعیین مالیات از طریق گردش مالی و راهکارها و قوانین خودساخته‌ای که بعضی از افراد برای فرارهای مالیاتی، مردم را مجبور به تابع شدن به قوانین آن‌ها میکند.»
برای پیدا کردن دلیل این موضوع با یکی از کارمندان بانک‌های سطح شهر به صورت تلفنی صحبت کردم، او عقیده دارد:«با توجه به قانون فرسوده‌کشی پول‌ها، همه پول‌ها را نمی‌شود داخل دستگاه گذاشت ولی الان با توجه به فرسوده بودن اکثر پول‌های نقد و همچنین کمبود پول نقد، بیشتر خودپردازها به صورت روزانه پول‌گذاری می‌شوند ولی باز،جوابگوی مشتریان نیست که این به خاطر بحث مالیات است که بعضی از مشاغل از کارت کشیدن و استفاده از کارتخوان امتناع می‌کنند.»
هر چند حالا صحت وجود مشکل در عابربانک‌های شهر برایم ثابت می‌شود اما نمی‌توان تنها یک دلیل را عامل وجود این مشکل دانست. به نظر می‌رسد عوامل متعددی دست به دست هم داده است تا جیب عابر بانک‌ها خالی بماند. دلایلی که گاهی آن را از زبان مردم عادی جامعه می‌شنویم اما برای تحلیل و بررسی دقیق‌تر آن به متخصصینی نیاز است که بخواهند و بتوانند در مورد این موضوع حرف بزنند، هفت برکه از نظرات شما در رابطه با دلایل ایجاد این مشکل، استقبال میکند.
