هفت‌برکه – عزیز نوبهار: در پاسخ کسانی که می‌پرسند: «چه کردایی؟» مرسوم‌ترین جواب «دعای برَو» است ولی دعای باران آیین و رسم خاص خودش را دارد.
امشب رفتم زیارت چند تن از پیرزنان فامیل. دیدم شش نفرند دور هم جمع شده‌اند و دعا می‌کنند. صبر کردم تمام شود. با احساس مسئولیت تمام به مردم، حیوانات و درختان دعای باران می خواندند.
ابتدا دیگ مسی میراثی آوردند و در آن آب ریختند و صلوات فرستادند. سپس هفت بار سوره مبارک و بعد دعای باران از صحیفه سجادیه امام سجاد (ع) یاسین بر آن خواندند.
بعد هم گفتند آن آبی که بر آن دعا خوانده بودند را باید ببرند در مسجدی که ناودان (رچنه) آن رو به قبله باشد. و تنها مسجدی در گراش این ویژگی را دارد مسجد قدیمی «حاج ابوالحسن» در «محله برا» است. ناودان این مسجد به قبرستان قدیمی «گالستونه» می‌ریزد. یکی از خانم‌ها این مسئولیت را بر عهده گرفت.
هر کدام از اجزای این آیین با دقت و فلسفه خاصی چیده شده است. برای آن که دیگ باید از حلال‌ترین مال باشد و مال میراثی از حلال‌ترین‌هاست از دیگ مسی میراثی استفاده می‌شود. دیگ مسی در آیین خورشیدگرفتگی نیز استفاده می‌شود.
چرا از ناودان مسجدی که به کوچه می‌ریزد استفاده نمی‌شود؟ چون معتقدند نباید روی آن آب متبرک پای گذاشت.
این رسم قدیمی امشب انجام شد و من شاهد آن بود. انشاالله که به زودی باران بیاید.
