تحریریه نوجوان هفت‌برکه – حسنا مقتدری*: در زندگی همه‌ی ما افرادی هستند که برای ما مهم‌اند. این افراد می‌توانند از خانواده، دوستان و یا همکاران ما باشند، ولی رابطه ما با آنها همیشه صاف و هموار نیست؛ گاهی ما با آنها مخالف هستیم و این باعث سرد شدن رابطه بین ما و آنها می‌شود.
برای مثال، یکی از دوستان غیر صمیمی ما نشان می‌دهد که رابطه‌ای که با او داریم رو به پایان است. اما در بیشتر مواقع اینطور نیست، و رفتار آنها به این معنی است که آنها ممکن است در وضعیت ذهنی مناسبی نباشند: مثل همیشه نیستند، از چیز‌هایی که قبلا لذت می‌بردند دیگر لذت نمی‌برند، و بیش از حد معمول گریه می‌کنند. اینها باید برای شما زنگ هشداری باشد که حال آنها خوب نیست و به شما نیاز دارند.
در گذشته برای من سخت بود که درباره‌ی احساساتم صحبت کنم؛ چون احساس می‌کردم فضای مناسبی برای ابراز احساساتم وجود ندارد؛ اما الان با اطمینان می‌توانم بگویم که آن فضای امن را در خانواده‌ام پیدا کردم. دیگران ممکن است آن فضا را در میان دوستانشان پیدا کنند. اینها نکاتی هستند که به ما یاد می‌دهند چگونه از دوستان بسیار نزدیکمان حمایت کنیم.
۱. برای دوستتان مانند یک پناهگاه امن باشید.
چیزی که هر کسی -بخصوص یک نوجوان- می‌خواهد، مکانی است که با افرادی احاطه شود که بهشان احساس تعلق کند. لازم نیست که در همه موارد با هم اشتراک داشته باشید یا همه کار‌ها را با هم انجام دهید؛ اما مهم است که دوستان شما هنگامی که کنار شما هستند احساس راحتی کنند و بتوانند با شما صادق باشند و راحت صحبت کنند. اگر اینگونه نباشد، امکان دارد که آنها با موارد زیادی در کشمکش باشند و شما هیچ اطلاعی از مشکلات آنها نداشته باشید و در نتیجه نتوانید به آنها کمک کنید.
من خودم به شخصه، صرف نظر از اینکه دوست صمیمی هستیم یا نه، تلاش می‌کنم تا همه در مدرسه احساس کنند و بدانند که می‌توانند با من صحبت کنند؛ زیرا همه فقط به یک فضای امن نیاز دارند تا احساساتشان را بروز بدهند یا به عنوان یک انسان احساس ارزش کنند.
برای دیگران چنین آدمی باش.
۲. احساسات آنها را باارزش بدان.
هیچکس نمی‌خواهد احساس کند که تنهاست؛ پس حداقل کاری که می‌توانیم برای بسیاری از آدم‌های اطرافمان انجام دهیم این است که آنها احساس کنند درک شده‌اند. طبیعتا شما نمی‌توانید تمام تجربیاتی را که دیگران داشته‌اند درک کنید؛ اما اگر کسی بداند دوستی در کنار خودش دارد، نه تنها احساس می‌کند جایگاهی در دنیا دارد بلکه مشکلی که ممکن است با آن روبه‌رو شوند کوچک‌تر از قبل به نظرش می‌رسد.
پس زمانی که نیاز دارند گریه کنند، فریاد بزنند و یا حتی حرف‌های بی‌فایده بزنند، کنارشان باشید. مهم‌ترین چیزی من می‌دانم این است که بروز ندادن احساسات خیلی خطرناک است. اکثر مواقع شفاف بودن راجع به چیزی که احساس می‌کنید دشوار است؛ پس اگر دوستتان به اندازه کافی بهتان اعتماد کرد که سفره‌ی دلش را پیش شما باز کند، از اعتماد او سوءاستفاده نکنید یا از آسیب‌پذیری او برای منفعت خود استفاده نکنید. به آنها اجازه دهید در امان باشند، آسوده باشند، اجازه دهید خودِ خودشان باشند.
۳. آنها را تشویق به صحبت کنید.
صحبت کردن راجع به مشکلاتتان در بیشتر مواقع باعث می‌شود این مشکلات بیشتر قابل حل به نظر برسد. به اشتراک گذاشتن احساساتمان، سختی‌هایمان، کشمکش‌های روحی و نگرانی‌هایمان باید عادی شود، زیرا انجام این کار هیچوقت شما را انسان ضعیفی نخواهد کرد. به همین سیاق، اگر کسی تمایلی به حرف زدن ندارد، نباید احساس کند که مجبور به حرف زدن است؛ اما باید به آنها یادآوری کرد که یک گفت‌وگوی باز و سالم با کسی که به او اعتماد دارد، قطعا می‌تواند برایش مفید باشد.
