هفت‌برکه – دکتر ابراهیم مهرابی: حدود ۱۸ ماه از حضور نماینده محترم در مجلس می‌گذرد. قاعدتا در این مدت بر چم‌وخم و شگردهای کار نمایندگی آشنا و مسلط شده‌اند؛ با حضور مکرر در منطقه، بر نیازهای اساسی و محرومیت‌های کل منطقه واقف گشته‌اند؛ استعدادها و مزیت‌های نسبی، استراتژیک و ژئواکونومیک منطقه و قدرت متنفذین را به خوبی شناخته‌اند؛ دایره‌ی مشاورین و مسئولین دفاتر خود را سبک و سنگین کرده و احتمالا با توصیه‌های خاص و … و نهایتا به تشخیص خویش عده‌ای را آزاد، برخی دیگر را تثبیت و دفاتری را پس از یک دوره‌ی انبساطِ غیر ضرور، منقبض کرده‌اند. توان، لابی‌گری و چانه‌زنی نمایندگان همجوار به عنوان رفیق یا رقیب را خوب دریافته و ارزیابی کرده‌اند و سطح مورد نیاز چانه‌زنی در هماوردی با دیگر همسایگان را محک زده و مهیا کرده‌اند.
همچنین در مجامع، کمیسیون‌ها و گروه‌های رسمیِ استانی و ملی عضو شده و در برخی از آن کلونی‌ها مسئولیت نیز گرفته‌اند؛ با تلطیف ادبیات پیشین و تنظیم رویکرد سیاسی، خود را به مذاق و سیاق حاکمیت نزدیک کرده تا شاید بتواند در همسویی تاکتیکی با مراکز قدرت، برای مردم منطقه و احیانا خود، گامی بردارند و امتیازی را اخذ کنند (این البته می‌تواند یک تاکتیک هوشمندانه‌ی معطوفِ به جذب بودجه و جلبِ سُویه و نظر باشد و نه اعتقاد و مذاق سیاسی واقعی)؛ با رسانه‌ها و خبرگزاری‌های مورد حمایت حکومت، گره خورده و لذا در یک داد و دهش دوسویه، تکلیف مصاحبه‌ها و بازتاب نظراتش را بر عهده گرفته‌اند؛ صاحبان سرمایه منطقه‌ای را خوب شناخته و خود را به برخی از آنان نزدیک کرده تا بینِ مثلثِ یک) ایده‌ی سرمایه‌داران، دو) نیاز منطقه، و سه) مزه‌مزه‌ی دهان مسئولین، رابطه‌ی عملیاتی برقرار کند و با اخذ مجوزهای سهل و بعضا سخت، راه را بر اجرایی شدن برخی از ایده‌ها باز کنند، هرچند تا تحقق آنها، فاصله وجود دارد؛ به دلیل نسبت شغلی پیشین خود، رابطه‌ی خوبی با بخش ثروتمند نفت و پتروشیمی برقرار کرده تا کمک‌هایی هرچند اندک ولی کمتر از حد انتظار را برای رونق منطقه اخذ کند.
در هر حال، با وجود سن کم، در مدت کمتر از دو سال در کسوت یک نماینده پُربُروز ظاهر شده و رابطه خوبی با بخش امنیتی، نظامی و ارشادی نیز برقرار کرده‌اند. هر قدر در برخی نمایندگان قبلی، کندی مشاهده می‌شد، ایشان سریع و چالاک هستند.
مجموعه‌ی اتفاقات فوق، سطح انتظارات موکلین، بخصوص مردم گراش (با بیشترین رای) را بالا برده و منتظرند تا در مدت باقیمانده، گام‌های بزرگ و ملموسی بردارند؛ تا از این رهگذر هم از همراهی و همدلی مردم تشکری شده باشد و هم اندوخته‌ای برای آتیه خودشان باشد.
بنده به عنوان یک شهروند عادی، پیشنهادهای زیر را مطرح می‌کنم، باشد که همگی عزمشان را جزم کنند و از اندک اختلاف سلیقه‌ی موجود بگذرند تا این طالع طلایی را از دست ندهند و مجددا مبتلی به نمایندگانی یکسونگر، کم‌عَقَبِه و معقودالرقبه نگردند.
