هفت‌برکه: عده‌ای از شهروندان گراش در طوماری خطاب به نماینده، خواهانِ تغییر فوری در مدیریت آموزش و پرورش گراش شدند.
این طومار که کپی آن برای هفت‌برکه نیز ارسال شده است، ۷ شهریورماه ۱۴۰۰ به دفتر حسین حسین‌زاده، نماینده مردم لارستان، خنج، گراش و اوز در مجلس، تحویل داده شد. رونوشت‌هایی از این طومار نیز برای اداره کل آموزش و پرورش فارس، فرمانداری، امام جمعه و انجمن خیرین مدرسه‌ساز گراش ارسال شده است.
در این طومار دلایلی مانند عدم آشنایی با محیط فرهنگی گراش، نداشتن سابقه مدیریت شفاف، موافقت با انتقال نیروهای غیر بومی از گراش و نتایج ضعیف کنکور به عنوان دلایل اصلی درخواست تغییر رضایی مطرح شده است.
باید دید در آستانه‌ی سال تحصیلی جدید، این درخواست به جایی می‌رسد یا مدیریت ذبیح‌الله رضایی در گراش یک سال دیگر ادامه خواهد داشت. متن این طومار را در ادامه بخوانید. هفت‌برکه آماده‌ی انعکاس پاسخ احتمالی مدیریت آموزش و پرورش به این طومار است.
باسمه تعالی
جناب آقای مهندس حسین حسین زاده
نماینده محترم مردم شریف لار، خنج، گراش و اوز در مجلس شورای اسلامی
سلام علیکم
همانگونه که مستحضرید لازمه توسعه و پیشرفت در جوامع مختلف، توسعه انسانی و تربیت نیروی انسانی توانمند و متعهد می‌باشد. وظیفه‌ای که در کشور عزیزمان ایران بیش از دیگران متوجه نظام آموزشی و دستگاه آموزش و پرورش است. از این رو پویایی و سلامت این نهاد مهم تاثیر شگرفی در آینده شهرمان گراش دارد. چیزی که متاسفانه باید به آن اعتراف کنیم این است که امروزه آینده فرزندان این دیار در گرو ناتوانی و خودکامگی مدیران فعلی قرار گرفته که ما مردم شهر گراش، امضا کنندگان ذیل این طومار نسبت به تشدید این وضعیت ابراز نگرانی نموده و مراتب اعتراض خود را محضر شما نماینده محترم اعلام می‌داریم و از وکیل خود در مجلس تقاضامندیم نسبت به رفع این نگرانی عمیق و فراهم آوردن موجبات توسعه روزافزون انسانی و ایجاد بالندگی و شکوفایی در نهاد آموزش و پرورش اقدامات لازم را مبذول نموده، ضمن عزل مدیران فعلی با استفاده از مدیران جوان، توانمند، پاکدست و کارآمد بومی سبب رشد هرچه بیشتر فرزندان گراش عزیزمان باشید. در ضمن به اختصار برخی از موارد اعتراضی از سوی امضا کنندگان در ذیل این متن به حضورتان اعلام می‌شود.
– نهاد آموزش و پرورش بیش از آنکه یک نهاد علمی باشد، نهادی فرهنگی و با ساختاری فرهنگی است، لذا آشنایی و شناخت از بافت فرهنگی هر شهر و منطقه برای مدیران آن از ضروریات است. چیزی که در خصوص مدیر فعلی آموزش و پرورش گراش لازم به ذکر است این است که آقای ذبیح اله رضایی پیش از آغاز دوره مدیریتی خود هیچ شناختی از بافت فرهنگی این منطقه نداشته و جای ابهام است که چگونه شخصی با اصالت غیر می‌تواند سکان‌دار این نهاد فرهنگی باشد؟!
– در افواه عامه همواره اینگونه تصور می‌شود که شهرستان گراش در نظر مدیران استانی محلی برای آزمون و خطای نیروهای زیر دست خود است، به نحوی که عمده‌ی مسئولان منصوب شده در این شهرستان اولین تجربه مدیریتی خود را از سر می‌گذرانند. این مورد در خصوص آقای ذبیح اله رضایی نیز صادق است چرا که تصور می شود حضور ایشان در این جایگاه بیش از اینکه ناظر بر سوابق آموزشی و مدیریتی باشد، یک تصمیم سیاسی بوده و به پاداش فعالیت های سیاسی ایشان در زمان انتخابات صورت گرفته. عدم سابقه مدیریتی شفاف و مشخص ایشان نیز برهانی بر این ادعاست. حال این انتظار از نماینده محترم مطرح است که خط بطلانی روی این رویه کاذب کشیده و مانع از حضور افراد بی‌تجربه در مناصب مدیریتی شهرستان گراش باشند.
– عدم رضایت جمع کثیری از فرهنگیان و معلمان از یک سو و اتفاق نظر جمع دیگری با ایشان از سوی دیگر خبر از ایجاد شکافی در میان این قشر زحمتکش و حساس می دهد، شکافی که تشدید آن قطعا به ضرر مردم، دانش آموزان و فرهنگیان است و لذا برطرف کردن عامل این شکاف ضروری و نیازمند تصمیمی عاجل می باشد.
– همه ساله به جهت تامین پرسنل آموزش و پرورش سهمیه‌ای به هر منطقه و شهرستان تعلق می گیرد که متاسفانه در شهرستان گراش استقبال دانش‌آموزان بومی به نحوی نیست که تمام این نیاز را برطرف سازد و لذا در بسیاری از موارد افراد غیربومی در این سهمیه‌ها پذیرفته می شوند؛ حال به گوش می‌رسد سیاست غلط مدیریت فعلی در اعطای مجوز انتقالی به این افراد و خروج آنان از گراش اداره آ.پ را برای تامین نیروی کافی خود دچار مشکل اساسی نموده، مدیران غیربومی چند صباحی حضور دارند و پس از آن شهر را ترک می‌کنند اما اثرات سو مدیریت آنان تا مدت ها ساری و جاری است.
– نتایج دانش آموزان محصل در مدارس گراش در کنکور سراسری ۱۴۰۰ به قدری فاجعه و افتضاح بوده که حتی رسانه‌ها نیز بدان نپرداختند! اتفاقی تلخ که مسئولیت آن مستقیما به رییس اداره آموزش و پرورش یعنی آقای رضایی باز می‌گردد.
– در خصوص املاک و ساختمان های تحت تمکل این نهاد همواره این دغدغه وجود دارد که مدارس ما خیر ساز است پس برای حفظ آن عزمی جدی‌تر لازم است. اما چیزی که امروزه شاهد آن هستیم اجاره دادن این ساختمان‌ها به افرادی فاقد اهلیت یا دست کم بدون نظارت بر عملکرد آنان است که سبب خسارات سنگینی به این سرمایه‌های مردمی می‌شود. مدیریت فعلی حتی از اجاره دادن بنای خیرساز مدرسه به گروه‌های بازاریابی زنجیره‌ای نیز دریغ نورزیده است.
