دوگانگی ملال‌آوری در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور وجود دارد و این می‌تواند سناریوی غیر قابل باوری برای مردم رقم بزند. این چندروزه اخیر، اثراتی شبیه ترافیک وحشتناک و غیر منتظره‌ی مردم در تهران، یا کاهش حساسیت مردم در رعایت پروتکل‌های بهداشتی (که جملگی ناشی از فرسایشی شدن این بحران و خستگی مردم است)، را در همین گراش خودمان نیز شاهدیم. با این اوصاف، شک نکنید ابتدای هفته آینده، از «فاصله‌گذاری فیزیکی» چیزی جز پوسته نازکی باقی نخواهد ماند. پیش‌بینی می‌شود این بحران در اردیبهشت‌ماه به یک سونامی بدل گردد.
از نظر روانی هم دیگر آن هراس روزهای اول در مردم را نمی‌بینیم. بایستی مراقب بود که هر اشتباه راهبردی از جانب مسئولین می‌تواند منجر به تکرار وضعیتی شبیه آنچه در جنگ احد ایجاد شد در این روزها برای ما شود و نتیجه جنگ را عوض کند.
اما چه باید کرد؟ به نظر می‌رسد در حال حاضر مهمترین راهکار برای ما همان راهکاری است که همه کشورهای درگیر در دنیا در نظر گرفته‌اند: باید ارتباطات فیزیکی اجتماعی را قطع کرد و اقدامات و برنامه‌های حمایتی-جبرانی برای کاستن صدمات اقتصادی به مردم را پیش‌بینی نمود.
بازگشت به وضعیت عادی می‌تواند تمام زحمات و دستاوردهای چهل و پنج روزه‌ی ما را در مقابله با کرونا یک‌جا هدر دهد. هر نوع تعجیل در لغو قرنطینه خانگی، آمار مبتلایان و قربانیان را زیادتر می‌کند که در پی آن رکود و ورشکستگی اقتصادی نیز دور از ذهن نخواهد بود.
مطالب مرتبط:
📹 کلیپی از هشدار جدّی دکتر عبدالرضا ایزدی، پزشک خانواده شهری و رییس نظام پزشکی شهرستان گراش، را در مصاحبه با روابط عمومی دانشکده علوم پزشکی گراش در کانال تلگرامی گریشنا ببینید (اینجا).