۱. نماینده‌ی محترم در جایگاه وکیل مردم، به تمشیت امور بپردازند و نه نماینده حاکمیت.
۲. هرچه سریع‌تر به استقرار و ارتقاء ادارات در گراش و… بپردازند و چارت تشکیلاتی آنها را بهبود بخشند.
۳. در استخدام جوانان شهرستان بکوشند و نهضت مسئولیت‌دهی به شایستگان شهرستان و صدور مدیران را تقویت کنند.
۴. بحث چاه‌های نفت و گاز مورد مناقشه و افزایش درصد سهم گاز را به یک سرانجام مطلوب برسانند.
۵. به صورت نامشروط در جهت‌دهی سرمایه‌گذاری مردمی بکوشند تا زمینه رونق تولید را فراهم کرده و به کارآفرینی و اشتغال جوانان کمک نمایند.
۶. مساله‌ی اساسی تامین زیرساخت‌ها، جاده‌ها، بهداشت، آموزش‌های تکمیلی و دانشگاهی را به تراز مردم خوبمان برسانند.
۷. از حذف نخبگان و دلسوزان از هر طیف و گروه جلوگیری کرده و در تقویت نیروهای بومیِ مسئولیت‌دار، گام‌های عملی بردارند و از انفعال در برابر کلونی‌های مشترک المنافع سازمانی و اجتماعی، حتی‌الامکان دوری کنند.
۸. نباید مانند آقای علوی گفته شود که «مردم گراش از نماینده مطالبه نمی‌کنند، لذا گامی هم برداشته نمی‌شود.» باید قبول کرد که مردم کار خودشان را پای صندوق رای انجام داده‌اند و اینک تا دیر نشده، نوبت خدمت بی‌منت از طرف نماینده است.
۹. امکان تکرار وضعیت فعلی برای گراش، کاهش یافته و احتمالا قدرت سیاسی شهرستان تضعیف می‌شود؛ لذا تا وقت هست باید کارهای ضروری را انجام داد چرا که در دوره بعد، این طالع طلایی به طالح سیاهی مبدل خواهد شد.
۱۰. مسئولین شهرستان، بهترین فرصت را با حضور نماینده‌ای گراشی دارند تا تمام همت خود را مصروف بازستانی حقوق ضایع شده و استیفا نشده نمایند. گرچه بومی نبودن عیب نیست، اما عزیزان مسئول به صورت عملی باید نشان دهند که خواهان توسعه هستند و بر این مدعا، سبدی از تلاش و نتیجه ی تلاش را به مردم ارائه نمایند.
۱۱. ساده‌ترین کار، اخذ مجوزها است؛ باید به اجرایی کردن مجوزها همت گماشت.
با عملی شدنِ شرایط مورد تقاضا در این نوشتار، هیچ بهانه‌ای برای منتخب مردم و مسئولین برای کار نکردن باقی نمانده و هیچ بهانه‌ای نیز پذیرفته نخواهد بود. متواضعانه استدعا دارم بیاییم سلیقه‌های شخصی و گروهی را کنار بگذاریم و وظیفه خود را نسبت به مردم و رفع حوائج آنها ترک نکنیم و با همگراییِ معطوفِ به هدف، به کاهش آلام مردم همت گماریم.
به نظرم بارانِ محبت و همراهیِ مردم، همانند قبل از انتخابات، جاری است و این نماینده محترم است که باید ظرف وجودی خود را از این باران رحمت پر کند. مشکلات شهرستان زیاد و انباشته است بنابراین باید همگی (مردم و مسئولین و نماینده) دست برادری به هم داده، از اختلافات پرهیز کرده و جانانه تلاش کنیم. باز هم، همه کمک کنند تا همهمه‌ی خدمتِ بیشتر شکل بگیرد.
یادآوری: مردم خوب و نجیب هر یک از سه شهرستان دیگر (لارستان و خنج و اوز) نیز حق دارند چنین آرزوها و تقاضاهایی را داشته باشند.
نوشته شده در: ۲۲ آذر ۱۴۰۰