اگر دوست شما تصمیم گرفت با کس دیگری غیر از شما حرف بزند، هرگز احساس نکنید که به شما توهین شده است. ما به طور طبیعی با بعضی از افراد احساس راحتی بیشتری می‌کنیم، بنابراین به سمت آنان کشش بیشتری پیدا می‌کنیم؛ اما این اتفاق باعث نمی‌شود رابطه ما با دیگر آدم‌های مهم زندگی‌مان کمرنگ شود. برای مثال، مشکلاتی هستند که شما ترجیح می‌دهید آن را با مادرتان به اشتراک بگذارید، نه پدرتان؛ یا با خواهر یا برادرتان صحبت کنید نه با پدر و مادرتان. این کار به این معنی نیست که شما کلا خانواده‌تان را کنار گذاشته‌اید.
۴. تجربیاتتان را با یکدیگر به اشتراک بگذارید.
حرف زدن درباره‌ی چیز‌هایی که تجربه کرده‌اید، مهم است. این کار نه تنها به شما کمک می‌کند که راحت‌تر با آنچه تجربه کرده‌اید کنار بیایید، بلکه شاید باعث شود کسی متوجه شود که درک شده است.
یکی از دلالیلی که من شروع به نوشتن این متن کردم این بود که می‌خواستم درباره‌ی چیز‌هایی که دیده‌ام، شنیده‌ام، فکر کرده‌ام و احساس کرده‌ام آزادانه و صادقانه صحبت کنم و به تمام نوجوانان سراسر دنیا بفهمانم که آنها تنها نیستند. اگر من حتی به یک نفر کمک کنم که کمتر احساس ناامیدی کند، برای من کافی است.
۵. یک برنامه‌ی عملیاتی تهیه کنید.
شما و دوستتان باید تصمیم بگیرید چگونه قرار است بر چالش‌های اجتناب‌ناپذیری که زندگی سر راهتان می‌گذارد پیروز شوید. ممکن است هر دوی شما انتخاب کنید که آهسته پیش بروید، با چالش‌ها روبه‌رو شوید و هوای یکدیگر را داشته باشید. یا دوست شما ممکن است فکر کند که فرآیند عشق ورزیدن به خود، کشف خود و رسیدن به آرامش درونی از سفرهایی است که او می‌خواهد به تنهایی آن را طی کند.
اگر آنها حالت دوم را ترجیح بدهند، صد در صد قابل درک است. چیزی که مهم است این است که دوست شما آماده‌ی درمان است و شما باید به روشی که آنها ترجیح می‌دهند درمان شوند احترام بگذارید.
با آنها ارتباط برقرار کنید و بررسی کنید که آیا آنها تمایل دارند که شما در هر مرحله در کنار آنها باشید یا ترجیح می‌دهند خودشان با همه چیز کنار بیایند. در هر صورت، این ارتباط به شما امکان می‌دهد که بهترین راه را برای حمایت از دوست خود بیابید – که هدف نهایی همین است.
۶. از دوستتان احوال‌پرسی کنید.
حقیقتا فرستادن یک پیام به دوستتان و گفتن «داشتم بهت فکر می‌کردم» هزینه‌ای ندارد. اگر دوست داشته باشید، می‌توانید برای دوستتان بسته‌ای آماده کنید که شامل چیز‌هایی است که او دوست دارد.
قطعا این فکر کردن به آنهاست که مهم است. مطمئنا هر کسی خیلی خوشحال می‌شود اگر بداند کس دیگری به فکر او است و به او اهمیت می‌دهد. برای من که حتما اینطور است.
۷. به خواسته‌های آنها احترام بگذارید.
گاهی اوقات، مردم می‌خواهند تنهایشان بگذارید. ممکن است که ما از این بی‌خبری ناراحت بشویم، ولی باید درک کنیم که این خواسته از کجا می‌آید. من همیشه دیگران را تشویق می‌کنم که اول به فکر خودشان و سلامتی‌شان باشند، و اگر این به معنی باشد که آنها از شما فاصله بگیرند تا اوضاع را مرتب کنند؛ شما باید به تصمیم دوستتان احترام بگذارید و آن را بپذیرید، هر چقدر هم که برای شما ناراحت‌کننده باشد. در حقیقت، باید به آنها افتخار کنید که خودشان را می‌شناسند و می‌دانند که به زمان نیاز دارند.
۸. به آنها اطمینان دهید که کنارشان خواهید بود.
کسی که دوران سختی را می‌گذراند، بالاترین خواسته‌اش این است که خیالش راحت باشد که کسانی که برایش مهم‌اند، کنارش هستند و اگر به آنها نیاز داشته باشد، تنهایش نمی‌گذارند. برایشان بهترین دوستی باش که می‌توانی.
ما با هم فرق داریم و با دوستانمان و دیگران متفاوت رفتار می‌کنیم؛ پس به دیگران بیشتر توجه کنید و آنها را بهتر بفهمید. هرکسی منحصربه‌فرد است؛ پس راهکاری که برای یکی جواب می‌دهد، ممکن است برای دیگری جواب ندهد.
اگر دوستی دارید که زمان سختی را می‌گذراند، برخی یا همه موارد لیست‌شده در این متن را برای کمک به آنها امتحان کنید. از طرفی، اگر شما خودتان در دوران سختی هستید، من از ته قلبم به شما قول می‌دهم که همه چیز درست خواهد شد.
* این ترجمه‌ی مطلبی از وبسایت «تین مَگ» به قلم یک نوجوان دیگر، اولارونکه بامیدورو است، به آدرس زیر:
https://www.theteenmagazine.com/8-ways-to-support-your-friends-when-they-re-feeling-down
